Roy Villevoye

Aangezien een aanzienlijk deel van het oeuvre van Roy Villevoye bestaat uit foto’s en video’s met Papoea dorpelingen, is het werk kwetsbaar voor de beschuldiging van neokoloniale uitbuiting. Maar hoewel Villevoye samenwerkt met Papoea’ s om zijn artistieke productie in het Westen te realiseren, verdoezelt zijn kunst de economische discrepantie tussen hem en de mensen die hij bezoekt en representeert niet. Integendeel, het werk reflecteert voortdurend op de complexe interactie en vervlechting van twee culturen die op zeer verschillende economieën gestoeld zijn, als ook de onvermijdelijke fricties en dilemma’s die met de productie van zijn werk gepaard gaan.

In wat gezien kan worden als onderdeel van de ‘relationele’ of sociale omwenteling van kunst in de jaren ‘90, bewoog Villevoye van schilderen tot een performatieve praktijk. Deze toonde openhartig de sociale en economische structuren van het werk op de voorgrond. In plaats van het creëren van situaties van schijnbaar zorgeloze gezelligheid onder zeer gecontroleerde (kunstwereld) omstandigheden, ontwikkelde Villevoye een kunst van het uitwisselen met mensen (en volkeren) met wie relaties noodzakelijkerwijs beladen zijn met asymmetrie en ongelijkheid.

(Uit: Lütticken, Sven, “Roy Villevoye’s Art of Exchange,” in: Roy Villevoye, Detours, Rotterdam: Museum Boijmans Van Beuningen, 2008)