Decolonial Futures: Eerste Semester

Participants from Decolonial Futures in Soweto, South Africa

Decolonial Futures: Eerste Semester

Elke week vindt bij Framer Framed een programma plaats van het culturele uitwisselingsprogramma Decolonial Futures.

Decolonial Futures is een uitwisselingsprogramma van en door Framer Framed, het Sandberg Instituut, de Rietveld Academie en FUNDA Community College in Zuid-Afrika. Het programma is geïnspireerd door de wens om samen te werken aan een dekoloniale toekomst waarin een gelijkwaardige uitwisseling bestaat van kennis en perspectieven van studenten die werkzaam zijn in verschillende disciplines van kunst en design.

Als een soort archief om de cursus in Amsterdam en Zuid-Afrika met elkaar te verbinden, zullen hier wekelijks hoogtepunten van de discussie en een leeslijst worden geplaatst om dekoloniale kennis en praktijken voor iedereen toegankelijker te maken. Lees hier meer over elke sessie in de tweede termijn. Hieronder een overzicht van de sessies in het eerste semester.

Het organisatieteam bestaat uit Dorine van Meel en Ibrahim Cissé (Sandberg Instituut / Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam), Simangaliso Sibiya en Phumzile Nombuso Twala (Funda Community College, Soweto).

Kick-off

20 oktober 2020

Afgelopen week was de eerste sessie van het Decolonial Futures Cultural Exchange Programme!. Onder leiding van pedagoog en dichter Ibrahim Cissé verzamelde bij Framer Framed een groep enthousiaste studenten uit een breed scala aan disciplines van onder andere het Sandberg Instituut, de Rietveld Academie en Amsterdam University College samen met leden van het Funda Community College in Soweto, Zuid-Afrika.

Ibrahim begon de sessie met het voorlezen van zijn eigen gedichten: “Ik ben hier niet om je te leren over het dekoloniale… Net zoals je niet leert over het leven, maar leert terwijl je leeft.” Het doel van het eerste semester is niet de overdracht van kennis om te reciteren in essays, maar het doorbreken van traditionele kaders en ook kunsteducatie. Door zich te richten op specifieke projecten die gebaseerd zijn op tegen hegemonische bewegingen en initiatieven over de hele wereld, vertrekt Decolonial Futures van de doorleefde ervaring en het activisme van de deelnemers in Nederland en Zuid-Afrika.

Deze eerste sessie stond ook in het teken van introducties; voor de studenten en de medewerkers van de FUNDA. Simangaliso Sibiya, een kunstenaar en een van de organisatoren van Decolonial Futures, en kunstenaar Njabulo Malata konden vanuit Soweto online kennismaken met de studenten hier in Amsterdam en hun connectie met FUNDA. De studenten kregen een korte geschiedenisles van Funda in de context van de Zuid-Afrikaanse rassenpolitiek. FUNDA werd opgericht in 1984 – tien jaar voor het einde van de apartheid – en begon als een radicaal interdisciplinair en multidimensionaal kunstencentrum in Soweto in een tijd waarin niet-blanke burgers wettelijk verboden werden op vormen van kunstonderwijs. In 1994 werd het Funda Community College, gewijd aan het aanbieden van creatieve en artistieke opleidingen, zoals fotografie als instrument voor sociale documentatie.

Een grote aantrekkingskracht voor het eerste semester van Decolonial Futures is dat studenten actief vorm kunnen geven aan en reflecteren op het fotoarchief van FUNDA, ook wel Amaciko Imaginerium genoemd. Voor dit project zullen de deelnemers in Amsterdam kennismaken met de unieke sociaal-culturele context van FUNDA, die onlosmakelijk verbonden is met de rijke geschiedenis van Soweto en Zuid-Afrika in het algemeen. De deelnemers in Zuid-Afrika en Nederland worden uitgenodigd om kritisch na te denken en te reflecteren op hun positie en de spanningen tussen lokale en mondiale verhalen. Tijdens de sessie vroegen de deelnemers aandacht voor de manier waarop de pandemie de manier waarop we met elkaar omgaan al heeft veranderd en denken aan digitale ruimtes als manieren om informatie te verspreiden die historische en hegemonische systemen uitdagen.

Een andere interessante vraag die Ibrahim aan de deelnemers stelde was: “Wat ben je bereid te geven en wat ben je bereid te verliezen?” Veel studenten stelden graag voor om hun tijd, energie, oprechtheid en respect voor elkaar te geven, omdat de basis van dit project collectief werkt. Maar welke andere processen zijn betrokken bij methoden van artistiek activisme? Simunga Sibiya en Njabulo Malata vroegen zich af: zijn de deelnemers bereid om machtsposities of relaties met mensen op te geven in het streven naar een echte dekolonisatie? Zij benadrukten dat dekolonisatie een manier is om de wereld te zijn, en het archief een middel om dit met de wereld te delen. Studenten van alle achtergronden zijn welkom, hun heterogeniteit zal vormgeven aan de potentiële creatieve uitlaatkleppen. Simanga vatte het lange termijn doel van het culturele uitwisselingsprogramma samen en dat “het meer gaat om hoe we een platform bouwen voor de volgende generatie om de toekomst in te gaan” als onderdeel van een potentiële dekoloniale toekomst.

‘Hoe zijn we hier terechtgekomen?’

27 oktober 2020

De tweede sessie van Decolonial Futures stond in het teken van het thema ‘Hoe zijn we hier terechtgekomen?’ , een sessie met een blik op (de)koloniale formaties in Zuid-Afrika door de tijd heen. Om het Funda Community College en de geschiedenis ervan te begrijpen, kregen de studenten een overzicht van de gecompliceerde geschiedenis van Zuid-Afrika vanaf de Bantoe-expansie in 1000BCE tot aan het eind van de jaren ’90 na de apartheid van Zuid-Afrika.

In het begin van de sessie werden de studenten, via Zoom, vergezeld door Lauren Alexander, een Zuid-Afrikaanse kunstenaar die nu in Nederland gevestigd is. Als onderdeel van haar werk met Foundland Collective werkte Lauren samen met Funda Community College voor The Cardboard Monument Project (2011), een openbare interventie op het Walter Sisulu Freedom Square in Kliptown, Johannesburg. Op dit plein werd in 1955 het Freedom Charter onthuld, een reeks vrijheidseisen die door mensen in steden in heel Zuid-Afrika werden gesteld. Het document, geïnitieerd door het Afrikaanse Nationale Congres (ANC), dat nu is vastgelegd in een monument in Kliptown, staat symbool voor de erkenning van een volledige herstructurering van de natie, en hoe aan deze eisen tot op de dag van vandaag nog steeds niet zijn voldaan. Door de lezingen van Akala en Tshepo Madlingozi zijn de deelnemers in staat om kritischer na te denken over discoursen over de koloniale geschiedenis, democratie en rechtvaardigheid.

Simanga Sibiya sprak deze week, samen met Bongani Nkosi, om meer te vertellen over de geschiedenis van Funda’s sociale documentatie door middel van fotografie. De drijvende kracht achter het Amaciko Imaginerium-archief is het belang van zelfrepresentatie. De mensen van Soweto konden de fotografie gebruiken als een manier om hun eigen verhalen en perceptie te construeren, tegen de visuele-narratieve armoede die vaak wordt geassocieerd met representaties van Afrika. “Wat betekent het om jong te zijn tijdens bepaalde periodes in Soweto en hoe kan dit worden gecommuniceerd naar de rest van de wereld? Vooral tijdens de pandemie is de fotografie voor de kunstenaars van Funda een belangrijk documentatiemiddel geweest voor wat Simanaga “toekomstige geschiedenis” noemde. Als dekoloniaal geleerde betoogde Madlingozi in het interview: Er is geen waarheid of verzoening in het zogenaamde Zuid-Afrika, “het verleden is in het heden”. Decolonial Futures verwijdert zich van een teleologisch en koloniaal begrip van de tijd; er is niet noodzakelijkerwijs een A naar B route in het begrijpen van de geschiedenis van het kolonialisme van de kolonisten, zoals Madlingozi benadrukt. Het dekoloniaal is een werk in uitvoering, waarbij men zich afvraagt: “Hoe doen we de dingen? En hoe documenteren we ze?”

Wat is de bijdrage van de fotografen aan het dekoloniale? En wat kunnen we van hen leren?

3 november 2020

Halverwege de Decolonial Futures-sessies zetten de studenten de discussie over de teruggave van de Afrikaanse kunst voort. Geïnspireerd door het werk van het Open Restitution Project, initieerde Ibrahim een groepssimulatie waarin studenten – verdeeld in groepen – verschillende partijen vertegenwoordigden die betrokken waren bij de debatten over restitutie. Teams vertegenwoordigden de overheden van Zuid-Afrika en Nederland, musea in beide landen en de studenten van de FUNDA in Soweto en het Decolonial Futures Programme in Amsterdam om het belang van transnationale gesprekken die moeten plaatsvinden te benadrukken. De deelnemers hebben rekening gehouden met de vragen: “Kan repatriëring van kunst en artefacten echt gebeuren? En wat zou er moeten gebeuren als het gesprek in verschillende landen en met een multilateraal beleid zou worden gevoerd? Er was natuurlijk geen unanieme conclusie en de klas sprak vooral over hedendaagse kunst als praktijken van repatriëring en dekolonisatie.

Door middel van een gesprek met de in Berlijn gevestigde Nigeriaanse fotograaf Akinbode Akinbiyi op de NKATA: Art and Processes Podcast, verdiepten de studenten zich meer in een discussie over de geschiedenis van de fotografie, en in relatie tot het kolonialisme. Een belangrijk punt dat bleef hangen bij een student was Akinbiyi’s voorkeur in het Engels voor “het maken van een foto” in plaats van het nemen van een foto. De uitdrukking suggereert meer een bewustzijn van je omgeving, en verwijdert de valse objectiviteit die vaak wordt geassocieerd met foto’s en fotografen. In afwachting van het werken met het fotoarchief van FUNDA Community College, Amaciko Imaginerium, werd de betekenis van fotografie als instrument van kolonisatie en historische marginalisatie erkend.

Conceptueel kunstenaar en fotograaf Zana ‘Ndebele Superhero’ Masombuka sloot zich deze week aan bij de online sessie om meer te vertellen over haar eigen hedendaagse praktijk. Opgegroeid in KwaNdebele, gebruikt Zana haar cultureel erfgoed om Afrikaanse verhalen te verbeelden en te centreren. Aarzelend om haar werk te identificeren met de term “afro-futurisme”, maakt haar werk gebruik van een heel andere taal door haar Ndebele cultuur in plaats van alle westerse discoursen. Voor Zana is kunst zowel een heilig ritueel als iets dat in het dagelijks leven thuishoort. Musea halen kunst en geschiedenis vaak uit hun gemeenschappen in een poging de kunst in te dammen. Zana benadrukte haar perspectief op kunst, een idee dat in haar familie en gemeenschap wordt doorgegeven als een “daad van stilte”. Kunst maakt gewoon deel uit van haar bestaan, het is een praktijk om zichzelf te begrijpen in een historische context en wordt gecreëerd zonder te weten wat het eindproduct zal zijn. Zana’s inspirerende energie en praktijk boden een nieuw begrip van de rol van de deelnemers in de culturele uitwisseling van het Decolonial Futures programma; hun interacties worden samengebracht om een nieuwe ruimte te creëren waar kunst en cultuur zich kunnen manifesteren en evolueren.

Ibrahim Cissé aan het woord tijdens een Decolonial Futures sessie bij Framer Framed. Foto: B. Ellialtioglu, november 2020

Kunnen beelden spreken?

17 november 2020

Door een tijdelijke sluiting van Framer Framed naar aanleiding van de semi- lockdown door de overheid, was de sessie van deze week op Zoom en konden de studenten direct met de deelnemers van de FUNDA in Soweto vergaderen en communiceren.

De vierde sessie van Decolonial Futures nam een muzikale wending, te beginnen met een moment om te luisteren naar de bekroonde jazzmuzikant Thandi Ntuli’s ‘Setting the tone for exile’. Ntuli’s experimentele stijl en samenwerkingscultuur als door middel van jazz zich laat inspireren door haar eigen ervaringen en erfgoed, opgroeiend als jonge vrouw in Pretoria in Zuid-Afrika. Terwijl haar muziek wordt geïnterpreteerd als politiek en dekoloniaal argumenteert ze in de paneldiscussie van The Showroom dat ze kunst en muziek slechts gebruikt als een vorm van persoonlijke vertelling die de studenten ertoe aanzette om dieper na te denken over hun eigen drijfveren, of over wat het doel van kunst voor hen is. Luister hier naar hetzelfde nummers, net als de deelnemers van de afgelopen Decolonial Futures sessie.

Ook afkomstig uit het gebied van Pretoria in de jaren zestig is het genre van de Malombo-muziek, waarvoor de studenten zich verdiepten in zowel theorie als de praktijk van Malombo. Als een fusie van Zuid-Afrikaanse volksstijlen en moderne muziek, werd Malombo gepopulariseerd door Phillip Tabane en vertegenwoordigde het geluid van verandering en politieke macht voor veel Zuid-Afrikanen, legde muzikant Mthokozise Mazibuko uit. Mtho, Bongani Mtsweni en Inkhomo als de band The Ritual Trio gaven een opbeurend live-optreden van hun muziek via Zoom voor iedereen in Soweto en Amsterdam.

Daarna gaf kunstenaar Njabulo Malata een presentatie om Soweto te touren door beelden die zijn alledaagse bezienswaardigheden zoals de openbare ruimte en lokale monumenten omvatten. Maguete, een fotografe bij FUNDA, presenteerde haar eigen werk als middel om je omgeving te reflecteren, maar ook om de mogelijkheid te creëren om deze te veranderen. Deze beelden gaven de deelnemers in Amsterdam een betere indruk van de meer beeldcultuur die de FUNDA kenmerkt.

Het delen van muziek en beelden stelde de studenten in staat om de kracht van kunst te beschouwen. De deelnemers suggereerden kunst als kennis die zoekt, die zin heeft voor de wereld, een verkenning van die wereld en het creëren van een manier om onze wereld te veranderen – een gemeenschappelijk doel dat door alle deelnemers van Decolonial Futures wordt gedeeld.

Wat is het hedendaagse landschap van dekoloniale bewegingen?

24 november 2020

Voor de voorlaatste sessie van het eerste semester werden de studenten online begeleid door onafhankelijk curator en organisator Frankie Altamura. Frankie werkte eerder in het New Museum in New York als curatorassistent en heeft haar aandacht verlegd naar collectieve actie en vakbondsprojecten naar aanleiding van ontslagen in de culturele sector als gevolg van de COVID-19 pandemie. Frankie deelde haar eigen ervaring en haar huidige projecten zoals de I don’t know whether the earth is spinning or not? voor de VII Moscow International Biennale for Young Art. De online tentoonstelling verkent het absurde als culturele formatie in het twintigste-eeuwse Rusland en verlegt de grenzen van wat mogelijk is voor kunstenaars die hun werk online presenteren.

De ideeën werden verder besproken aan de hand van thema’s die aan bod kwamen in de Art and Technology serie op YouTube, die deel uitmaakt van de Decolonial Futures leeslijst om te bespreken hoe kunst en technologie kunnen worden gebruikt om sociale rechtvaardigheid te creëren. Een voorbeeld hiervan dat in deze videoserie en in de klas wordt gedeeld is Forensic Architecture. Forensic Architecture definieert zichzelf als een onderzoeksbureau, op het snijvlak van kunst en bewijs. Ze gebruiken digitale modellering en immersieve technologieën om mensenrechtenschendingen over de hele wereld te onderzoeken. Hun onderzoek is gepresenteerd op de Biënnale van Venetië in 2016 en in rechtszaken, waarbij ze de nadruk leggen op de manier waarop het hedendaagse landschap van dekoloniale bewegingen algoritmisch kan worden uitgedrukt.

De deelnemers kijken overigens uit naar de volgende stap van het Decolonial Futures Programme. Studenten deelden ideeën om na te denken over hoe ze hun eigen online platform kunnen structureren, geïnspireerd op het fotografische archiefwerk van kunstenaars bij FUNDA, en om zelf iets te creëren voor de tweede reeks van Decolonial Futures. Hun doel is om een democratisch co-auteurschap en een multidisciplinaire bron te creëren die zowel toegankelijk als kritisch is.

En nu, hoe verder?

1 december 2020

Voor de laatste sessie van het eerste semester van Decolonial Futures stelden de studenten alles wat ze leerden en iedereen die ze tegenkwamen samen in het begin van een nieuw project; het creëren van een online platform, een “derde ruimte” van representatie om hun samenwerkingsarchief samen te stellen. De studenten in Amsterdam zijn van plan om samen met studenten van de FUNDA in Soweto nauwer samen te werken aan verschillende creatieve projecten over onderwerpen als fotografie en geestelijke gezondheid. We kijken uit naar hun proces en resultaten!

Decolonial Futures gaat in maart 2021 weer verder met een tweede reeks.

Reading List

Akala. “Why do white people love Mandela? Why do Conservatives hate Castro?” from Natives: Race and Class in the Ruins of Empire. Two Roads, 2019, pp. 207-229.

Art and Technology. “Season 3 Ep 4 – Part 1: Created Equal?” YouTube, 16 Aug. 2020.

Art and Technology. “Season 3 Ep 4 – Part 2: Dismantle Discrimination.” YouTube. 23 Aug 2020.

Art and Technology. “Season 3 Ep 4 – Part 3: Reframing Our Future.” YouTube, 30 Aug. 2020.

Congress of the People of Kliptown, South Africa. “The Freedom Charter”, Historical Papers Research Archive, 1955.

Guénif-Souilamas, Nacira. “Rediscovered Faces of Photography.” 25th Bamako Biennial of Photography Encounter Reader, 2020, pp. 235-244.

Han, Byul-Chan. “Big Data.” Psychopolitics: Neoliberalism and New Technologies of Power. Translated by Erik Butler. Verso. 2017.

Lambert, Léopold. Madlingnozi, Tshepo. “There Is Neither Truth or Reconciliation in so-Called ‘South Africa’: a Conversation with Tshepo Madlingozi .” The Funambulist, no. 30, 2020, pp. 46–51.

Mhlongo, Niq. “The Way Back Home”. African Cities Reader III: Land, Property and Value. Edited by Ntone Edjabe and Edgar Pieterse, 2015.

Minha, Trinh T. “Grandma’s Story.” Woman, Native, Other: Writing Postcoloniality and Feminism, Indiana University Press, 1989, pp.119-125.

Open Restitution Africa. “Webinar with El Hadji Malick Ndiaye”. YouTube, 28 Oct 2020.

Reuters. “Meet the Man ‘Seizing’ African Art from Western Museums. YouTube, 3 Oct 2020.

Een selectie op de website van Framer Framed

2009- 2019

Meta Knol, Het onderscheid tussen westerse en niet-westerse kunst is achterhaald (2009). Artikel van Meta Knol (directeur van Museum de Lakenhal en bestuurslid van Framer Framed) en Lejo Schenk (voormalig directeur van het Tropenmuseum) naar aanleiding van het symposium De Koloniale blik (2009).

Laura van Broekhoven, Naar een postkoloniale praktijk voor Etnografische Musea (2010). Artikel door Laura van Broekhoven (Museum Volkenkunde, Leiden) ter voorbereiding van het evenement Cultural Heritage and Shared Knowledge, a symposium georganiseerd door Framer Framed.

Rosalie Hans, Cultureel Erfgoed en Gedeelde Kennis – Een symposiumverslag (2010).Het proces van het definiëren van erfgoed is gevuld met machtsverhoudingen. Tot voor kort werd de term erfgoed gebruikt om te verwijzen naar gebouwen, monumenten en fysieke en tastbare artefacten. Critici, vaak uit het Zuiden, hebben gevraagd om meer aandacht voor immaterieel erfgoed, dat hun identiteit sterker weergeeft. Nieuwe strategieën om lokale gemeenschappen een stem te geven binnen het proces van erfgoedbouw worden besproken.

Alice Smits, Niet willen weten, Nederland in postkoloniaal perspectief, Metropolis M, nr. 5 oktober / november (2011)

Vincent van Velsen, Globalisering in Nederlandse Kunstcentra, Metropolis M, Nr 4-2014 Regels & Taboes, 30 september (2014)

Chandra Frank, Towards a Decolonial Curatorial Practice at Framer Framed (2016). Curatorial statement voor de tentoonstelling Re(as)sitting Narratives, een tentoonstelling over vergeten geschiedenissen, betwiste erfenissen en verstilde herinneringen die vragen om een systematische dekoloniale aanpak. Door voort te bouwen op een sociaal geëngageerde curatoriale praktijk kan een omslag worden gemaakt naar een proces dat zich inzet voor het dekoloniseren van kennis en esthetiek. Het opnemen van betwiste herinneringen in tentoonstellingsprocedures, met name in westerse culturele instellingen, dwingt ons om ons af te vragen welke herinneringen worden opgenomen en wie er gediend is met het opnemen van die herinneringen.

Edo Dijksterhuis, Identiteit in het tijdperk van het globalisering. Een overzicht van de tentoonstelling ‘What We Have Overlooked’, Het Parool, 8 juli 2016.

De tentoonstelling On the Nature of the Botanical Gardens (2019) is ontstaan uit de noodzaak om het botanisch erfgoed te dekoloniseren. De tentoonstelling, samengesteld door Sadiah Boonstra, toont werk van negen hedendaagse Indonesische kunstenaars die een kritische, dekoloniserende blik werpen op de botanische tuinen, hun kracht en manier van kennisopbouw, de economie van de natuur, maar ook de erfenissen en de gevolgen van de huidige benadering van de natuur. Een overzicht van de online content die tijdens de tijdelijke Corona-sluiting van de tentoonstelling is geproduceerd, is hier te vinden.

Enkele video’s
Drie video’s van het symposium Blak on Blak (2010) georganiseerd in samenwerking met het Aboriginal Art Museum in Utrecht. Ongeacht de substantiële bijdrage van Aboriginal en Torres Strait Islander kunstenaars aan de Australische kunstwereld, hebben racistische classificaties als huidskleur en geografische herkomst nog steeds een invloedrijke rol in de perceptie en evaluatie van hun werk. Kwesties als kolonialisme, racisme en landrechten vormen de kern van de hedendaagse Aboriginal en Torres Strait Islander kunstenaars zoals Richard Bell, Vernon Ah Kee, Fiona Foley en Gordon Hookey van het kunstcollectief proppaNOW. Vragen over representatie, inheemse identiteitspolitiek en politiek activisme vallen samen in hun hedendaagse kunstwerk en gaan verder dan de traditionele tegenstellingen tussen zwart en wit, stedelijk en landelijk, modern en traditioneel:

Teresa Morales over gemeenschapsmusea in Mexico (2010)
Lezing over ‘Nieuwe Museologie’, die voor de meeste museum- en erfgoedprofessionals in Nederland nog onbekend is. Deze methodiek, die al in 1962 is ontstaan en sindsdien vooral in Latijns-Amerika is gegroeid, pleit ervoor dat musea ‘een ware gemeenschapsdienst worden’. Het museum is niet langer een instelling die zijn definitie van cultuur van bovenaf dicteert, maar een plek voor dialoog binnen de gemeenschap. Morales vertelt ons uit eigen ervaring over het netwerk van gemeenschapsmusea in Oaxaca, Mexico:

Laura van Broekhoven, directeur van het Pitt Rivers Museum, Universiteit van Oxford, over brongemeenschapsoverleg. Lezing door Laura Broekhoven over brongemeenschapsoverleg in het Nationaal Museum voor Volkenkunde, Leiden, Nederland. Het National Museum of Ethnology is een museum met een etnografische collectie dat heeft gewerkt aan een gezamenlijke aanpak met volkeren waarvan kunstwerken deel uitmaken van de collectie, zoals de Inuit in Groenland en de Maori in Nieuw-Zeeland. Het museum vraagt vertegenwoordigers van de brongemeenschappen om een samenwerkingsverband aan te gaan met het museum, als gemeenschapsconservator, die kan informeren over de omgang met en de betekenis van objecten en zo nieuwe verhalen kan creëren die voortkomen uit deze dialoog. De macht van de instelling wordt gedeeld, het museum heeft geen absolute controle meer over de kennis en de manier waarop betekenis wordt gegeven aan de collectie. Deze projecten hebben geleid tot tentoonstellingen in het museum en in de gemeenschappen zelf. Zoals Broekhoven stelt: “musea in Nederland zijn op zoek naar nieuwe praktijken met een nieuwe focus op dialoog, gedeelde kennis en wederzijdse capaciteitsopbouw. Langzaam vindt de paradigmaverschuiving plaats.”

Key note speech van Alanna Lockward over Decolonial Aesthetics (2012). Alanna Lockward is schrijfster, criticus en onafhankelijk curator. Alanna Lockward is de oprichter van Art Labour Archives, een cultureel platform en agentschap dat sinds 1996 verantwoordelijk is voor het produceren van situatiegebonden kunstevenementen en tentoonstellingen in de VS, het Caribisch gebied, Europa en het Afrikaanse continent. Haar lezing Decolonial Aesthetics maakte deel uit van een reeks evenementen die Framer Framed organiseerde in het kader van de tentoonstelling Who More Sci-Fi Than Us? (2012) samengesteld door Nancy Hoffmann.

Organisatie & Team

2020-2022

Dorine van Meel,
Ibrahim Cissé (Sandberg Instituut / Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam),
Simangaliso Sibiya en
Phumzile Nombuso Twala (Funda Community College, Soweto).

Open Call
Decolonial Futures is een uitwisselingsprogramma tussen Framer Framed, het Sandberg Instituut, de Rietveld Academie, FUNDA Community College in Zuid-Afrika.