Fitri DK

Fitri DK is een schrijver en kunstenaar uit Yogyakarta. Ze gebruikt grafische technieken (zoals hardboard gravures en etstechnieken) om zich kritisch uit te spreken over maatschappelijke problemen en milieukwesties. Ook heeft ze zich toegelegd op het agenderen van vrouwenkwesties in haar kunst en muziek, en vertegenwoordigt zo een sterke vrouwelijke stem in een extreem patriarchale cultuur. Fitri DK is lid van de SURVIVE! Garage gemeenschap, het kunst- en cultuurcollectief Taring Padi, en de kunstenaarsgroep voor vrouwen Bunga-Bunga Besi; en zanger in de band Dendang Kampungan.

Bij Framer Framed was haar werk te zien als onderdeel van de tentoonstelling Pressing Matters (2018), een groepstentoonstelling met 24 kunstenaars uit Indonesië, samengebracht door kunstenaar Kevin van Braak en behandelt urgente sociaal-politieke kwesties in Indonesië. De bijdrage van Fitri aan de gemeenschappelijke installatie Pentagonal Icositetrahedron toont een politieke actie van de Kendeng vrouwen, die protesteerden tegen een cementfabriek die de omgeving vervuilde. Als protest zaten ze op de grond met hun voeten in blokken cement. Met iedere actie neurieden ze ‘ibu bumi; ibu bumi wis maringi, ibu bumi dilarani, ibu bumi kang ngadili’ (‘moeder aarde geeft, moeder aarde lijdt, moeder aarde zal oordelen’). Fitri DK maakte dit werk uit solidariteit met de Kendeng vrouwen, die tot op heden nog vechten om hun land te behouden en het milieu te beschermen. Ze vechten niet alleen voor zichzelf maar ook voor volgende generaties, zodat ook zij kunnen genieten van frisse lucht, schoon water, het land, de bergen en de bossen.

Fitri DK is een van de deelnemende kunstenaars van de Taring Padi tentoonstelling Tanah Merdeka (2023) bij Framer Framed in Amsterdam. De titel van de tentoonstelling is gebaseerd op de Indonesische uitdrukking ‘tanah merdeka’ (bevrijd land). in de tentoonstelling beschouwt beschouwd Taring Padi ‘land’ als een breed concept met veel aspecten en politieke complexiteiten. De tentoonstelling reflecteert op grond exploitatie, natuurbehoud, kolonisatie, bezetting, identiteit en emancipatie. ‘Land’ wordt niet alleen beschouwt als een fysieke en territoriale plek die moet worden beschermd, verdedigd en teruggewonnen, maar ook als een spirituele, kosmologische en publieke ruimte die verschillende vormen van onderlinge relaties, conversatie en de uitwisseling van ideeën tussen mensen mogelijk maakt. In deze zin is Tanah Merdeka exemplarisch voor de aanpak die Taring Padi door de jaren heen heeft ontwikkeld, met de realisatie en presentatie van nieuwe gezamenlijke werken. Onderdeel van de tentoonstelling is het nieuwe werk Retomar Nossa Terra / Rebut Tanah Kita (2023) dat tot stand kwam tijdens een residentie van een maand in Brazilië in samenwerking met het Joods-Braziliaanse culturele centrum Casa do Povo en de Braziliaanse landloze beweging Movimento dos Trabalhadores Rurais Sem Terra (MST).