Emre

Emre Hoewel het niet geschikt was voor het Nederlandse klimaat, kocht ik deze waterlelies uit China omdat de kleuren zo mooi waren. Met veel aandacht heb ik er zo’n 200 in het kanaal achter mijn huis geplant. Ze stierven allemaal. Slechts één overleefde. Helaas begon die al op te drogen voordat hij bloemen kon geven. Hoewel de lelie ondanks al die moeilijkheden kon overleven, was het mijn schuld dat bloeien niet lukte, omdat ik probeerde deze arme waterlelies hier in het verkeerde klimaat te laten groeien. Dit deed me denken aan een hedendaags probleem waar velen van ons mee te maken hebben. Sommige ouders dicteren hun kinderen ook wat ze willen, zonder zich te bekommeren over hun dromen en doelen. Als hun kind bijvoorbeeld kunstenaar wil worden, negeren ze die dromen en dwingen ze hen tot een academische carrière of tot studeren om een van die goedbetaalde werknemers te worden. Ja, misschien kunnen we onze dromen waar we gepassioneerd over zijn maar die niet veel verdienen opgeven en kunnen we ervoor kiezen om te werken in velden die economisch veelbelovender zijn. Uiteraard zijn wij daartoe in staat. Maar terwijl we die dingen doen -werken in die banen die we niet leuk vinden- kunnen we overleven als de enige waterlelie op deze foto, maar zullen we misschien nooit voluit bloeien.

Over de rol van kunst in een globaliserende samenleving