Over de rol van kunst in een globaliserende samenleving

Framer Framed

Projecten


Wandkleden weven met DAY Collective
Wandkleden weven met DAY Collective

In juli en augustus 2019 vonden diverse workshops plaats in Werkplaats Molenwijk waarbij restmateriaal werd verwerkt tot wandkleden.

Dit project werd gerealiseerd in samenwerking met Dorota Radzimirska en Yulia Ratman van DAY Collective. Bij de weefsessie was iedereen welkom om op weefgetouw te werken en samen van oude plastic tassen wandkleden te weven. De workshops waren gratis en de wandkleden werden tot en met 31 augustus in de Werkplaats Molenwijk tentoongesteld.

DAY is een artistiek duo bestaande uit Dorota Radzimirska en Yulia Ratman. Hun werk omvat meerdere media, waaronder performances, sculpturale schilderijen, tekeningen, video en prints. Het werk gaat over relaties tussen mensen en hoe deze worden bepaald door actuele fenomenen zoals digitalisering, individualisering, globalisering en geavanceerd kapitalisme. Door inspiratie te halen uit concepten zowel binnen als buiten westerse tradities, gaan ze in op individualisme versus collectiviteit en manieren om met elkaar om te gaan en elkaar te herkennen. De artistieke benadering is gebaseerd op posthumanistische duurzame ethiek met een breed gevoel van onderlinge verbondenheid tussen het zelf en anderen.

The City is Ours

De workshops en presentatie werden georganiseerd door Framer Framed, DAY Collective en Werkplaats Molenwijk en worden mede mogelijk gemaakt door AFK (Amsterdams Fonds voor de Kunst) en Stichting DOEN / Postcode Loterij Fonds.


Voedselbank Werkplaats Molenwijk
The City is Ours

Straten, pleinen en parken – allen zijn openbare plekken die voor iedereen toegankelijk zijn. Of toch niet? In welke mate voel je je vrij om gebruik te maken van de openbare ruimte in je stad of buurt? Deze vraag staat centraal in het project The City is Ours en wordt gesteld aan meiden in Amsterdam en Tunis, de hoofstad van Tunesië.

De inrichting van de openbare ruimte werd lang bepaald door commissies samengesteld uit architecten, planologen en bestuurders. Deze commissies waren geen afspiegeling van de maatschappij. Zowel de stedenbouw als architectuur van het modernisme was masculien en top-down. In de tweede helft van de twintigste eeuw komen er geleidelijk meer vrouwen in dergelijke commissies, maar in de praktijk is er ook vandaag de dag nog veel te winnen op het gebied van inclusiviteit. Wanneer we streven naar gelijkheid in onze samenleving, moet ook de vrijheid om je prettig door je stad te kunnen bewegen – ongeacht je sociaal-economische status, leeftijd, seksuele identiteit, fysieke beperking of sociaal-culturele identiteit – serieus worden genomen.

Het hierboven genoemde modernistische gedachtegoed is ook van toepassing op de Molenwijk, die – net als Bijlmermeer – eind jaren zestig naar architectonisch functionalistische ideeën werd vormgegeven. Uit een onderzoek wat kunstorganisatie Framer Framed in de Amsterdamse Molenwijk liet uitvoeren, kwam naar voren dat meiden en jonge vrouwen weinig zichtbaar zijn in de openbare ruimte. Zoals één van de meiden in het jongerencentrum cynisch opmerkte: ‘Er wonen geen meisjes in de Molenwijk’. Dit was voor Framer Framed aanleiding om The City is Ours te starten, een kunstproject gericht op meiden tussen de 15 – 22 jaar en hun beleving van de openbare ruimte.

Uitwisselingsproject met Jasmine Foundation in TunisThe City is Ours was een uitwisselingsproject waarin de artistieke uitingen en ideeën over de aanwezigheid in en zeggenschap over de publieke ruimte van jonge vrouwen, centraal stond. Het project was gericht op jonge vrouwen in Tunis en Amsterdam. De vorm van het project was een aantal workshops waarin artistieke expressie, het ontwikkelen van persoonlijke vaardigheden en het vergroten van politiek bewustzijn. De reeks workshops werd afgesloten met een presentatie van het proces en de artistieke eindproducten op zowel een online platform als in de projectruimte Werkplaats Molenwijk van Framer Framed en op de locatie van onze partner Jasmine Foundation.

Werkplaats Molenwijk
‘The City is Ours’ bij Werkplaats Molenwijk, Amsterdam (2019). Fotografie door Dalal el Ouarachi

De workshops werden geleid door professionals met verschillende kennisgebieden (artistiek, politiek of sociologisch) afkomstig uit verschillende regio’s met de nadruk op de Maghreb, Noord-Afrika. We wilden de deelnemers waardevolle instrumenten bieden voor het ontwerpen van democratische processen, hen aanmoedigen te reflecteren op hun eigen identiteit en waarden en hun gevoel van eigenaarschap over de publieke ruimte vergroten. In dit denken over identiteit en waarden nemen we diversiteit binnen de groep jonge vrouwen op het gebied van sociale constructies als ras, gender en sociale klasse in acht.

Workshops vonden zowel in Tunis als in Amsterdam plaats en uitwisseling van kennis, ervaringen en ideeën tussen beiden locaties stonden centraal. Om optimale omstandigheden te bieden voor vruchtbare uitwisseling, samenwerking en diepgaande ontmoetingen, werden de deelnemers op de verschillende locaties tijdens de workshopperiode met elkaar in contact gebracht via Skype-gesprekken (in aanwezigheid van een tolk). Op die manier konden zij hun ideeën, ervaringen en bijvoorbeeld documentatie van hun proces uitwisselen.

Onze meest vooraanstaande partner in dit project was de Jasmine Foundation for Research and Communication (JFRC/ Jasmine). Deze onafhankelijke Tunesische denktank richt zich op het versterken van democratische stabiliteit en economische welvaart door dialoog tussen beleidsmakers en het maatschappelijk middenveld over sociale en economische beleidskwesties te stimuleren. In hun projecten combineert Jasmine sociaalwetenschappelijk onderzoek met niet-formeel onderwijs om Tunesische jongeren en vrouwen in gemarginaliseerde buurten te betrekken bij lokale besluitvorming en de maatschappij. Jasmine produceerde de workshops en tentoonstelling in Tunis en coördineerde de groepsbijeenkomsten in Tunis.

Voor dit project werkten we verder samen met onze partners Spring to Come (Tunis) en Netwerk Democratie (Amsterdam). Netwerk Democratie zet zich in voor een veerkrachtige democratie waarin burgers meer betrokken zijn en, met behulp van technologie, actief bijdragen. Spring To Come is een Tunesisch-Nederlandse organisatie met als doel een platform te creëren voor het verkennen van de voorwaarden en principes van nieuwe institutionele kaders in Europa, het Midden-Oosten en de Noord-Afrikaanse regio.

Een sociologisch onderzoek, uitgevoerd in de Amsterdamse wijk Molenwijk door Framer Framed in samenwerking met de Universiteit van Amsterdam in 2017, meldde een opvallende onzichtbaarheid van jonge vrouwen en tienermeisjes in de openbare ruimte en ontoereikende faciliteiten en programma’s voor deze groepen. Gestuurd door deze observaties, hebben de UvA-onderzoekers zich gericht op academische literatuur over potentiële problemen voor adolescente meisjes met multiculturele identiteiten. Ze stelden vervolgens de vraag: hoe kunnen traditionele waarden en genderverwachtingen jonge vrouwen beperken? Met The City is Ours geven we een nieuwe impuls aan deze vraag.

Door jonge vrouwen uit gemarginaliseerde wijken van grote steden te betrekken bij dit emanciperende uitwisselingsproject, hoopten we hun referentiekader, hun politiek bewustzijn, en hun inzicht in de relatie tussen beeldende kunst en maatschappelijk engagement te vergroten.

Girls Cafés
We nodigden jonge vrouwen uit Amsterdam-Noord – bij voorkeur uit Molenwijk – uit die interesse hadden in het project uit om voor aanvang van de workshops (mid januari 2019) de Girls Café bij te wonen. Tijdens deze Girls Cafés zullen we feministische onderwerpen verkennen en onderzoeken welke thema’s en invalshoeken het meest relevant zijn voor onze doelgroep. De kennis die wij opdeden tijdens de Girls Cafés, werden gebruikt om de workshops definitief vorm te geven. De Girls Cafés boden ons tevens gelegenheid om de doelgroep beter te leren kennen en individuen te scouten voor het (vrij intense) workshop- en tentoonstellingsprogramma in 2019.

Een nieuw perspectief verbeelden
In een reeks workshops geleid door kunstenaars werden deelnemers gestimuleerd hun ideeën en ervaringen beeldend uit te drukken. De workshops vonden zowel in Amsterdam als in Tunis plaats en uitwisseling tussen beide groepen gebeurde via een Tumblr-pagina. De foto’s, video’s, schilderingen en installaties van de deelnemers werden getoond in de tentoonstelling, waarmee ze hun ideeën met een breed publiek konden delen. De deelnemers bepaalden zelf waar de nadruk op werd gelegd bij de content en presentatie van de tentoonstelling. In beide steden kwamen gelijksoortige onderwerpen aan bod en werden enigszins dezelfde kunstdisciplines verkend.

Politiek
Behalve met kunstdisciplines maakten de deelnemers kennis met onderwerpen als burgerrechten (Tunis) en actief burgerschap (Amsterdam). In Amsterdam werd daar invulling aan gegeven door middel van het spel Terra Nova Minimaatschappij. Dit is een spel wat de spelers uitdaagt om hun perfecte maatschappij te creëren, met alle mogelijke keuzes en vragen die daarbij komen kijken. Wie maakt de beslissingen in de publieke ruimte? Wie zijn de leiders? Waar moet een leider aan voldoen? De Terra Nova-workshop sloot aan bij het doel van het project de deelnemers te stimuleren een kritische en actieve houding aan te nemen.

Nieuwe generatie
In de eerste workshops bleek nog veel behoefte te bestaan aan het definiëren van begrippen als ‘openbare ruimte’, ‘seksisme’ en ‘masculiniteit’. Kennis van deze termen helpt de deelnemers bij het formuleren van hun ideeën. Gaandeweg raakten de deelnemers steeds vertrouwder met het onderwerp en deelden ze in onze Whatsapp-groep activistische en kritische berichten uit de media en waarnemingen op straat. Zo deelden ze foto’s van seksistische reclamecampagnes die ze op humoristische wijze bekritiseerden.

Als voorbeeld van ‘masculiniteit’ die de vrijheid van meiden beperkt werd de dominantie van jongens genoemd die machogedrag vertonen op openbare pleinen. Ook ‘cat calling’, of straatintimidatie, bleek een fenomeen wat alle deelnemers herkennen. Deelnemer Ambrien ondernam actie hiertegen door interventies in openbare ruimte te plegen: zij krijtte de leuzen op de stoep als fysiek bewijs van wat er gezegd werd en legde haar acties vast op haar Instagram-account.

In september 2018 opende Framer Framed de tijdelijke projectruimte Werkplaats Molenwijk. Dit was de locatie waar de Amsterdamse The City is Ours-deelnemers wekelijks workshops volgden en waar vanaf 8 maart 2019 de tentoonstelling te zien was.


Molenwijk door Elkaar
Voedselbank Werkplaats Molenwijk

In februari 2020 startte Framer Framed een voedselbank in Werkplaats Molenwijk. Het eerste initiatief werd ondernomen door Nizar van Framer Framed en Peter van Blije Buren. Blije Buren is een organisatie die zich inzet tegen voedselverspilling en op tal van plekken in de stad eten distribueert dat supermarkten niet meer willen verkopen. Wat begon met een initiatief voor een paar buurtbewoners, groeide in minder dan een jaar tijd uit tot een netwerk van bijna 80 gezinnen in de buurt die wekelijks een voedselpakket komen halen. Tijdens de eerste lockdown werden pakketten naar mensen thuis gebracht. Het wordt inmiddels gerund door buurtbewoners zelf. Sinds december heeft de gemeente een nieuwe locatie beschikbaar gesteld waar het initiatief zich verder kan ontwikkelen en op eigen benen kan staan. Werkplaats Molenwijk is onderdeel van een zoektocht naar het creëren van een werkelijk publieke instelling, een culturele organisatie die middenin de samenleving staat. Beeldende kunst en sociale burgerinitiatieven kunnen heel goed samen. Die samenwerking begint lokaal, met actieve mensen uit de buurt.

Refugee Youth in Public Space

De Buurtvereniging sloot zich in maart 2020 – tijdens de lockdown – aan bij het Voedselbank-initiatief en bracht een eigen netwerk mee. Via de Diaconie Noord werd eten van restaurants en kantines die op slot gingen binnengebracht. Later werd het eten aangedragen door het Rode Kruis en vanuit Human Aid Now. Alleen mensen die niet in aanmerking komen voor de voedselbank krijgen een pakket. Denk aan mensen die ongedocumenteerd zijn of die door de coronacrisis in de problemen zijn gekomen. Zij krijgen elke week een voedselpakket of een bon van 15 euro die ze zelf aan voedsel kunnen besteden in de lokale supermarkt. De mensen moeten zich inschrijven en hun stadspas en inkomensgegevens laten zien. Daarna krijgen ze een groene badge die ze elke week mee moeten nemen. Het aantal mensen groeit snel. Nu staan er al 76 mensen ingeschreven en er komen er elke week bij. De achtergronden van de mensen zijn heel verschillend – ze zijn van Marokkaanse, Afghaanse, Syrische, Russische, Turkse, Afrikaanse en andere komaf. Sommigen wonen al heel lang in de Molenwijk, anderen relatief kort.

Sinds medio november is er – mede dankzij Stadsdeel Noord – een ruimere locatie gevonden in Tuindorp Oostzaan. Daar kan de voedselbank zich verder ontwikkelen. Nizar, die in februari dit initiatief nam, kijkt positief terug op deze razendsnelle ontwikkeling. Hij voelde aan dat er behoefte was aan een dergelijke infrastructuur en is heel blij dat de bewoners dit in eigen hand hebben genomen en op steun van de gemeente konden rekenen. Bij de Werkplaats houden we onze ogen open voor vragen en behoeften van bewoners. Als beschouwen ons dan ook als een ‘Constituent Museum’: een culturele organisatie die zich in eerste instantie niet tot objecten, maar tot de omringende gemeenschap verhoudt, en met beide benen in de samenleving staat.


Thuis in de Molenwijk
Molenwijk door Elkaar

In september 2020 werd in Amsterdam Noord gestart met het project 'De Molenwijk door elkaar'. Dit project, dat twee jaar duurt, wordt gedragen door een kerngroep van (jonge) vrouwen. Een deel woont al lang in deze wijk, een ander deel is er recent komen wonen.

De deelnemers krijgen een training in oral-historytechnieken waarmee ze levensverhalen van andere buurtbewoners kunnen verzamelen en de geschiedenis van de wijk – aan de hand van persoonlijke ervaringen – in kaart kunnen brengen. De verzamelde verhalen worden vervolgens aan het publiek gepresenteerd.

In de groep worden thema’s te besproken die de vrouwen zelf aandragen. In samenwerking met Framer Framed worden creatieve programma’s ontwikkeld om belangrijke thema’s aan de orde te stellen en verschillende groepen bewoners te verbinden. De vrouwen worden uitgenodigd als opdrachtgever voor kunst in de openbare ruimte op te treden.

Centraal staan de volgende vragen:

  • Van wie is de Molenwijk?
  • Wat is de geschiedenis van de wijk?
  • Wat zijn de verhalen van de mensen die er wonen?
  • Welke thema’s zijn belangrijk?
  • Welke kunstvormen passen in deze wijk?

De kerngroep ging in oktober 2020 van start. De groep kwam bijeen in de Werkplaats Molenwijk van Framer Framed. Via blogs en nieuwsbrieven houden we je op de hoogte.

De Molenwijk door elkaar wordt gefinancierd met bijdragen van het VSB Fonds, Oranjefonds, AFK en Fonds Cultuurparticipatie.


Refugee Youth in Public Space

Refugee Youth in Public Space was een onderzoek naar de ervaringen van jonge vluchtelingen en asielzoekers in de openbare ruimte in Amsterdam. Binnen dit onderzoek werd de rol van maatschappelijke en culturele instellingen bekeken ten opzichte van de ervaringen van jonge (uitgeprocedeerde) asielzoekers en vluchtelingen. Hoe worden zij in Amsterdam ontvangen door zowel overheid, maatschappelijke organisaties en mede Amsterdammers? Ook werd onderzocht in hoeverre zij zich de publieke ruimte toe-eigenen en de daarmee de stad ervaren. BOOST (Oost) en Framer Framed (Oost en Noord) dienen daarom als startpunt van het onderzoek. Zij zetten zich in voor een culturele infrastructuur voor jonge vluchtelingen en (uitgeprocedeerde) asielzoekers.

De Universiteit Utrecht nam deel aan activiteiten van Framer Framed om zelf te observeren welke rol zij spelen in het dagelijks leven van jonge migranten. De onderzoekers namen actief deel aan de programma's in de Molenwijk, zoals de Voedselbank en Molenwijk door elkaar (met BMP). Gezamenlijk werd in samenwerking met fotograaf Karine Versluis een workshopreeks gerealiseerd die resulteerde in een presentatie in Werkplaats Molenwijk. Samen met We Sell Reality en Elke Uitentuis wordt in Amsterdam Oost een project ontwikkeld.

Dit project werd ondersteund door HERA, Humanities in the European Research Area.


Thuis in de Molenwijk

De Molenwijk in Amsterdam-Noord is een buurt waar mensen uit de hele wereld samenkomen. Een deel van deze mensen heeft een vluchtelingenachtergrond. Thuis in de Molenwijk gaat over deze nieuwe bewoners van de Molenwijk, en over hoe zij naar de buurt kijken. Een initiatief van de Universiteit Utrecht, waarbij zij samenwerking zochten met Werkplaats Molenwijk.

Voor nieuwkomers met een vluchtelingenachtergrond is het niet altijd eenvoudig om zich ergens thuis te voelen. De verhuizing naar een eigen woning is een belangrijke mijlpaal. Maar deze woning bevindt zich vaak in een buurt die nog onbekend is. Bovendien zijn de sociale netwerken ter plekke vaak nog niet opgebouwd en vormen taalbarrières een obstakel waardoor het lastiger is om contact te leggen met buren of buurtbewoners. Omdat er relatief weinig bekend is over het opbouwen van een nieuw bestaan en wat de eerste indrukken zijn van de straat, de buurt, het winkelcentrum en het park als je net ergens woont, worden in dit onderzoeksproject de eigen ervaringen en inzichten van nieuwkomers rondom de openbare ruimte centraal gezet.

Onderzoekers Ilse van Liempt en Mieke Kox van de Universiteit Utrecht zeggen hierover:" Publieke ruimten zijn essentieel voor het creëren van ontmoetingen. Elkaar tegenkomen en elkaar zien is echter niet hetzelfde als interactie. De meeste publieke ruimtes functioneren niet per se als een plek waar mensen nieuwe relaties met elkaar aangaan. ‘Betekenisvolle ontmoetingen’ in de openbare ruimte vinden volgens de Britse stadsgeograaf Ash Amin vaak plaats in zeer specifieke ruimten die hij ‘micro-publics’ noemt. Te denken valt aan een buurthuis of de lokale bibliotheek waar nieuwkomers en bewoners elkaar laagdrempelig kunnen ontmoeten. Vandaar dat wij graag willen weten hoe nieuwkomers met een vluchtelingen-achtergrond publieke ruimten ervaren en waar zij betekenisvolle ontmoetingen aangaan. Culturele plekken zoals de Werkplaats Molenwijk zijn toegankelijke en bekende plekken in de buurt. Van daaruit kunnen we hier meer zicht op krijgen. "

Photovoice

In de Molenwijk werden voor dit project – samen met Framer Framed en Karine Versluis (Picture Bridge Foundation) - creatieve workshops georganiseerd met behulp van de photovoice methode en mapping. Photovoice is een participatieve methode waarin deelnemers hun leven in beeld brengen aan de hand van fotografie en verhalen. Tijdens de workshops werden de foto’s en verhalen met elkaar gedeeld. Zelfgemaakte foto’s, gesprekken/verhalen en tekeningen maken het – zeker gezien mogelijke taalbarrières – makkelijk deze verhalen te delen. Geen enkel verhaal is hetzelfde en iedereen leert zichzelf op een andere manier wegwijs te maken in een nieuwe omgeving.

De groep deelnemers aan de workshops maakt actief gebruik van de openbare ruimte: om te sporten en mensen te ontmoeten. Zij voelen zich veilig in de openbare ruimte van Amsterdam, tenzij er maar weinig mensen op straat waren of het erg donker was. Dit roept soms negatieve herinneringen op aan het land van herkomst. De deelnemers zijn blij dat zij in Nederland vaak meer zichzelf kunnen zijn. Zij ervaren de vrijheid en veiligheid om te doen wat zij willen, om juist wel of juist geen hoofddoek te dragen en om de kans te hebben een professionele carrière op te bouwen.

“Ik voel me veilig als ik het geluid van vogels hoor.”

Na het succesvol afronden van het project Thuis in de Molenwijk werd in september 2021 een presentatie van het project geopend in de ruimte van Werkplaats Molenwijk. Een bijzondere verzameling foto’s en verhalen, gemaakt door de deelnemers, werden tentoongesteld in ruimte van de werkplaats. Iedere foto was vergezeld van een toelichting op de foto.

Zondag 10 oktober vond de feestelijke afsluiting van de tentoonstelling in Werkplaats Molenwijk plaats. Cursisten, initiatiefnemers, oude, nieuwe buurbewoners en iedereen die geïnteresseerd was om de presentatie en de feestelijke afsluiting bij te wonen had zich verzameld bij Werkplaats Molenwijk, waar voor alle aanwezigen een tafel gedekt was met ingepakte warme Syrische hapjes en drankjes. Voorbereid door Ghada, een van de cursisten, die een luid applaus ontving nadat zij de werkplaats binnenkwam.

In de presentatie is een foto van Ghada Alnashar Alrafae te zien, waarbij ze het volgende vertelt: “Tijdens de oorlog in Syrië was het niet veilig en onmogelijk om boodschappen te doen want er werd veel gebombardeerd. Hier in winkelcentrum Boven t Y voel ik mij veilig want ik zie meer mensen boodschappen doen. Als ik de drukte van mensen zie voel ik mij veilig.”

Tijdens de opening vertelt ook Sara Aljeroudi, een van de cursisten, meer over zichzelf: ‘’ Ik ben al ruim vijf jaar in Nederland. In het begin vond ik het heel moeilijk om contact met anderen te maken omdat het een nieuw land was en ik de taal niet sprak. Dat waren hele moeilijke tijden, waar ik veel heb gehad aan m’n familie. Inmiddels gaat het veel beter. Ik volg de opleiding voor tandartsassistent en doe daarnaast ook aan kickboksen en kalligrafie. Ik voel me hier thuis, maar vooral veilig. Dit verhaal heb ik geprobeerd te vertellen met de foto’s die ik heb gemaakt.’’

Als onderdeel van de tentoonstelling is er een levensgroot ‘balkon’ nagebootst. Want als er iets duidelijk is geworden tijdens het onderzoek, is het wel het belang van balkons als semi-publieke ruimte, als een soort ‘tussenruimte’. Deze ruimte kan thuisgevoelens oproepen omdat je haar zo kunt inrichten dat het een thuisgevoel oproept. Maar hiervandaan kun je ook de openbare ruimte onder je eigen voorwaarden aanschouwen en geleidelijk aan de codes van de straat beter leren kennen en oude en nieuwe gebruiken (her)overwegen. Daarbij is het balkon een plek van rust en bezinning dat connecties met zowel de nieuwe omgeving als met het verleden faciliteert. Dit kan bijdragen aan het gevoel thuis te zijn op de nieuwe plek. Juist omdat de wijk uit alleen flats bestaat en de flats beschikken over kenmerkende ruime balkons zijn deze specifiek in de Molenwijk van grote betekenis.

Framer Framed nam in 2018 het initiatief tot Werkplaats Molenwijk. De werkplaats is onderdeel van een zoektocht naar het creëren van een werkelijk publieke instelling, een culturele organisatie die middenin de samenleving staat. Beeldende kunst en sociale burgerinitiatieven kunnen heel goed samen. Die samenwerking begint lokaal, met actieve mensen uit de buurt, met als uitgangspunt samenwerkingen aangaan met verschillende gemeenschappen, groot en klein, uit de buurt.


Parade Molenwijk

Als onderdeel van haar kunstenaarsduo Pretvormer organiseert Nena Duinmeyer parades en workshops in de Molenwijk, waarbij ze alle leeftijden van de wijk bij elkaar brengt. Toen ze in de maanden maart, april en mei 2021 in de wijk woonde, nam Nena Werkplaats Molenwijk over en organiseerde ze verschillende culturele activiteiten voor de wijkbewoners, die niet alleen mee kunnen doen, maar ook meedenken.

Verslag: Lente Parade en Lentefeest in Werkplaats Molenwijk


Educatie project: Zelf gemaakt!

Expositie: Koppig

Expositie van de leerlingen van Kolom praktijkcollege Noord voor de project Zelf gemaakt!