Naomi Srikandi
Naomi Srikandi is theatermaker en schrijver. Ze gebruikt esthetiek als een kader om te onderzoeken hoe beelden, geluiden en taal reageren op politieke ontwikkelingen. Als podiumkunstenaar was ze onderdeel van verschillende projecten, waaronder Prism van het Kageboushi Theater Gezelschap (Asean-Japan, 2003), The Seven Spirit Banquet door PARC en het Polynational Arts Carnival (Asia Pasific, 2004 en 2006), en Di Cong Bak (Teater Garasi-Yogyakarta, Komunitas Tikar Pandan-Aceh, Theater Embassy-Amsterdam, 2005).
Haar werk op het Pentagonal Icositetrahedron is een persoonlijk statement over Naomi Srikandi’s eigen ervaring. Toen ze een nieuwsverslag zag over de tsunami die een aantal jaar geleden Aceh trof, zag Srikandi hoe mensen de lichamen opgroeven van slachtoffers die in de modder lagen. In deze handeling was er geen zichtbaar verschil tussen de mensen die het overleefden en degene die overleden. Toen ze dit zag, werd Srikando opeens overvallen door stilte – ze kon letterlijk niets meer horen. Ze had dezelfde ervaring opnieuw toen Yogyakarta werd getroffen door een zware aardbeving. Dit keer zag ze de slachtoffers met haar eigen ogen: overal tussen de verwoeste gebouwen lagen lichamen bedekt met stof. Opnieuw voelde ze dezelfde stilte. Voor haar voelde het alsof ze zich in een dode stad bevond.
Dit gedicht is een persoonlijke getuigenis van hoe het is om een ramp te ervaren. Volgens de kunstenaar zijn dit soort rampen onderdeel van het collectief geheugen van Yogyakarta, ze mogen niet vergeten worden. We moeten ons beseffen dat lichamen en steden op ieder moment kunnen vergaan.
Exposities
