Pia Louwerens en Katinka van Gorkum
Pia Louwerens en Katinka van Gorkum zijn al hun hele leven met elkaar in gesprek over het spectrum tussen openen/tonen/exposeren enerzijds en innerlijkheid/privacy/thuis anderzijds. In hun respectieve kunstpraktijken komen deze thema’s op verschillende manieren tot uitdrukking.
Tijdens een artist-in-residency bij Kunsthuis SYB in 2023, begonnen Pia en Katinka met een onderzoek naar het Lesbisch Archief Leeuwarden (later het Anna Blaman Huis genoemd) dat bestond van 1976 tot 2013. Hier onderzochten ze wat het betekent om dit archief te ontsluiten in een artistieke context. Met dit project reproduceren ze de gebaren van een archivaris bij het zoeken, doorzoeken, inpakken, uitpakken en kopiëren van materialen uit het archief en, wanneer ze hun project delen met een publiek, nemen ze de rol van baliemedewerker en woordvoerder op zich. Een belangrijk onderdeel van deze praktijk voor Pia en Katinka is de affectieve relatie met het materiaal, een echo van de intimiteit uit de begindagen van het archief, terwijl ze tegelijkertijd gebruik maken van hun band als huisgenoten.
Pia maakt performances waarin ze probeert te begrijpen hoe het kunstwerk, de kunstenaar en de (institutionele) context elkaar produceren. Ze stelt zich deze relaties voor als een intertekstueel netwerk, of script, dat ze kan ‘herschrijven’ door middel van performance, gesproken en geschreven tekst. Ze werkt vaak met toe-eigening en (zelf)citatie, waarbij ze oude scripts hergebruikt in nieuwe performances. Hierdoor vormen haar performances hun eigen archief. Ze ziet dit als een manier om vormen van publicatie en tentoonstelling te ontwikkelen die geen transparantie of zichtbaarheid vereisen, maar juist steeds meer lagen aan het werk toevoegen.
Katinka onderzoekt het idee van het huis en thuisgevoel door privéruimtes openbaar te maken en door het idee van het huis als stabiele basis uit te dagen. Momenteel doet ze dit door middel van schrijven. Ze deed onderzoek naar de Rotterdamse en openlijk lesbische schrijfster Anna Blaman (1905-1960), wat onder andere leidde tot een kort verhaal waarin de hoofdpersoon zich verstopt in Blamans virtuele slaapkamer. In het pamflet Loving Characters Into Gas Station Snacks publiceerde ze samen met Sára Iványi het ongemonteerde gesprek dat ze hadden via een sms-gebaseerde datingapp, waarbij ze elkaar dagelijks schreven zonder te weten wie de ander was of hoe die eruitzag.