Fouad Laroui
Fouad Laroui studeerde af in wis- en natuurkunde en later in civiel engineering in Parijs. Hij promoveerde daarna cum laude in de economie. Hij woont sinds 1990 in Amsterdam, waar hij economie en milieuwetenschap heeft gedoceerd aan de VU (Vrije Universiteit, Amsterdam). Sinds 2006 doceert hij Frans aan de UvA (Universiteit van Amsterdam), waar hij tevens docent Arabische Cultuurkunde was tussen 2006 en 2008.
Hij publiceerde diverse romans in Frankrijk. In Nederland verschenen bij Uitgeverij Van Oorschot drie romans in vertaling en bij De Geus een roman en een essay. In 1996 ontving Laroui de prestigieuze Prix Albert-Camus voor zijn debuutroman Les dents du topographe (De tanden van de topograaf). In 2001 verscheen tijdens de Boekenweek zijn eerste direct in het Nederlands geschreven publicatie, het essay Vreemdeling: aangenaam. In 2002 ontving hij de E. Du Perron-prijs voor zijn oeuvre, waarna in 2006 zijn boek Over het islamisme verscheen bij uitgeverij De Geus. In oktober 2010 verscheen de Nederlandse vertaling van zijn boek De dag dat Malika niet trouwde. Tevens werd hij in 2010 voor de tweede keer genomineerd voor de Prix Goncourt, de belangrijkste literaire prijs van Frankrijk, ditmaal voor zijn roman Une année chez les Français (Julliard).
