Expositie: Diasporic Self - Black Togetherness as Lingua Franca

Afaina de Jong, exhibition design 'Diasporic Self Black Togetherness as Lingua Franca' (2018-2019)

14 Dec –
17 Feb 2019

Expositie: Diasporic Self - Black Togetherness as Lingua Franca

Diasporic Self: Black Togetherness as Lingua Franca is een gemeenschappelijk project geïnitieerd door kunstenaar en curator Barby Asante en onderzoeker en curator Amal Alhaag.

Te zien van 14 december 2018 t/m 17 februari 2018 bij Framer Framed en van 7 december t/m 25 januari bij 198 Contemporary Arts & Learning in London.

Deelnemende kunstenaars
Ajamu,
Lydienne Albertoe,
Jabu Arnell,
Nadeem Din-Gabisi,
Afaina de Jong & Inna Vision,
Anne Krul,
Silvia Martes,
Nástio Mosquito,
Pascale Obolo.

Diasporic Self: Black Togetherness as Lingua Franca onderzoekt de ideeën, meerstemmigheden en complexiteiten rond het begrip ‘Black Togetherness’ in Europa. Op welke manieren manifesteert Black Togetherness zich in verschillende stedelijke omgevingen, en hoe is dit begrip verweven met taal, geluid, muziek en beeldcultuur? Het project strekt zich uit over twee locaties – Framer Framed in Amsterdam en 198 Contemporary Arts & Learning in Londen – en omvat een programma met uitwisselingen tussen beide plekken, waarbij de bezoeker wordt uitgenodigd zelf actief deel te nemen.

Een nadruk binnen het project ligt op de historische en hedendaagse meertalige uitwisselingen tussen diasporische (kunst)gemeenschappen. Diasporic Self laat zien hoe kunstpraktijken richting geven aan de manieren waarop herinneringen, realiteiten, samenzijn en productie binnen en buiten de zwarte diaspora taaluitingen vormgeven en hervormen, die hedendaagse zwarte cultuur en kunst in Europa beïnvloeden.

Silvia Martes – Terra Incognita (2018), Film. Installation photo Diasporic Self. Foto: (c) Maarten van Haaff / Framer Framed

Bij het vormgeven van het project was een belangrijke vraag: hoe kunnen we tot nieuwe, dekoloniale vormen komen voor het (re)presenteren van kunstpraktijken en cultuurmakers? Afaina de Jong & Inna Vision ontwierpen voor Diasporic Self een architectonische ontmoetingsplek voor uitwisselingen, performances, radio-uitzendingen, en improvisaties. Zwarte ontwerpers, kunstenaars, denkers, activisten, dichters en mensen komen samen om informele archieven, kunstvormen, verhalen en herinneringspraktijken binnen zwarte culturen in Europa te onderzoeken. Hoe her-verzamelen, her-definiëren en her-vormen zij de (gewelddadige) condities om te (over)leven tussen steden, grenzen, geschiedenissen, samenlevingen, gemeenschappen en instituten?

Deze vragen komen in verschillende (kunst)vormen tot uiting in de ruimte. Zo is er de filminstallatie Three Continents van Nástio Mosquito, waarin hij op surrealistische wijze de koloniale blik en huidige imperialistische erfenis bevraagt. Kunstenaars en filmmakers Silvia Martes en Pascale Obolo geven in hun werken Terra Incognita en La Femme Invisible beiden de complexe multipliciteit weer tussen geschiedschrijving, agentschap en zwarte vrouwelijke realiteit. In de liefdevolle film blk boy flight (me & my cousins) toont Nadeem Din-Gabisi de onderbelichte verhalen en perspectieven van de zwarte jongen/man.

Opening of Diasporic Self: Black Togetherness as Lingua Franca, 13 December 2018. Photo: (c) Marlise Steeman / Framer Framed

De tentoonstellingsvormgeving is gerealiseerd door Afaina de Jong. Afaina de Jong is een in Amsterdam gevestigde architect. Met haar studio AFARAI (2005) wil ze de grenzen van de traditionele architectuurpraktijk overschrijden met een intersectionele en interdisciplinaire benadering, door theorie en onderzoek te integreren met ontwerp. Als studio beschouwt AFARAI zichzelf als een feministische praktijk die verandering op sociale en ruimtelijke vraagstukken aanmoedigt en rekening houdt met verschillen.

Afaina werkt op de grens van architectuur en beeldende kunst. Haar werk is nauw verbonden met het vertegenwoordigen van mensen en culturele bewegingen die traditioneel niet in architecturale vorm vertegenwoordigd zijn. Door gebruik te maken van andere vormentalen, kleuren, patronen en verhalen, werkt ze toe naar een inclusieve ervaring van ruimte. Voor Afaina is het belangrijk dat architectuur niet alleen wordt waargenomen, maar ook wordt ervaren en ermee wordt samengewerkt. Haar discours is internationaal en intersectioneel en verbindt populaire cultuur met architectuur.

Diasporic Self: Black Togetherness as Lingua Franca doordringt de ruimte van Framer Framed, en transformeert haar kaders, functies en structuren zonder de alledaagse activiteiten te vervangen. Door een veelheid aan stemmen vanuit heel Europa samen te voegen, neemt de ‘tentoonstelling’ verschillende vormen aan, en fungeert het als een experimentele ontmoetingsplek voor (ont)doen, herinneren, en samenzijn over en voor diasporische gemeenschappen en individuen. Wat is de wisselwerking tussen de levende ‘lingua franca’, en de praktijken en leefomgevingen van zwarte kunstenaars, activisten, en cultuurproducenten in Europa?

Tentoonstellingsvormgeving Afaina de Jong

Black Togetherness Podcast Series

Dipsaus is hèt Nederlandse podcast podium door en voor vrouwen van kleur. De Black Togetherness Podcast Series is een voortzetting van het project Diasporic Self: Black Togetherness as Lingua Franca. Als onderdeel van de serie sprak Olave Nduwanje onder meer met de initiatiefnemers Amal Alhaag en Barby Asante over Black Togetherness, de precaire situatie en de clichés rondom representatie van blackness. Lees hier meer over de podcast serie.

Dipsaus Interview: Diasporic Self: Black Togetherness as Lingua Franca
Dipsaus Podcast: Black Togetherness in Framer Framed