Het rapport Wankele sokkels – Omstreden monumenten in de openbare ruimte (2023) gaat over monumenten in de openbare ruimte die raken aan het koloniaal verleden en slavernij (zoals J.P. Coen in Hoorn en Peerke Donders in Tilburg), en aan oorlogen en genocide (zoals het Holocaust Namenmonument in Amsterdam en het tijdelijk Srebrenicamonument in Den Haag en Amsterdam). Controverses over de monumenten ontstaan uit onbegrip over  de geschiedenis en beeldtaal, over locatie, eigenaarschap en over procedures rond besluitvorming.

Met hun tastbare aanwezigheid in de openbare ruimte kunnen standbeelden, borst- beelden, gedenkstenen en andere monumenten allerlei emoties oproepen, variërend van blijdschap en ontroering tot teleurstelling en woede. Sommige monumenten zijn verbindend, troostend en helend, zeker in combinatie met verdiepende rituelen als de Dodenherdenking of bij Keti Koti. Andere geven een eenzijdige, tijdgebonden kijk op het verleden die mensen verdeelt, marginaliseert en uitsluit. Een monument dat ongemerkt jarenlang alleen stof verzamelde, kan plotseling felle reacties uitlokken. Dit verschijnsel is niet nieuw. De Romeinen verminkten al standbeelden en bustes van in ongenade gevallen keizers, de Nederlandse Beeldenstorm vernietigde grote hoeveelheden heiligenbeelden en Franse revolutionairen sloopten gebouwen en verwoestten beelden rond kerken en kastelen.

Discussies en conflicten over standbeelden en monumenten zijn in Nederland in de laatste tien jaar sterk toegenomen. Sommige sokkels wankelen. Mede onder invloed van Black Lives Matter hebben koloniale standbeelden hun ‘witte onschuld’ verloren. Ook herdenkingstekens voor slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en andere oorlogen staan ter discussie. Bestuurders hebben verschillende opties om te reage- ren: niets doen, een verklarende tekst plaatsen, het monument een andere functie geven, een kritisch conceptuele vernieuwing, het verplaatsen of verwijderen. Om enig houvast te bieden voor belanghebbenden heeft de KNAW een Commissie Omstreden Monumenten ingesteld om uit te zoeken wat monumenten omstreden maakt en hoe daarover een evenwichtig gesprek kan worden gevoerd.

Het advies is via onderstaande link te downloaden. Het richt zich op drie doelgroepen: 1. bestuur, beleid en politiek; 2. onderwijs, musea en erfgoedhuizen; 3. burgers, inclusief omwonenden en herinneringsgemeenschappen.

The post KNAW rapport: Wankele sokkels - Omstreden monumenten in de openbare ruimte appeared first on Framer Framed.

24 april 2023

Het verdrag is opgesteld door de Raad van Europa en benadrukt een perspectief op erfgoed waarin mensen en hún relatie met erfgoed centraal staan. Dit als aanvulling op de investering die veel Europese landen – net als Nederland – de afgelopen decennia deden in het erfgoed zelf en de kwaliteit van erfgoedzorg. Voor de uitvoering is € 6 miljoen beschikbaar.

De ministeries van OCW en Buitenlandse Zaken starten het traject van ondertekening en ratificatie. Nederland verbindt zich hiermee aan de uitgangspunten van het Verdrag van Faro en de doorwerking daarvan in het Nederlands erfgoedbeleid. Het verdrag is in 2005 opgesteld door de Raad van Europa. Sinds 1 juni 2011 is het van kracht en op dit moment zijn 24 staten partij.

Uitvoeringsprogramma Verdrag van Faro
Er is € 6 miljoen beschikbaar voor de periode 2023-2025 om het Verdrag van Faro samen met de erfgoedsector onderdeel te maken van de erfgoedpraktijk. Bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed komt er een uitvoeringsprogramma Faro om de uitgangspunten van het verdrag samen met het erfgoedveld te vertalen naar de praktijk. Eerder is al met verschillende partners en belanghebbenden verkend wat de betekenis is van het verdrag voor Nederland en hoe zij dit kunnen verankeren in de erfgoedzorg. Denk aan meer aandacht voor participatie in het onderwijs van nieuwe erfgoedzorgers, meer ruimte voor burgerinitiatief of aan sterkere verbindingen tussen erfgoed en sociaalmaatschappelijke doelen.

Na ondertekening van het verdrag legt staatssecretaris Uslu het voor aan het parlement. Als beide kamers het verdrag goedkeuren, kan het in werking treden.

Meer informatie over het Verdrag van Faro is te vinden op het Faro-platform.
Op tweedekamer.nl staat de volledige Kamerbrief.

Foto: Staatssecretaris Gunay Uslu krijgt uitleg over de ‘maquette zonder verblijfsvergunning’ door Josien Pieterse (rechts), directeur Framer Framed. De maquette van AZC Markelo is gemaakt door asielzoeker Karen G. die daar verbleef en werpt de vraag op of er in Nederland ook plek is voor cultureel erfgoed van vluchtelingen.©RCE / Aad Hoogendoorn

The post Nederland gaat Verdrag van Faro ondertekenen appeared first on Framer Framed.

De commissie beoordeelt het artistiek belang als zeer goed. “Framer Framed biedt een afkdium aan kunstenaars die zich buiten het traditionele aandachtsgebied van de westerse beeldende kunst bevinden. Dat is volgens de commissie een duidelijk en onderscheidend kenmerk van de herkenbare artistieke signatuur van de organisatie.”

De commissie heeft waardering voor de artistieke ontwikkeling van Framer Framed. “Ze vindt het positief dat de stichting zich van een nomadische en kritische buitenstaander ontwikkeld heeft tot een vaste presentatie-instelling in de stadsdelen Oost en Noord. De commissie vindt dat Framer Framed haar functie zelfbewust en doeltreffend waarmaakt.”

Ook meent de commissie dat de organisatie een goede verbinding laat zien met de stedelijke samenleving. Daarnaast vinden zij het positief dat culturele diversiteit en inclusie verankerd is in het programma van de stichting. De voornemens van de stichting dragen volgens de commissie artistiek-inhoudelijk bij aan de culturele diversiteit in het cultuuraanbod van Amsterdam, omdat Framer Framed expliciet kiest voor het betrekken van cultureel diverse makers uit binnen- en buitenland.

Na het positieve advies van de Raad voor Cultuur is het opnieuw een waardering voor de plannen van Framer Framed ten aanzien van de komende jaren.

The post Aanvraag vier­ja­rige AFK-subsidie 2021-2024 volledig geho­no­reerd appeared first on Framer Framed.

By David Gelles
2 July 2020

Lonnie Bunch, who oversees a host of museums and libraries, says the role of cultural institutions is to make people “feel comfortable with nuance and complexity.”

In 2005, Lonnie G. Bunch III became the founding director of the National Museum of African American History and Culture. There was just one problem. The museum did not yet exist. There was no collection, no funding, no site and just one employee. Just over a decade later, the museum opened on the National Mall in Washington, D.C., to rave reviews and huge crowds.

Last year, Mr. Bunch became the secretary of the Smithsonian Institution, overseeing the museum he founded, along with a few dozen other museums and libraries, and even the National Zoo.

The coronavirus pandemic has shuttered those institutions for the time being, but Mr. Bunch has stayed busy. The Smithsonian is launching new digital tools intended to facilitate a dialogue about race, and Mr. Bunch is engaged in the debate about the removal of controversial statues and monuments.

Should museums wait until events are squarely in the past to confront them? Or is there a need for institutions like your own to engage with these issues in something closer to real time?

Cultural institutions, regardless of the subject matter, have to be as much about today and tomorrow as they are about yesterday. And that really means that one of the jobs of cultural institutions is to collect today for tomorrow. We have people out collecting during the different protests. We have people around the country sending us the videos that they shoot on their cameras. But collecting isn’t enough. So we’ve created a major initiative that looks at race, community and our shared future. It’s an opportunity for the Smithsonian to say, “How do we help stimulate local conversations around race?”

Read the full article here. 

The post Smithsonian leider zegt 'Musea hebben een sociaal rechtvaardige rol te spelen'. appeared first on Framer Framed.

Geachte mevrouw Meliani, heer Groot Wassink,

Graag delen wij met u twee grote zorgen die leven onder kunstinstellingen, beeldend kunstenaars, vormgevers, curatoren, liefhebbers en bewoners van Amsterdam. Hierbij vragen wij u namens de ondertekenaars om een actieve rol op te nemen om een voorwaartse beweging te bewerkstelligen die nodig is om een vitaler beeldende kunstenveld in Amsterdam te creëren.

Directe aanleiding van deze brief zijn de enorme huurverhogingen van Framer Framed en andere instellingen onder de Tolhuistuinkoepel, zonder de compensatie die hun wel in het vooruitzicht was gesteld. Dit is natuurlijk een onacceptabele situatie en schadelijk voor het cultuurhuis Tolhuistuin en het kunstklimaat in Amsterdam.

Sinds het wegbezuinigen van SKOR en NIMk, het wegvallen van SMART Project Space, het versoberen van De Appel, en het halfslachtige saneren van SMBA, is het kunstenveld in Amsterdam aan het verdrogen. Nu staan twee middelgrote beeldende kunstinstellingen met internationale zeggingskracht in het Amsterdamse kunstenveld onder druk vanwege huisvestingsproblematiek. Framer Framed ziet zich geconfronteerd met een onbetaalbare huurstijging vanwege gemeentelijk vastgoedbeleid en De Appel zit op de schopstoel vanwege de toenemende tijdelijkheid in het broedplaatsenbeleid. Het meest concrete plan om een hernieuwde middelgrote instelling te creëren, ligt bij het voornemen van het Stedelijk Museum om in de volgende kunstenplanperiode een nieuw SMBA op te richten. Er is helaas weinig vertrouwen in het verwezenlijken van deze ambitie, aangezien er ruim twee jaar is gewacht op het onderzoeksrapport waar de ambitie uit voortkomt. Bovendien is het onzeker of de nog te vinden artistieke directeur van het Stedelijk Museum tijdig zal worden aangesteld om deze ambitie te realiseren. Zonder stimulans van u ziet de toekomst van deze instellingen, en daarmee het beeldende kunstenveld in Amsterdam, er abnormaal somber uit.

De andere zorg bestaat eruit dat kunstenaars zich niet kunnen wortelen in de stad. Enerzijds mogen kunstenaars enkel twee maal 5 jaar een atelier in een broedplaats huren. Anderzijds heeft de gemeente huurverhogingen van de ateliers in de slinkende, dynamische voorraad doorgevoerd, waarvoor de gemeente vervolgens een vooralsnog tijdelijke compensatievergoeding beschikbaar heeft gesteld. 1) Deze ogenschijnlijke kleine wijzigingen in het beleid van uw voorgangers zijn niet alleen een enorme klap in het gezicht van de kunstenaars en jonge makers aan de Amsterdamse kunstacademies, maar getuigen ook van beleidsmatig rendementsdenken dat geen rekenschap geeft van de noodzaak van een vitale kunstecologie en hoe deze te ondersteunen. Voor een dynamisch kunstenveld is een humuslaag nodig waarin ruimte bestaat voor permanent experiment en levenslange ontwikkeling. In het huidige atelier- en broedplaatsenbeleid neemt tijdelijkheid een dusdanig grote rol in dat het zowel financiële, menselijke als culturele kapitaalvernietiging tot gevolg heeft.

Het is een irreële verwachting dat u beide zorgen stante pede weg kan nemen, maar met de portefeuilles kunst en cultuur, vastgoed en democratisering als uw beider verantwoordelijkheid heeft u wel mogelijkheden om binnen afzienbare tijd voor verbeteringen te zorgen. Een oplossingsrichting voor de middelgrote beeldende kunstinstellingen ligt bij het beschikbaar stellen van panden uit het gemeentelijk vastgoed, een budgettair neutrale overgang naar kostprijsdekkende huur realiseren zoals de Amsterdamse Kunstraad adviseert 2, anderszins maatschappelijke huurprijzen hanteren voor het maatschappelijk vastgoed en de gesprekken met instellingen voortzetten. Een oplossingsrichting voor een beter atelier- en broedplaatsenbeleid ligt niet bij meer budget voor tijdelijkheid maar bij meer vertrouwen in duurzaamheid, democratisering en de waarde van kunst voor de stad. Collectief beheer of coöperatief eigendom van de ateliergebouwen en woon-werkpanden maakt lange termijn investeringen en verduurzaming mogelijk en geeft huurders meer zeggenschap. Dat vormt niet alleen de goede voorwaarden voor kunstenaars om zich te kunnen binden aan de stad en haar mede vorm kunnen geven, maar is uiteindelijk ook financieel aantrekkelijker voor de gemeente.

Kortom, er is dringend een antwoord nodig op hoe maatschappelijk vastgoed ten dienste kan staan van maatschappelijke doelen en om met de beeldende kunstsector samen te werken aan een vitaler beeldende kunstenveld in Amsterdam. Wij verwachten dat het uw inzet is om Amsterdam aantrekkelijk te houden door plek te bieden aan de vele diverse stemmen die de stad rijk is en zo het democratische functioneren van de stad te vergroten, een tegengewicht te bieden aan de verdergaande commercialisering van het maatschappelijk vastgoed, en dat u deze ambities concreet vertaalt in daden.

Met vriendelijke groet,

Joram Kraaijeveld,
Inhoudelijk directeur Platform BK

Peter van den Bunder,
Belangenbehartiger Kunstenbond

Hans Schamlé,
Platform Ontwikkelinstellingen p_Oi

Bart Stuart,
kunstenaar & actieplatform FAIRcity

Loek Schönbeck,
Secretaris Beroepsvereniging van Beeldende Kunstenaars

Cc: Raadscommissie Kunst, Diversiteit en Democratisering

1) Wij zijn overigens zeer benieuwd naar de stand van zaken betreffende de subsidieregeling ter compensatie van de invoering van de kostprijsdekkendehuur die locoburgemeester Eric van den Burg in zijn brief aan de commissie Jeugd en Cultuur op 28 november 2017 aankondigde. De beslissing zou hierover zou voor 2019 moeten worden gemaakt.

2) Zie brief Amsterdamse Kunstraad van 27 september 2018 betreffende Huurverhogingen huurders Tolhuistuin.

The post Platform BK: Brandbrief vastgoed en gezond kunstklimaat Amsterdam appeared first on Framer Framed.

In reactie op de inspraak schreef de Amsterdamse Kunstraad op 27 september 2018 een ongevraagd advies aan wethouder Rutger Groot Wassink.

Geachte heer Groot Wassink,

De kunstraad schrijft u in het licht van uw bestuurlijke verantwoordelijkheid voor het dossier Tolhuistuin. Aanleiding is de inbreng van mevrouw Josien Pieterse, directeur van Framer Framed, als inspreker bij de commissie Kunst, Diversiteit en Democratisering (KDD) op 5 september jl. Mevrouw Pieterse gaf aan dat haar BISinstelling – vergeef ons dit jargon, het betekent dat u met een landelijke topinstelling te maken heeft – in onzekerheid verkeert door de vernieuwing van het huurcontract tussen de gemeente en de bespelers van de Tolhuistuin. In een eerste reactie gaf u aan dat de gemeente op afstand staat omdat Framer Framed contractuele afspraken maakt met andere partijen die wel rechtstreeks van de gemeente huren, maar u heeft haar in dezelfde vergadering beloofd de zaak te onderzoeken en het gesprek met haar aan te gaan.

Huurders cultuurhuis Tolhuistuin
De kunstraad is verheugd over uw open houding en actieve betrokkenheid. In onze ogen is hier namelijk sprake van een wezenlijk probleem dat zich al enige tijd voortsleept en nu onder druk van een huurverhoging tot een voorlopige climax komt. Framer Framed is niet de enige instelling in de Tolhuistuin die ten gevolge van een huurverhoging in de problemen komt. Hetzelfde geldt voor Solid Ground Movement, Stichting Nieuwe Helden, Marjolein van Heemstra, de Warme Winkel, Anoek Nuyens, Into the Great Wide Open en vele andere. In al deze gevallen gaat het om relatief kleine doch invloedrijke en spraakmakende culturele instellingen die moeten werken met een beperkt budget. Deze instellingen waren veelal actief betrokken bij de start van het cultuurhuis Stichting Tolhuistuin. De aanvraag van Stichting Tolhuistuin voor het Kunstenplan 2017-2020 bestond voor een belangrijk deel uit de bijdrage van deze 2 huurders aan de programmering. Natuurlijk betekent dit niet dat alle huurders zich tot in den eeuwigheid in de Tolhuistuin moeten huisvesten, de culturele sector is – net als de samenleving zelf – constant in beweging. Maar als deze artistiek en maatschappelijk interessante instellingen nu het veld moeten ruimen voor een commerciëler aanbod op die plek, omdat zij de nieuwe huren niet kunnen betalen, heft de gemeente het huidige cultuurhuis Tolhuistuin in feite op. Dit betekent dat het doorvoeren van een kostprijsdekkend vastgoedbeleid prevaleert boven het voeren van een cultureel beleid.

Budgettair neutrale overgang naar kostprijsdekkende huur
De situatie in de Tolhuistuin is de directe aanleiding voor een zorg die de kunstraad al langer heeft: de nadelige effecten van het gemeentelijk vastgoedbeleid op het culturele aanbod. Begin dit jaar heeft de kunstraad mede naar aanleiding van de ophef over het Pianola Museum een briefadvies uitgebracht over cultureel vastgoed. Daarin hebben wij herhaald dat wij adviseren de overgang van de beleidshuren naar een systeem van kostprijsdekkende huren budgettair neutraal te laten verlopen, voor de hele sector en voor elk afzonderlijk object. Instellingen die meer moeten gaan betalen voor het gebruik van een gemeentelijk pand waarvan de waarde is gestegen, krijgen meer subsidie ter compensatie. Dit zou in onze ogen ook moeten gelden voor instellingen die niet rechtstreeks van de gemeente huren, maar onderhuurder zijn, bijvoorbeeld in de Tolhuistuin. De redelijkheid van dit standpunt werd door de vorige coalitie niet onderschreven. Wij hopen dat de huidige coalitie hier anders mee omgaat. De teksten onder het kopje De onschatbare waarde van kunst, (tegen)cultuur en sport op pagina 62 en 63 van het coalitieakkoord, waarin duidelijke ambities zijn geformuleerd ten aanzien van cultureel en maatschappelijk vastgoed, liggen in die lijn.

Druk van gemeentelijk vastgoedbeleid
De relatie tussen de gemeente, Stichting Tolhuistuin en de VOF waar Paradiso deel van uitmaakt is complex. Er wordt door de betrokkenen zelf op dit moment gewerkt aan een nieuwe constellatie. Onze zorg daarbij is dat huurders, zoals Framer Framed en de vele anderen, een stap achteruit moeten doen om de weg vrij te maken voor een (andere) commerciële partijen. Compensatie voor Stichting Tolhuistuin en de bespelers lijkt niet aan de orde. Deze herschikking gebeurt niet op artistieke of maatschappelijke gronden of op advies van de kunstraad, maar onder druk van het gemeentelijk vastgoedbeleid. Natuurlijk is de grond onder de Tolhuistuin in korte tijd door de opleving van de Noordelijke IJ-oever meer waard geworden. Die waarde komt toe aan de gemeente en moet niet ook nog eens in rekening gebracht worden van de cultuur. De sector maakt momenteel een onstuimige groei door, en wij vinden het zorgelijk dat de coalitie nauwelijks substantiële middelen voor kunst en cultuur in de periode 2017-2020 heeft vrijgemaakt.[1]

Toekomst Tolhuistuin
De kunstraad is door het college gevraagd op twee momenten over de Tolhuistuin te adviseren. In het kader van het advies Verkenning, een beschrijving van het culturele landschap, als opmaat voor de volgende Hoofdlijnennota, bezien we of de vier cultuurhuizen goed functioneren en of er behoefte is aan een vijfde cultuurhuis in Amsterdam Oost. De Verkenning verschijnt half januari 2019. Ook zal er medio volgend jaar een tussentijdse evaluatie plaatsvinden (door de kunstraad) naar de vier huidige cultuurhuizen. Daarom komt een contractonderhandeling die huurverhoging inhoudt te snel. Dit loopt vooruit op een zorgvuldig proces waarin de artistieke belangen kunnen worden afgewogen tegen de dynamiek die op deze locatie plaatsvindt.

Kwartiermaker
Onlangs heeft de gemeente een kwartiermaker aangesteld om onderzoek te doen naar de kansen voor een cultuurhuis in Oost. Wij denken dat een dergelijke inventarisatie van wensen en mogelijkheden naar cultuureducatie, talentontwikkeling en bespelers van het cultuurhuis in het Stadsdeel Noord een goede exercitie zou kunnen zijn.

Namens de Amsterdamse Kunstraad,

Met vriendelijke groet,
Felix Rottenberg, voorzitter
Guikje Roethof, algemeen secretaris

Cc: O. Leijten, directeur Kunst & Cultuur, en
Raadscommissie Kunst, Diversiteit en Democratisering

The post Ongevraagd advies van Amsterdamse Kunstraad aan de Wethouder appeared first on Framer Framed.

Geachte wethouder, raadsleden en toehoorders,

Mijn naam is Josien Pieterse, directeur van Framer Framed. Ik spreek in omdat de huisvesting van Framer Framed onder druk staat.

Framer Framed is een platform voor kunst en cultuur dat – sinds de opening van het paviljoen vier jaar geleden – een expositieruimte programmeert in de Tolhuistuin, Amsterdam Noord. De organisatie heeft de afgelopen jaren een snelle ontwikkeling doorgemaakt. Een half jaar na opening werd de organisatie opgenomen in de meerjaren regeling van het Mondriaan Fonds en voor de periode 2017-2020 in de Amsterdams Fonds voor de Kunst vierjarenregeling, en als enige Amsterdamse presentatie instelling in de landelijke Culturele Basis Infrastructuur van het Ministerie van OCW (BIS 2017-2020). Dit is te danken aan onze laagdrempelige kunstprogrammering voor een divers en jong publiek. In 2017 trokken onze programma’s ruim 21.750 bezoekers.

Onlangs werd Framer Framed genomineerd voor de Amsterdamprijs voor de Kunst 2018 van het AFK, in de categorie Beste Prestatie. De jury: “Framer Framed heeft zich de laatste jaren onderscheiden door een opvallende programmering van tentoonstellingen en lezingen. Daarbij wordt de nadruk gelegd op kunstenaars die zich buiten het traditionele aandachtsgebied van de beeldende kunst bevinden, maar daar zeker een plaats in verdienen. Daarbij is de kwaliteit zo hoog en de invalshoek zo origineel, dat de projecten van Framer Framed vaak precies die vernieuwende impuls geven die het westerse kunstdiscours uitstekend kan gebruiken.”

We spreken in omdat we ons zorgen maken. Sinds enige tijd is duidelijk dat de m2 prijs van het gehele terrein van de Tolhuistuin aanzienlijk zal stijgen. Stichting de Tolhuistuin en de Gemeente Amsterdam (eigenaar van het terrein) zijn in onderhandeling over continuering van het huurcontract na mei 2019 en de wijze waarop aan deze verhoging kan worden voldaan. Duidelijk is dat alleen aan de voorwaarden van de gemeente kan worden voldaan door meer commerciële ruimte te creëren of aanzienlijk hogere huren te rekenen. Om dit plan vorm te geven staan afspraken tussen Stichting Tolhuistuin (culturele programmeur en terreinbeheer) en de commerciële exploitant THT centraal. Bij de vaststelling van de toekomstige indeling van de commerciële en culturele functies op het terrein en het paviljoen lijkt de positie van Framer Framed van ondergeschikt belang. Dit creëert onrust bij de organisatie, subsidiegevers en het Ministerie, die in oktober een duidelijk verbeterplan ten aanzien van onze huisvesting verwacht.

Dit staat niet op zichzelf.

In een ongevraagd advies eerder dit jaar schreef de Amsterdamse Kunstraad over de stedelijke ontwikkeling het volgende:
“De kunstraad benadrukt dat nu de stad groeit en bloeit de gemeente verantwoordelijkheid moet nemen en moet voorkomen dat de minder kapitaalkrachtige artistieke initiatieven het afleggen onder de druk van beleggers en vastgoedpartijen.” Vorig jaar was dit aanleiding voor toenmalig directeur van NDSM-werf Kim Tuin om op te stappen. Zij verwoordde dit als volgt: “Er is meer waarde dan een vierkantemeterprijs (…) specifieke gebieden met een eigen karakter moeten we koesteren.”

Hamerkwartier, NDSM, Tolhuistuin en Ceuvel maken Amsterdam Noord tot een bruisend cultureel stadsdeel waard de lang onmogelijk gehouden brug over het IJ wordt geslagen en waarover tot ver over de nationale grenzen wordt geschreven.

Graag willen we de raadsleden en de Wethouder verzoeken de continuering van Framer Framed als enige door het rijk gesteunde presentatie instelling in Amsterdam en kernprogrammeur in het paviljoen van de Tolhuistuin veilig te stellen en hiermee het belang van cultuur aan de IJ-oever te onderschrijven.

Josien Pieterse & Cas Bool
Directie Framer Framed

Ongevraagd advies Kunstraad Amsterdam

27 september 2018 – Naar aanleiding van de inspraak schreef de Amsterdamse Kunstraad een brief over de onzekere situatie waarin de huurders van de Tolhuistuin verkeren aan de verantwoordelijke wethouder Rutger Groot Wassink.

De gehele brief is hier te lezen.

Platform BK – Brandbrief vastgoed en gezond kunstklimaat

17 oktober 2018 – Brandbrief van Platform BK aan Wethouder Kunst, Cultuur en Vastgoed Touria Meliani en Wethouder Sociale Zaken, Diversiteit en Democratisering Rutger Groot Wassink.

“Directe aanleiding van deze brief zijn de enorme huurverhogingen van Framer Framed en andere instellingen onder de Tolhuistuinkoepel. Sinds het wegbezuinigen van SKOR en NIMk, het wegvallen van SMART Project Space, het versoberen van De Appel, en het halfslachtige saneren van SMBA, is het kunstenveld in Amsterdam aan het verdrogen. Nu staan twee middelgrote beeldende kunstinstellingen met internationale zeggingskracht in het Amsterdamse kunsten veld donder druk van wegen huisvestingsproblematiek.”

De gehele brief is hier te lezen.

Motie behoud Tolhuistuin als cultuurhuis

17 oktober 2018 – Tijdens de Raadscommissie Kunst, Diversiteit en Democratisering hebben de vier coalitiepartijen aangegeven een oplossing te wensen voor de Tolhuistuin in Amsterdam-Noord. Meer dan de helft van de culturele instellingen dreigt te vertrekken vanwege een forse huurverhoging door de gemeente. PvdA raadslid Carolien de Heer presenteerde een motie die de wethouder opriep:

“Alle mogelijke middelen in te zetten om te voorkomen dat culturele instellingen uit de Tolhuistuin vertrekken en de Tolhuistuin als cultuurhuis verloren gaat voor Amsterdam.”

De motie werd ondertekend door de raadsleden De Heer, Biemond (beiden PvdA), Bosman (D’66), Karaman (GL), Temmink (SP). Waarbij D’66 raadslid Marijn Bosman er aan toevoegt naast het belang van de huurders te kijken naar de governance structuur van het beheer van het paviljoen aan Buiksloterweg 5C.

Relevante fragmenten uit de Raadscommissievergadering zijn in onderstaande videoregistratie terug te kijken.

Gemeenteraad neemt motie aan

8 november 2018 – Tijdens de raadsvergadering wordt de motie met steun van de vier coalitiepartijen aangenomen. Het is nu afwachten wat deze politieke steun betekent voor de positie van Framer Framed in de Tolhuistuin.

Huuropzegging aan alle huurders van de Tolhuistuin

29 november 2018 – Eind november viel de schriftelijke huuropzegging op de mat bij alle huurders van het Tolhuistuincomplex. Ondanks de culturele bestemming van het terrein, worden alle culturele huurcontracten per 1 juni 2019 beëindigd. Horeca ondernemer THT heeft (als enige onderhuurder) de garantie gekregen de huur te mogen continueren. Voor Framer Framed betekend dit het einde aan vijf jaar programma maken in de Tolhuistuin.

Verhuizing naar Amsterdam Oost

12 juni 2019 – Met veel plezier kunnen we onze nieuwe locatie bekendmaken: Framer Framed verhuist naar Amsterdam-Oost! Na vijf jaar, en meer dan veertig exposities en vele honderden programma’s, is het nu tijd om het pand in de Tolhuistuin te verlaten. In augustus zullen we onze programmering verplaatsen naar de zuiveringshal van de voormalige Oostergasfabriek aan de Oranje-Vrijstaatkade 71. We kijken er enorm naar uit om waardevolle uitwisselingen aan te gaan in een netwerk van culturele en maatschappelijke organisaties in Amsterdam-Oost, en een doorstart te maken op een mooie nieuwe locatie!

Advies Amsterdamse Kunstraad

The post Inspraak: Over de toekomst van Framer Framed in de Tolhuistuin appeared first on Framer Framed.

Met bijdrage van
Annet Dekker, Katrina Sluis, Femke Snelting, Scandinavian Institutre fot Computational Vandalism, Aymeric Mansoux, Manu Luksch, Josien Pieterse, Stef Scagliola, Nanna Bonde Thylstrup, Robert Sakrowski, Igor Stromajer, Olia Lialina, Ozge Celikaslan, Tina Bastajian.

Lost and Living (in) Archives (2017)
Collectively Shaping New Memories

Editor: Annet Dekker
Valiz Publisher, 2017
Paperback | 288 pp. | 22 x 17 cm (h x w) |
English | ISBN 978-94-92095-26-8

Boekpresentatie

December 14, 2017
16.45 – doors open
17.00 – start
18:00 – end

Location
Het Nieuwe Instituut
25 Museumpark
3015 CB Rotterdam

This event is in English and free of charge.

The post Publicatie: Lost and Living (in) Archives appeared first on Framer Framed.

Geen geld meer
Het nieuws kwam op een opmerkelijk moment. Terwijl de musea begin januari over elkaar heen buitelden om hun bezoekcijfers van 2016 bekend te maken, berichtte het AAMU over de aankomende sluiting. En dat terwijl de Nederlandse musea al een flink aantal jaar een bloeiende bedrijfstak zijn. De sluiting blijkt dan ook niet het resultaat van tegenvallende bezoekersaantallen, maar van opgedroogde geldbronnen. Als enige museum in Europa dat zich specifiek richt op hedendaagse Aboriginal kunst, kan het AAMU zich niet langer staande houden. Daarmee verdwijnt een platform waarop thema’s als racisme, (post)kolonialisme, en culturele diversiteit via de beeldende kunsten aan de kaak worden gesteld. Thema’s die via de geschiedenis van Australië – hoewel aan de andere kant van de wereld – heel dicht bij het Nederland van nu blijken te staan.

Mapping Australia
In 2016 vierden Nederland en Australië het Dirk Hartogjaar. Vierhonderd jaar daarvoor bereikte ontdekkingsreiziger Hartog met zijn schip De Eendracht vanaf Texel de westkust van Australië. Concluderend dat hier niet veel viel te halen, spijkerde hij een plaat met zijn naam aan een paal en voer verder. Het eiland staat nu bekend onder de naam Dirk Hartogeiland en de plaat maakt onderdeel uit van de collectie van het Rijksmuseum. De vraag is alleen of we hier nu echt trots op moeten zijn. Vierden we in 2016 niet eigenlijk het begin van alle ellende voor de oorspronkelijke bewoners van Australië?

Het AAMU maakte eind vorig jaar rondom de geschiedenis van Dirk Hartog de tentoonstelling Mapping Australia. Hierin werden twee manieren van het in kaart brengen van het land in beeld gebracht: cartografie uit de tijd van de VOC en traditionele Aboriginal beeldtaal, bestaande uit stippen en symbolen. De tentoonstelling maakte op fijnzinnige wijze duidelijk dat de verschillende manieren van de representatie van kennis, hoewel totaal tegenovergesteld, ieder op hun eigen manier schatten aan informatie in zich dragen. De objecten werden zonder enige vorm van hiërarchie getoond, beide culturen en hun expressies voor even waardevol aangezien.

In de actuele discussie over de legitimering van etnografische en volkenkundige musea, instellingen die voortkomen uit kolonialistische overwegingen, positioneerde het AAMU zich juist nadrukkelijk als kunstmuseum. Hier komen de kunstwerken eerst: de artistieke visies en het ambacht stonden in de samenstelling van de tentoonstellingen altijd voorop. Via de artistieke kwaliteit worden de vaak schrijnende achterliggende geschiedenissen en persoonlijke verhalen verteld. Verhalen over de rijke Aboriginal tradities, de tragiek van het Aboriginal bestaan in tijden van kolonialisme en de complexiteit van de postkoloniale verhoudingen tussen de verschillende bevolkingsgroepen.

Verzoeningsgeschenk
Een van de topstukken uit de AAMU-collectie herinnert aan een gebeurtenis van tien jaar voor Dirk Hartog Autralië aandeed. De Wik Ceremonial Law Poles (2007) markeren het eerste contact in 1606 tussen de VOC-zeevaarders van het schip De Duyfken en de lokale Wik bevolking, levend op de westkust van het huidige Cape York. De Law Poles zijn door het Wik volk aan het AAMU en de Nederlandse bevolking geschonken, als een verzoeningsgeschenk voor de nasleep van dit eerste contact. De verhalen van die ontmoeting met de blanken zijn van generatie op generatie overgeleverd, de in 2007 vervaardigde Wik Ceremonial Law Poles vormen een soort sluitstuk op deze traditie. De aankomst van de palen op hun plek van bestemming in het Utrechtse museum werd ingewijd met een speciale rituele ceremonie, zodat de connectie tussen de nieuwe thuisbasis en het kunstwerk is bezegeld.

De AAMU benadering
Voor het AAMU zijn de kunstwerken niet slechts illustraties van deze verhalen, maar een cruciaal onderdeel van de manier waarop Aboriginals zich staande hebben kunnen houden. Hoewel ze van oudsher het concept kunst niet kenden, gaf de beeldende kunst hen een stem in het publieke domein. Een stem die ze zich eigen hebben gemaakt, omdat deze door westerlingen werd begrepen. Een emotioneel hoogtepunt vond plaats in 1979 toen Aboriginals een landclaim indienden bij de rechtbank, om zo het land dat hun ooit ontnomen was terug te claimen. Daarvoor moesten ze wel kunnen aantonen dat ze de rechtmatige eigenaren waren. De enige manier was door te laten zien hoeveel kennis ze hadden van het land, maar die kennis werd gebruikelijk van generatie op generatie overgedragen. De kunst bood een manier om die kennis om te zetten in schilderijen, die na enige discussie, werden aangenomen als bewijsmateriaal in de rechtszaak.

Wegens de abstracte esthetiek is Aboriginal kunst decennia later booming business geworden en is het wereldwijd in galeries en museumcollecties te zien. Met de aanstaande sluiting van het AAMU verdwijnt het enige museum in Europa dat zich toespitst op hedendaagse Aboriginal kunst. De zorgvuldig opgebouwde collectie toont door middel van de rijke artistieke diversiteit hoe historische gebeurtenissen doorwerken op een bevolking.

Hopelijk zijn er andere musea in Nederland die de urgentie hiervan onderkennen, want de collectie legt enerzijds het belang van kunst en anderzijds noodzakelijke thema’s bloot. Hedendaagse Aboriginal kunst toont ons de kwetsbaarheid van een tot op het bot gepolariseerde samenleving. De confrontatie daarmee kan Nederland op dit moment wel gebruiken.

Tekst: Lieke Wijnia
Bron: Diggit Magazine

The post Artikel: Waarom de sluiting van het Museum voor Hedendaagse Aboriginal Kunst - AAMU eeuwig zonde is appeared first on Framer Framed.

This intervention critiques the language, imagery and accessibility of its current exhibitions. Our intent is firstly to expose the violence perpetuated by ethnographic museums by critiquing its Eurocentrism, white supremacy, its assumed neutrality and its excuses of “only having so much time/space”. We base this critique on the museum experience of ourselves and our friends whose heritage is studied and analysed, but who, ourselves, are seldom the target group of ethnographic museums. Simultaneously, we push a conversation about how – if at all – the ethnographic museum can contribute to reinstating the agency and histories of colonized peoples, life and territories. Last but not least, Decolonize The Museum is about educating and challenging the organization so that neo-liberal conceptions of ‘diversity’ do not become the limit of change for these institutions. Those interested are invited to become part of the intervention and the broader conversation about the role of justice within ethnographic museums and other cultural institutions. Participants of the intervention will share their analysis and experience of the intervention in the Tropenmuseum. Activists, thinkers and artists from different countries and lands will share their ideas of what a ‘decolonial approach’ can and/or ought to mean when it comes to (European) cultural institutions. What are the possibilities and problems of such an approach? How do we build structures of our own to honour the past and anticipate the scopes of what is to come?

Programme
12.00-12.15 Introduction by Decolonize The Museum initiators
12.15-13.00 Keynote speech: Is it possible to ‘decolonize’ the museum?
13.00-14.30 Panel ‘Possibilities, politics and limits of decolonizing the Tropenmuseum’ with participants of Decolonize The Museum
14.30-15.30 Break
15.30-17.00 Panel ‘Strategies for changing European cultural institutions and creating our own decolonial structures’ with PoC and migrant thinkers, activists and artists from the Netherlands and other European countries
17.00-17.15 Break
17.15-18.30 Workshops
18.30-18.45 Reflection and closing
18.45-19.30 Drink

Location
Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) – Royal Tropical Institute
Mauritskade 63
1092 AD Amsterdam
The Netherlands

The post Symposium: Decolonize The Museum appeared first on Framer Framed.

Globalisering
Global Imaginations (Leiden 27 juni 2015 – 04 oktober 2015) vond plaats ter gelegenheid van het 440-jarig bestaan van de Universiteit Leiden en bracht kunst, cultuur en wetenschap samen. Sinds het ontstaan van de universiteit in 1575 zijn wetenschappers en objecten van over de hele wereld naar de stad gereisd met als doel om de wereld in al zijn verschijningsvormen te bestuderen. De in Leiden door de eeuwen heen verzamelde collecties van oudheden, naturalia, etnografica, kunst en geschiedenis zijn daar mede getuige van.

Sinds de komst van het internet en de toenemende migratie vervagen de traditionele grenzen tussen het lokale, het nationale en het internationale steeds meer. Ook worden er wetenschappelijke ontdekkingen gedaan die onze kijk op de wereld veranderen. Global Imaginations liet het werk van kunstenaars zien die zijn geworteld in uiteenlopende tradities en culturen, maar die tegelijkertijd deel uitmaken van de ‘global village’. Zij brachten ieder hun eigen wereldbeeld naar Leiden. Een bezoek aan de tentoonstelling moest zijn als een reis door de kosmopolitische wereld van vandaag.

Kunstenaars
Tot de geselecteerde kunstenaars behoorden internationaal gevestigde namen als Simryn Gill (1959, Singapore), Mona Hatoum (1952, Libanon), Jorge & Lucy Orta (respectievelijk 1953, Argentinië en 1966, Engeland), Tintin Wulia (1972, Indonesië), Raqs Media Collective (kunstenaarscollectief opgericht in 1992 door Jeebesh Bagchi, Monica Narula and Shuddhabrata Sengupta, India) en de Ghana ThinkTank, een mondiale denktank die in 2006 in Ghana werd opgericht door Christopher Robbins, John Ewing en Matey Odonkor. Uit Nederland zijn Marjolijn Dijkman (1978), Andrea Stultiens (1974) en Femke Herregraven (1982) vertegenwoordigd.

Verschillende kunstenaars maakten in opdracht van Museum De Lakenhal nieuw werk voor Global Imaginations, geïnspireerd op Leidse museale collecties. Mark Dion (1961, VS) verwerkte objecten van Naturalis Biodiversity Center in een curiositeitenkabinet dat hij speciaal voor Global Imaginations maakt. Georges Adéagbo (1942, Benin) nam de collectie van Museum De Lakenhal als uitgangspunt voor zijn ruimtevullende installatie in De Meelfabriek. Marjolijn Dijkman maakte sculpturen geïnspireerd op de collectie van Museum Volkenkunde en presenteerde daarnaast een installatie in Museum Boerhaave.

Samenstelling tentoonstelling
De expositie is samengesteld door een curatorenteam bestaande uit:
Anke Bangma conservator hedendaagse kunst en fotografie Tropenmuseum, Afrika Museum en Museum Volkenkunde – recent gefuseerd in Nationaal Museum van Wereldculturen,
Meta Knol directeur Museum De Lakenhal,
Nicole Roepers conservator actuele kunst Museum De Lakenhal,
Kitty Zijlmans Hoogleraar kunstgeschiedenis Universiteit Leiden,
Manon Braat, kunsthistorica en tevens projectleider van Global Imaginations.

Parallelle tentoonstellingen die aansluiten bij Global Imaginations vinden plaats in de galerie van het Leids Universitair Medisch Centrum en bij Framer Framed in de Tolhuistuin in Amsterdam. Zo worden overal in Leiden, en ook daarbuiten, Global Imaginations zichtbaar.

Global Imaginations kwam tot stand in partnerschap met de Universiteit Leiden, Museum Volkenkunde en LeidenGlobal. De tentoonstelling werd mede mogelijk gemaakt dankzij De Meelfabriek en met financiële steun van het Mondriaan Fonds, Stichting Doen, VSBfonds, Fonds 21, Prins Bernhard Cultuurfonds, Cultuurfonds BNG, Stichting Stokroos en Cultuurfonds Leiden.

Meer informatie is te vinden op de website van Museum de Lakenhal

The post Expositie: Global Imaginations appeared first on Framer Framed.

Met een brede keuze uit de historische en hedendaagse collecties van het Stedelijk, en met nieuwe werken die Lidwien van de Ven en Godfried Donkor speciaal voor de tentoonstelling maken, geeft HOW FAR HOW NEAR de aftrap voor een discussie die fundamenteel is in de context van de huidige globaliseringstendenzen in de kunst.

Directeur Beatrix Ruf: “Het is belangrijk om diepgaand te investeren in onderzoek naar collecties en de vele verborgen verhalen die ze in zich dragen. Op die manier kunnen we onze kennisproductie verder ontwikkelen. De taak van museale instituten is niet alleen om hun collecties fysiek maar ook mentaal uit te breiden. Welke andere geschiedenissen schuilen er achter de werken? HOW FAR HOW NEAR laat zien hoe de werken uit de collectie van het Stedelijk nieuwe dialogen kunnen stimuleren. Dat vind ik een cruciaal onderwerp.”

Een belangrijk ankerpunt voor de presentatie is de historische ‘blockbuster’ Moderne Kunst – Nieuw en Oud uit 1955, toen in de gloednieuwe Nieuwe Vleugel van het Stedelijk te zien. Hierin werden werken van moderne kunstenaars als Klee, Picasso, Lipschitz en Mondriaan getoond te midden van Afrikaanse maskers, Polynesische boombastschilderijen en gedecoreerde schilden uit Papua. De tentoonstelling onderstreepte daarmee dat abstractie en expressionisme, oftewel moderne kunst, niet gebonden was aan een bepaalde tijd of plaats, maar een universeel gegeven was. Moderne Kunst – Nieuw en Oud liep vooruit op baanbrekende en veel bediscussieerde tentoonstellingen als Primitivism in 20th Century Art in het Museum of Modern Art in New York (1984) en Magiciens de la Terre in Centre Pompidou, Parijs (1989).

Moderne Kunst – Nieuw en Oud leidde in het Stedelijk echter niet tot meer verzamelen van kunst uit de gedekoloniseerde regio’s, uit ‘de rest’ van de wereld. Dat blijkt uit de affiches en fotografie uit de eigen collectie. Hieruit doemt een wereld op die eerst wordt bezien met een exotische blik en later vooral in beeld wordt gebracht vanwege armoede, oorlog, apartheid en ellende. Pas vanaf de late jaren ‘80 kwam er in het Stedelijk meer aandacht voor hedendaagse kunst uit zulke gebieden, maar tot recent met geringe invloed op de collectievorming. Dat is typisch voor veel musea voor moderne kunst in Europa in het algemeen, zo bleek op de driedaagse conferentie Collecting Geographies die plaats had in het Stedelijk in maart dit jaar. Daar komt nu – in navolging van andere grote musea als Tate Modern en Centre Pompidou – verandering in.

Hoezeer valt deze geschiedenis van geografische uitsluiting te rijmen met de universele waarden die we de kunst gewoonlijk toedichten? En hoe moeten we ‘globale kunst’ selecteren? Een urgente kwestie, in een groter en meerstemmiger wordende kunstwereld. HOW FAR HOW NEAR is slechts een eerste aanzet tot een omgang met zulke vraagstukken. De titel van de tentoonstelling is afgeleid van een recent verworven textiele installatie van de Ghanese kunstenaar Dorothy Akpene Amenuke uit 2012. Dit prominente werk, al geruime tijd een eyecatcher in de eerste tentoonstellingszaal in het Stedelijk, toont de problematiek van culturele classificaties in een wereld die al eeuwenlang wordt gedomineerd door intercontinentale handel, kolonisatie en migratie.

HOW FAR HOW NEAR bevat, naast vele foto’s en affiches uit de collectie, werk van ‘klassiekers’ als Roger Bissière, Paul Klee, Jacques Lipchitz en Mario Merz, en hedendaagse kunstenaars als Iris Kensmil, Malick Sidibé, Michael Tedja en Vincent Vulsma. In twee separate fotokabinetten worden series werken getoond van Ad van Denderen, Walid Raad, Koen Wessing en een recente aanwinst van Alfredo Jaar.

Kunstenaars in How far how near
Roger André Bissière | Mario Merz | Willi Baumeister | Jacques Lipchitz | Paul Klee | Michael Tedja | Marlene Dumas | Tito Zungu | Paul Schuitema | Malick Sidibé | Vincent Vulsma | Abdoulaye Konaté | Billie Zangewa | Godfried Donkor | Lidwien van de Ven | Iris Kensmil | Dorothy Akpene Amenuke | Meschac Gaba | Alfredo Jaar | Koen Wessing | Ad van Denderen | Walid Raad | Guy Tillim | David Goldblatt | Grapus | Gordon Parks | Cas Oorthuys | Ian Berry | Henri Cartier-Bresson | William Irwin | Ed van der Elsken | Danny Lyon | Robert Lebeck | Robert Mapplethorpe | Sem Presser | George Rodger | Eddy Posthuma de Boer | Willem Diepraam | Gerard Fieret

Stedelijk Studies nr. 1
In november verschijnt de eerste editie van Stedelijk Studies, het kunstwetenschappelijke e-magazine van het Stedelijk Museum. Het eerste nummer bevat een diverse selectie aan papers naar aanleiding van de conferentie Collecting Geographies: Global Programming and Museums of Modern Art die het Stedelijk afgelopen maart hield in het kader van Global Collaborations. De conferentie was een samenwerking met Museum Folkwang, Essen, Moderna Museet, Stockholm, het Tropenmuseum in Amsterdam en het ACGS/ASCA.

Over Global Collaborations
De tentoonstelling HOW FAR HOW NEAR is onderdeel van het driejarige project Global Collaborations van het Stedelijk Museum dat begin 2013 van start ging. Het doel ervan is een goed geïnformeerde en genuanceerde blik te vormen op de ontwikkelingen in de hedendaagse kunst vanuit een mondiaal perspectief. Met Global Collaborations richt het Stedelijk de blik op ontwikkelingen in de beeldende kunst wereldwijd, met een speciale focus op opkomende regio’s als Afrika, het Midden-Oosten en Zuidoost Azië. Het project is gebaseerd op samenwerkingsverbanden met experimentele en veelzijdige kunstinstellingen en omvat tentoonstellingen, publicaties, evenementen, een online platform en activiteiten van de Blikopeners.

Het Global Collaborations Journal is het online platform op de website van het Stedelijk waarop een (inter)nationaal team van schrijvers doorlopend publiceert over diverse aspecten van Global Collaborations. Met onder meer achtergrondinformatie bij de verschillende projecten, interviews, reisverslagen, besprekingen van de tentoonstellingen. Het Journal is hier te vinden op de site van het Stedelijk.

The post Expositie: How far how near - de wereld in het Stedelijk appeared first on Framer Framed.

Hoe wordt je gezien in een wereld waarin grenzen weg lijken te vallen en begrippen als nationaliteit en etniciteit steeds meer vervagen? Wordt je identiteit gevormd door afkomst, opvoeding en huidskleur? In BLAK. Forced into images speelt ook de vraag hoe dit zich verhoudt zich dit tot discriminatie en racisme in Australië, kwesties die ook tot verhitte discussies leiden in Europa. De kunstenaars trekken bestaande beelden over zichzelf in het absurde of keren het om: hoe kijk jij aan tegen de beelden die zij voorschotelen?

Deelnemende kunstenaars
Fiona Foley,
Christian Thompson,
Destiny Deacon,
Richard Bell,
Bindi Cole,
Michael Riley.

Curator
Samengesteld door George Petitjean

Lokatie
Aboriginal Art Museum Utrecht
12 oktober 2014 t/m 4 januari 2015

Fiona Foley, HHH (Hedonistic Honky Haters). Collection Aboriginal Art Museum Utrecht

The post Expositie: BLAK. Forced Into Images appeared first on Framer Framed.

Postcolonial theories of decolonization prompt us to reconsider these (neo-)colonial relations and to examine the possibilities of decolonization, as well as to perceive, articulate and possibly transcend the limitations of decolonization. How irreversible is the colonial appropriation and assimilation of one’s cultural heritage? Can the institutional framework of the museum be separated from the ideologies within which it took shape? What are the challenges of a radical postcolonial museum? Can it exist at all? And if so, how do we go about privileging postcolonial approaches to our colonial legacy? Can there be a (re)new(ed) responsiveness to the colonial archive from within the archive itself? Or can amnesia towards our colonial past better be altered by renewing the archive from the outside, for instance, by letting the museum focus on contemporary practices which challenge western self-satisfaction? 

The meeting aims to gather enthusiastic researchers for a keynote lecture/debate, followed by close readings and intensive discussions revolving around developments within postcolonial studies today. A reader will be distributed in preparation of the seminar and on the day itself foods and drinks will be provided. 

Registration
The meeting is open to all researchers but is specifically aimed at Research Master and PhD students working in the field of postcolonial studies. Participation is free of charge, but please register with Eloe Kingma of NICA/OSL. Young scholars interested in presenting their research project in the light of the meeting’s topic should contact Sarah De Mul. Active participation by Research Master students (presentation, response, short paper) may be awarded with 1 EC credit. 

The Platform for Postcolonial Readings organizes seminars for all (junior) researchers in the Netherlands and Belgium who are committed to issues of postcoloniality and globalization. As an open network, platform for debate, and reading group, our meetings are open to all, but registration is required. 

Reading

In preparation of discussion (a reader will be sent to all registered participants):
– Bragard, V., and S. Planche (2009). “Museum Practices and the Belgian Colonial Past: Questioning the Memories of an Ambivalent Metropole” In: African and Black Diaspora: An International Journal 2(2): 181-191/ in Thomas, D. (ed). Museums in Postcolonial Europe. Routledge: 54-64.
– Hasian, M. (2012). “Colonial Amnesias, Photographic Memories, and Demographic Biopolitics at the Royal Museum for Central Africa (RMCA).” Third World Quarterly 33(3): 475-493.
– Clifford, J. (2007). “Quai Branly in Process.” October 120: 3-23.

Additional reading suggestions:
– Rahier, J. M. (2003). “The Ghost of Leopold II: The Belgian Royal Museum of Central Africa and Its Dusty Colonialist Exhibition.” Research in African Literatures 34(1): 58-84. (for anyone not familiar with the museum)
-Hasian, M. and R. Wood (2010). “Critical Museology, (Post)Colonial Communication, and the Gradual Mastering of Traumatic Pasts at the Royal Museum for Central Africa (RMCA).” Western Journal of Communication 74(2): 128-149.

Program

10.30 Welcome & introduction of participants (Platform co-ordinators Elisabeth Bekers, Vrije Universiteit Brussel, & Sarah De Mul, Open Universiteit Nederland)

10.45 Introduction by guest-organiser Matthias De Groof (post-doctoral researcher, Universiteit Antwerpen)

11.00 Keynote Debate: “Decolonising the Museum: Limits and Possibilities” (moderated by Matthias De Groof & followed by discussion)
– Wayne Modest (head of the curatorial department, Tropenmuseum, Amsterdam)
– Bambi Ceuppens (post-doctoral researcher and curator at the Royal Museum for Central Africa, Brussels)
– Cas Bool (initiator of Framer Framed, Tolhuistuin, Amsterdam)

12.45-14.00 Lunch

14.00 Further Food for Thought and Discussion: Case Studies (moderated by Elisabeth Bekers & Sarah De Mul)

14.00 “Language as Art Object: Africa in the Museums of the Portuguese Language: Brazil & Portugal” by Patricia Schor (Universiteit Utrecht) followed by discussion

14.30 “Colonial Aphasia in the Rijksmuseum, Tropenmuseum and Bronbeek Museum” by Barend Blom (University of Amsterdam) followed by discussion

15.00 Break

15.15 “A Contrapuntal Interpretation of the RMCA (Brussels)” by Lies Busselen (Katholieke Universiteit Leuven) followed by discussion

15.45 Viewing and on-the-spot analysis of the trailer of Matthias De Groof’s Lobi Kuna and Rendez-les-moi (works- in-progress) followed by discussion

16.45 Concluding Remarks

17.00 Drinks

The post Decolonising the Museum: Limits and Possibilities appeared first on Framer Framed.

Het hele veld van de beeldende kunst is in Midden- en Oost-Europa razendsnel veranderd, niet alleen direct na de val van de Berlijnse Muur in 1989 (en de opkomst van het kapitalisme daarna), maar ook meer recentelijk als gevolg van de voortdurende uitbreiding van de Europese Unie en de massale protesten in Oekraïne. Acht deskundigen uit de kunstwereld van Estland, Litouwen, Polen en Slowakije zullen op grond van hun eigen inzichten en ervaringen dieper ingaan op de invloed en effecten van deze veranderende maatschappelijke en politieke (infra)structuren op de kunstinstellingen waarvoor ze hebben gewerkt.

De sprekers
Rael Artel, directeur Tartu Art Museum, Estland
Maria Arusoo, directeur Center For Contemporary Art Tallinn, Estland
Juraj Carny, directeur Kunsthalle Bratislava, Slowakije
Sebastian Cichocki, plaatsvervangend directeur Museum of Modern Art Warsaw, Polen
Lolita Jablonskiene, hoofd-curator National Gallery of Art, Litouwen
Kestutis Kuizinas, directeur Contemporary Art Centre Vilnius, Litouwen
Malgorzata Ludwisiakm, adjunct-directeur Museum Sztuki Lodz, Polen
Aneta Szylak, directeur Wyspa Institute of Art Gdansk, Polen

Moderator
Steven ten Thije (Van Abbe Museum, Eindhoven)

Het symposium is georganiseerd in samenwerking met Juha van ’t Zelfde (directeur Lighthouse, Brighton, Groot-Brittannië) en volgt op de oriëntatiereis die het Mondriaan Fonds in 2013 organiseerde. De sprekers zijn van 17 – 21 maart 2012 in Nederland als onderdeel van het bezoekersprogramma.

The post Symposium: Heading East - New Institutional Models in Central and Eastern Europe appeared first on Framer Framed.

Based out of the World Heritage Studies program at the Brandenburgische Technische Universität (BTU) Cottbus, Germany, the function of this conference is to jump from a foundational knowledge base of UNESCO World Heritage into an expanded, tactile, and exploratory perspective, looking at the subtexts of heritage in collaboration with the arts and the benefits of mutual collaboration.

While the arts and heritage are both connected within the cultural sector, a strong trans/interdisciplinary approach is needed in order to further examine the shared values and elements of each in imagination, innovation, and processes of constructing cultural identity as well as values and meaning in our lived environments.

Goals
– Investigate the relationship between the arts and heritage via an international transdisciplinary conference between heritage professionals, heritage practitioners, heritage scholars, creative industry academics, art scholars and artists.
– Explore the limitations and current challenges within heritage via encounters between artists and scholars.
– Reflect on our understanding of artistic practices as investigating the connection between aesthetics, materiality, and heritage.
– Expand and shift the focus of academic work by way of the understandings and definitions of heritage.

Friday, 6 June 2014
3 lectures (40 min each)
Vernissage for Visual Art showcase (with introduction talk by guest artists)
Interactive media in the space (instillation, video)

Saturday, 7 June 2014
5 lectures (40 min each)
2 workshops
Visual Art showcase open
Performance event

Sunday, 8 June 2014
3 lectures (40 min each)
1 workshop
1 guided tour
Visual Art showcase open
Closing ceremony (thanks and sharing results of event)
Mixed Media/Performance Showcase

The post Symposium: Innovate Heritage - Conversations between Arts and Heritage appeared first on Framer Framed.

Cross culture and cross time
Tropisch Koninkrijk brengt de laatste artistieke ontwikkelingen op de voormalige Nederlandse Antillen onder de aandacht. Het gaat om internationaal georiënteerde schilder- en beeldhouwkunst, video, film, fotografie, keramiek en installaties. De kunst van de Caraïben wordt vooral in Midden-Amerika getoond, onder andere op de biënnales van Santo Domingo en Havanna. Kenmerkend is de zoektocht van de bewoners van de verschillende eilanden naar een eigen identiteit. Curaçaoenaar Felix de Rooy vatte de kern van deze zoektocht samen met de slogan: ‘Cross culture and cross time’. Een bepalende factor in de kunst van de Nederlandse Caraïben is de Afrikaanse- en Indiaanse erfenis. Daarnaast manifesteert zich binnen de mix van culturen de invloed van Nederland en Europa en ook die van het Midden-Oosten, want sommige kunstenaars op Curaçao en Aruba hebben Joodse en Libanese voorouders. Belangrijke thema’s, behalve de diaspora, zijn geschiedenis, religie, mythen en gebruiken, alsook de huidige sociaal-politieke situatie en niet te vergeten de overweldigende natuur. In veel gevallen ontstaat een boeiend spel van ‘fusions’ en een multiculturele gelaagdheid die de unieke positie van de zes Caribische eilanden in het Koninkrijk der Nederlanden onderstrepen.

Verf, brons en sumpiñas
De twintig kunstenaars op de tentoonstelling gebruiken de meest uiteenlopende materialen, van traditionele media als verf en brons tot afvalproducten en organisch materiaal. Zo maakt Herman van Bergen speciaal voor Tropisch Koninkrijk een reusachtige muur van sumpiñas, de typische doornstruiken van Curaçao. Hij geeft daarmee een stekelig commentaar – ook letterlijk – op de in meerdere opzichten gespleten gemeenschap op zijn eiland. Heleen Cornet toont een reeks poëtische aquarellen op doek, gemaakt in het tropisch regenwoud van Saba. Zij laat daarbij geluiden van de eilandbewoners overgaan in klassieke muziek van Benjamin Britten. Yubi Kirindongo is in Nederland onder meer bekend van zijn deelname aan ‘ArtZuid 2011’ in Amsterdam. Werk van zijn hand bevindt zich in de collectie van museum Beelden aan Zee en is als langdurig bruikleen te zien in de beeldentuin van Museum de Fundatie bij Kasteel het Nijenhuis in Heino/Wijhe. David Bade werd uitgenodigd voor ‘ArtZuid 2013’. In 2010 was een overzicht van zijn werk te zien in het GEM in Den Haag. Voor de beeldentuin van Museum de Fundatie maakte hij in 2012 de sculptuur Ins Blaue, de kolossale oranje ridderfiguur, die jaarlijks afreist naar het Lowlands-festival in Biddinghuizen. Beide kunstenaars tonen op de expositie in Zwolle hun meest recente werk.

Eerste museale overzicht
Tropisch Koninkrijk is het eerste grootschalige museale overzicht in Nederland van de hedendaagse beeldende kunst van alle zes eilanden in het Nederlands-Caribische gebied. In totaal zullen zo’n 130 objecten geëxposeerd worden. Bijzondere aandacht gaat uit naar de specifieke ontwikkelingen en achtergronden van deze kunst, waaronder de relatie met Nederland. De van oudsher sterke culturele band tussen Nederland en de overzeese gebieden blijkt onder meer uit de nauwe samenwerking van het Instituto Buena Bista op Curaçao en Ateliers 89 op Aruba met verschillende kunstacademies en andere Nederlandse kunstinstellingen. Instituto Buena Bista is officiëel partner van KABK, Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag.

Deelnemende kunstenaars 
Tropisch Koninkrijk werd samengesteld door kunsthistoricus en publicist Maarten Jager. Hij selecteerde de volgende kunstenaars: David Bade, Herman van Bergen, René Emil Bergsma, Ruben La Cruz, Yubi Kirindongo, Tirzo Martha, Felix de Rooy & Kirk Claes, Evelien Sipkes, Ellen Spijkstra (Curaçao); Ciro Abath, Stan Kuiperi, Elvis Lopez, Osaira Muyale en Ryan Oduber (Aruba); Nochi Coffie en Winfred Dania (Bonaire); Ras Mosera (St. Maarten); Heleen Cornet en Glenda Heyliger (Saba); Magumbo Muntu (St. Eustatius).

Catalogus
Bij de tentoonstelling verschijnt een drietalige catalogus (Nederlands / Papiaments / Engels), met bijdragen van Maarten Jager, Adi Martis, Felix de Rooy en Maaike Staffhorst, die wordt uitgegeven door Uitgeverij de Kunst. Tropisch Koninkrijk is mede mogelijk gemaakt met steun van de Provincie Overijssel en het Prins Bernhard Cultuurfonds. Hoofdsponsor is Koninklijke De Gruijter & Co., overige sponsors zijn Maduro & Curiel’s Bank N.V. en BCD Holdings.

Locatie
Museum de Fundatie
Paleis a/d Blijmarkt
Blijmarkt 20
8011 NE Zwolle

The post Tropisch Koninkrijk: Hedendaagse kunst van Aruba, Curaçao, St. Maarten, Bonaire, Saba en St. Eustatius. appeared first on Framer Framed.

2013 marks the 150-year abolition of slavery by the Dutch in their colony of Surinam. A little known fact is that the in 1863, the former slaves were forbidden to leave the plantation of their masters. A caveat in the abolition decreed that ex-slaves were to continue working the plantations for another 10 years, albeit for minimal wages. Part Western civilizational rhetoric and part concession to the Dutch planters, it afforded them time to solve the predicted labour shortage that would arise as the erstwhile slaves were expected leave the plantations for the city of Paramaribo; an incorrect assumption as it turned out. As 1873 finally rolled around, the Dutch colony found itself in the process of a drastic change in its ethnic make-up. Turning to the English format of indentured labour, the Dutch imported sizeable groups of destitute and hopeful labourers from the Dutch East-Indies (Java, Indonesia), Manchuria (China) and British India (Bihar, Uttar Pradesh), promising good wages, housing and ultimately; prosperity.

In Wij en de Wereld: multiple perspectives in the portrayal of the Surinamese: 1873-2013, Anthropologists in Art delve into the period following the abolition of slavery, roughly from 1873 to the present. AiArt’s point of departure is how Surinamese society has been represented and has reinvented itself as the more recent arrivals of Javanese, Chinese and British-Indians (Hindoestani) negotiated a place for themselves amongst the colony’s earlier inhabitants (Amerindians, Maroons, Creoles, Jews and ethnic Dutch). In what must have been a dramatic social and ethnic shift within the colony, it forms the basis of the independent republic of Suriname today.

Instead of taking focal points in Suriname’s history as a means of exemplification, AiArt have decided instead to focus on several popular cultural media, showcasing various visual and textual portrayals of the Surinamese people within the history of this former Dutch colony, as it developed from a slave-colony to the independent country it is today. Largely indebted to Bibliotheca Surinamica’s (accessible through the website www.buku.nl by Carl Haarnack) vivid collection, AiArt have taken the popular cultural media of the postcard, the magazine and the music video clip (mostly from the srananpoku.org website) as the nodal points of investigation. Starting from photographic and illustrative documentation from the end of the 19th and beginning of the 20th century, many different series of postcards were produced and sold representing the various ethnic groups in the para-scientific manner of categorisation that was so much in vogue at the time. Continuing, the Afro-American emancipatory ‘Ebony’-magazine published a vivid reportage in 1968 of a multi-racial paradise, focussing on the beauty of Suriname’s bikini-clad girls. Lastly, AiArt turn to music video-clips, largely produced by and for the Surinamese community (within Suriname itself as well as the Surinamese diaspora), that showcase how contemporary youth choose to represent themselves to themselves and the world at large.

In a bid to counter over-simplifications in popular conceptions of history, Anthropologists in Art have decided to present fragmentary, multi-layered visual and textual representations of Suriname’s historical ethno-genesis.

As part and parcel of the Wij en de Wereld – Popular cultural portrayals of the Surinamese: 1873-2013 exhibition, AiArt, in conjunction with cultural analyst Marie Bromander, BukuBooks Bibliotheca Surinamica and Professor of Cultural Anthropology Alex van Stipriaan (Erasmus University Rotterdam & Tropenmuseum curator), have created a film programme and discussion-afternoon (ScreenTalk) that aims to deepen the understanding of the ethno-historical development of this fascinating country.

Screened movies during ScreenTalk
De Laatste Kantraki (dir: Ramdjan Abdoelrahman),
Back to the Roots (dir: Alex van Stipriaan / Dineke Stam)
SAAMAKA (dir: Karl Doing).

ScreenTalk Participants
Alex van Stipriaan (Professor of Cultural Anthropology & Curator Tropenmuseum, Caribbean and Latin America)
Britt-Marie van der Drift (MSc Cultural Studies)

The post Wij en de wereld: multiple perspectives in the portrayal of the Surinamese: 1873-2013 appeared first on Framer Framed.

The post Catalogus: Black Atlantic appeared first on Framer Framed.

Voor Villevoye is Papua, en met name het Asmat-gebied en haar bevolking, een bron van inspiratie voor zijn werk. Sinds 1992 bezoekt hij regelmatig het gebied en heeft hij vriendschappen en samenwerkingsverbanden ontwikkeld met diverse Papoea’s. Hij wordt geïnterviewd over zijn passie en zijn kunstenaarschap door Anke Bangma, conservator hedendaagse kunst bij het Tropenmuseum, tegenwoordig het Museum voor Wereldculturen. Dit museum kocht onlangs nog het werk Madonna (after Omomá and Céline) aan van Villevoye.

Naast de artist talk is er (video)werk te zien van Villevoye en vallen er unieke super8 filmpjes te zien uit de jaren ‘50 en ’60, gemaakt in het voormalige Nederlands Nieuw-Guinea (Nederlands’ laatste kolonie in de oost).

The post Artist talk met Roy Villevoye appeared first on Framer Framed.

The evening will consist of a talk about the current trends in this art circuit as well as an interview with the artist Maryanto and an exclusive, private tour of his new works on show. Along with the works by internationally established artists available at the Heden collection, works from Gallery KiniYaKini will also be present and available to show the diversity of contemporary art being produced in Indonesia.

The evening will be lead by Nicole Baros (ResMA, World Art Studies), a specialist in the country’s art and art practices, and Heleen Sent from Gallery KiniYaKini, a gallery focused on Indonesian contemporary works on paper. The evening will be held in English and participating in this program does not require prior knowledge of the subject matter.

Datum: 31 oktober 2013
Lokatie: Heden, Den Haag.

The post Een avond over hedendaagse kunst uit Indonesië appeared first on Framer Framed.

Naar aanleiding van het gelijknamige boek Institutional Attitudes (Valiz, 2013) onder redactie van Pascal Gielen maken verschillende sprekers van diverse origine een balans op van de rol, betekenis en positie van het kunstinstituut.

Wat is de rol, betekenis en positie van het kunstinstituut ?

Lezingen door Bart De Baere (M HKA), Gerald Raunig (eipcp – European Institute for Progressive Cultural Policies, Wenen) en Stefaan De Clerck (politicus voor CD&V)

Debat met Chris Dercon (Tate Modern, Londen), Mieke Van Hecke (Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs) en Aviel Cahn (Vlaamse Opera). Moderator is Ward Daenen (De Morgen).

Organisatie: BAM (Vlaams steunpunt voor beeldende kunst) en deBuren
i.s.m. M HKA, Fontys Hogeschool voor de Kunsten en Kunst en Maatschappij Rijksuniversiteit Groningen

Institutional Attitudes, Instituting Art in a Flat World
Samengesteld door Pascal Gielen
uitgegeven in 2013 door Valiz, Amsterdam

Het boek
Institutional Attitudes (Amsterdam 2013) werd samengesteld door Pascal Gielen naar aanleiding van de gelijknamige conferentie die georganiseerd werd door het Comité van Roosendaal. (Beursschouwburg, april 2010). Dit comité was een reflectie- en discussieplatform rondom beleidsvraagstukken van beeldendekunstinstellingen.

Met bijdragen van: Kenny Cupers, Bart De Baere, Ann Demeester, Jimmie Durham, Alex Farquharson, Mark Fisher, Pascal Gielen, Marc Jacobs, Sonja Lavaert, Thijs Lijster, Isabell Lorey, Markus Miessen, Chantal Mouffe, Gerald Raunig, Patricia Reed, Nicolaus Schafhausen, Blake Stimson.

Het boek werd gerealiseerd in samenwerking met de Appel arts centre, Amsterdam; M HKA, Antwerpen; Witte de With, Rotterdam; Fontys School of Fine and Performing Arts, Tilburg; Arts in Society, Universiteit van Groningen. Met de steun van: BAM, Vlaams steunpunt voor beeldende kunst, Gent; European Cultural Foundation, Amsterdam; Vlaams-Nederlands Huis deBuren, Brussel

Bestellen
www.valiz.nl

The post Symposium en boekpresentatie: Institutional Attitudes appeared first on Framer Framed.

Fiona Tan, Video still of ‘Nele’. 2013. HD installation

De deelnemende kunstenaars
Tiong Ang (1961),
Arahmaiani (1961),
Simryn Gill (1959),
Ni Haifeng (1964),
Newell Harry (1972),
Yee I-Lann (1971),
Mella Jaarsma (1960),
Donna Ong (1978),
Lisa Reihana (1964),
Fiona Tan (1966) en
Titarubi (1968).

Openings symposium
Op 24 september 2012 organiseerden Framer Framed en Museum Van Loon gezamenlijk het kick-off symposium van het project Suspended Histories om het koloniale verleden van de familie Van Loon te bespreken en manieren waarop dat verleden wordt gepresenteerd en vertegenwoordigd in Museum Van Loon. Dit symposium presenteerde het historische en theoretische kader voor het omvangrijke en lopende project Suspended Histories dat van september 2012 tot januari 2014 in Museum Van Loon zal worden gepresenteerd.

Lees meer

Catalogus
Bij de tentoonstelling verscheen een catalogus met bijdragen van Thomas Berghuis, Goenawan Mohamad, Edy Seriese en Philippa van Loon.

Paperback
ISBN: 9789080330504
Taal: Engels / Nederlands
Jaar van uitgave: 2013
94 pagina’s
50 illustraties

Omslag catalogus Suspended Histories (2013)

For the exhibition Suspended Histories a number of internationally well known artists, have been asked to produce new work. The artists all come from areas which The Netherlands traded with at the time of the VOC and who in their art practice strongly relate to the exhibition concept. The artists have been invited to investigate the museum collection and its historical context, in relation to the past, including their own. They have been asked to explore in what ways history lives on and how it can be visualized in relation to the museum and to their own existence and background. Theme’s closely linked to both the museum and the artists, such as homeland, cultural identity, migration, assimilation and displacement, will be recurrent in Suspended Histories. Colonialism and slavery – nowadays considered largely concealed pages in history – are also aspects that are inseparably connected to the VOC and therefore to the Van Loon’s and that will be dealt with in the art works.

The post Expositie: Suspended Histories appeared first on Framer Framed.

The post Expositie: BOMB appeared first on Framer Framed.

Deelnemende kunstenaars
Marcel Pinas (Suriname, 1971),
Brian Coutinho  (Nederland, 1975),
Boris van Berkum (Nederland, 1968).

Leonce Raphael Agbodjelou (Benin, 1965) zijn foto’s leveren een postkoloniale interpretatie van het slavernijverleden van Porto Novo.
Wendelien van Oldenburg’s film Maurits script (2006) over Johan Maurits (de tijd van de West- indische compagnie), die getoond wordt in het randprogramma, laat zien hoe  onze tijd nog gekleurd wordt door de erfenis uit het verleden.
Frouwkje Smit plaats met haar installatie Gevonden: goud  flarden uit ons collectieve geheugen naast het verhaal van nazaten van de familie Malmberg.
Charl Landvreugd’s installatie/performance is een nieuwe beeldende vertaling van een gedicht van Stephane Mallarmé, in navolging van Marcel Broodthaers.
Patricia Kaersenhout (1966) en Heidi Sincuba nemen hun positie als zwarte vrouw als uitgangspunt en maken beiden op geheel eigen wijze collages en nieuwe beelden. Van Patricia Kaersenhout wordt de serie Distant bodies getoond. Heidi  Sincuba (geboren in Zuid-Afrika, woonachtig in London) maakt een collage en performance speciaal voor deze expositie.
Victor Ekpuk (Nigeria, 1964) toont twee grote werken die hij recent over dit thema heeft gemaakt gemaakt voor de expositie Africans in renaissance Europe  (Baltimore, 2012).
Emmanuel Adjei & Marleen Ozgür geven  in hun installatie over  de nieuwe slaven een eigentijdse interpretatie van slavernij.

Publieksprogramma

1. Performances
1.     Tweeluik – Gesprek & Performance
Voorafgegaan door performances praten deelnemende kunstenaars samen met genodigden uit andere disciplines over de rol van de hedendaagse kunsten in relatie tot ons culturele geheugen: het (her)construeren van verhalen uit het slavernijverleden en het creëren van nieuwe verhalen.

Do 12 september – 20u, Galerie SANAA, Jansdam 2, Utrecht
Performance door kunstenares Heidi Sincuba (Zuid-Afrika). Aansluitend is er een gesprek met de kunstenaars en publiek.

Za 5 oktober – 20u, Galerie SANAA, Jansdam 2, Utrecht
Performance Wintipriesteres Marian Markelo: plengoffer voor de voorouders vergezeld door Kabra masker in Galerie SANAA. Aansluitend is er een gesprek met de kunstenaars en publiek.

Kunstenaar Boris van Berkum toont in de expositie een hedendaags vooroudermasker. Het is een tastbaar eerbetoon aan de voorouders en luidt de wedergeboorte van de Afrikaanse kunst in de Winticultuur en haar beleving in. Dit vooroudermasker, ook wel Kabra masker genoemd, speelde een bijzondere rol tijdens de Nationale Herdenking van het Slavernijverleden op 1 juli in het Oosterpark te Amsterdam. Het vergezelde Marian Markelo tijdens het verrichten van het plengoffer voor de voorouders. Koning Willem Alexander en Koningin Maxima woonde deze plechtigheid bij.

Dit is het eerste masker in een reeks maskers die in het gehele Keti Koti jaar worden vervaardigd en gepresenteerd. Het vooroudermasker is ontwikkeld door een antiek Yoruba vooroudermasker (Nigeria) uit de collectie van het Afrika Museum 3D- te scannen en vervolgens te frezen uit kunststof.

Het Kabra masker is een project van de ABAN foundation.

Toegang: vrijwillige bijdrage
Concept en productie tweeluik: LastLost i.s.m. Galerie SANAA

2.     Film & Gesprek
Za 14 september – 20u, CASCO, Nieuwe Kade 213, Utrecht

Filmvertoning: Wendelien van Oldenborgh, Maurits script (2006). Aansluitend gaan de kunstenaars Wendelien van Oldenburg en Christian Nyampeta met elkaar en het publiek in gesprek.

De film Maurits script is gemaakt rond verhalen uit de jaren van Johan Maurits van Nassau als gouverneur van NO Brazilië (1637 – 1644). Maurits van Nassau wordt vaak gezien als een van de eerste modernistische bestuurders. Het script focust op de paradoxen en innerlijke conflicten bij het besturen, de instituties, en persoonlijke relaties in een tijd waarin heel verschillende groepen samen moesten leven met botsende belangen.

Christian Nyampeta werkt momenteel aan zijn project How to live together bij CASCO.

The post Expositie: Slavery - visual arts incorporated? appeared first on Framer Framed.

Melissa Weiner, an American sociologist, has done some outstanding and research on the representation of the Dutch history of slavery. She has studied depictions of slavery and multiculturalism in Dutch primary school history textbooks and norms and practices privileging whiteness in a diverse Dutch primary school classroom. Weiner’s findings, which will be published soon, are quite telling of the Dutch attitude towards the legacy of slavery. This attitude is a mix of denial, ignorance, (supposed) innocence, and misplaced entitlement. Resistance to the dominant Dutch historic narrative is often met with aggression, marginalization and disdain. People that do question the dominant narrative — from activists to scholars — are often subjected to some fine Dutch repression, not only in everyday life but also institutionally. Try get funding as a scholar to research racism in the Netherlands or set up black, postcolonial, ‘critical race’ or any critical studies departments in this country – it will never happen.

One of the efforts to mark the occasion is The Next Step, a master class for upcoming films talents and a program for high school kids by Africa in the Picture, an African Film Festival based in the Netherlands. The central question of the The Next Step program is: ‘What does slavery mean to you, anything or nothing?’

Young filmmakers and high school students are challenged to make a 150 second film related to this question.While the legacy of slavery should mean something to everyone in the Netherlands, due to the lack of education on slavery, the politics around the commemoration of the abolishment of slavery and the silence of families that became wealthy through the slave trade means that many believe that slavery was really just a ‘black page in history.’ This phrase is frequently used by the Dutch to discuss the legacy of slavery. This is not only a false representation of history but also insulting given that the legacies of slavery are so present today – hiding in plain view.

An additional educational program on slavery is much needed and one hopes many young filmmakers and high schools will start thinking about the legacies of slavery and the role of the Dutch in this history. I say this especially because I have very little faith in the actual Dutch educational system to teach children about slavery. Being schooled in the Netherlands myself, I did not learn about slavery in school until my parents told me about it.

Part of the Africa in the Picture program was the documentary film, Traces of the Trade by Katrina Browne, who discovered that her New England ancestors, the DeWolf family, were the largest slave-trading family in U.S. history:

The story of the DeWolf family is one that probably resembles many stories of Dutch slave trader families in the Netherlands. The legacies of slavery are everywhere around us: from the canal houses, graves of unnamed slaves, the depiction of black people in Dutch paintings and ornaments on the streets of Amsterdam, all the spices that are available to us, to the undeniable presence of people from the former colonies that live here.

Weiner studied 203 textbooks and found that only 96 mention any kind of slavery (47,3%). Only 49 mention black slavery in the Dutch colonies (24,1%). The books barely talk about resistance to slavery; only 10 books (20.1%) speak about resistance of slavery on the plantations. Tula, who was enslaved on Curaçao and was leader of the 1795 slave revolt, is not mentioned once. A Dutch Caribbean film about Tula, ‘Tula: the Revolt’ (the first feature film to portray Dutch colonial history; trailer below) just came out and already stirred up conversations about ownership of legacies and representation back in 2011.

Weiner has also looked into how books speak about slavery. The focus is on what the Dutch colonists, not those they enslaved, had to endure. Any 10-year old student confronted with this past, may very well get the impression that slavery was quite an ordeal for the Dutch with phrases such as ‘the Dutch had a very hard time on the plantations’ or the Middle Passage was ‘a dangerous undertaking [for the Dutch]’. Another writes: ‘The Dutch found slavery very normal for over 200 years.’ It seems they still do. Contemporary legacies of slavery and the commemoration are hardly addressed either. Only 6 books mention Keti Koti, the commemoration of the abolishment of slavery in the Netherlands and Suriname on July 1, 1863.

On a side note, the depictions of Africa and multiculturalism in primary school textbooks do not score high either. Let’s just say that the AIAC tagline is pretty accurate here: Dutch textbooks basically say and show that Africa is one big country, filled with famine and violence from which only UNICEF or Bono can rescue Africans because ‘independence is not always a good thing.’

So yes, extra educational programs are much needed to make sure that kids do engage with the history of slavery and stop thinking that Dutch history is only about World War II (in this instance, the story is one of resistance, rather than the massive compliance and complicity with the Nazis). We should be worried about the fact that the legacies of slavery are so present but are denied, not spoken about and deemed as unimportant because its ‘that long ago’.

What happens after this year that marks 150 years of commemoration (actually it should be 140 years since the end of slavery because it took the Dutch another 10 years to abolish slavery completely) that is filled with special slavery exhibitions, plays and books and projects? And yes, it does matter because the legacies of slavery and racism are real and tangible today, as is the fact that there was a system in place through which people benefited from slavery, which has subsequently influenced their privileged positions in society today.

Weiner found one primary school textbook that mentions racism in the Netherlands today. That comes as no surprise but it does mean that we’ll be needing a lot of 150 second films to tackle the idea that racism has seized to exist and that slavery is just ‘a black page in history’.

By Chandra Frank

Chandra Frank is part of Redmond, an intersectional feminist media collective based in Amsterdam that produces radio, blogs and organizes events. She received an MPhil from the University of Cape Town in African Studies in 2012. For Framer Framed she curated the exhibition Re(as)sitting Narratives (2016). The exhibition is focused on lingering colonial legacies between South Africa and the Netherlands through engaging with contemporary artists from both countries.

This article was originally posted on Africa is a Country.

The post Artikel: Hiding in plain view: Dealing with the legacies of Dutch slavery appeared first on Framer Framed.

Edited
Jennifer Dickey, Samir El Azhar, and
Catherine M. Lewis

Distributed by
American Alliance of Museums Press

The post Publicatie: Museums in a Global Context appeared first on Framer Framed.

De driedaagse conferentie Collecting Geographies: Global Programming and Museums of Modern Art gaat nader in op deze actuele vragen naar de relatie tussen kunstinstellingen, mondialisering en het postkoloniale discours, inclusief een kritische beoordeling van de gehanteerde terminologieën en strategieën die zich richten op lokale tendensen binnen een breder (kunsthistorisch / globalistisch) kader.

Stedelijk Museum, Amsterdam, 13-15 March 2014

Tegen de achtergrond van de huidige mondialisering richten musea voor moderne en hedendaagse kunst zich steeds meer op de aankoop en presentatie van kunst van over de hele wereld. Zo breiden ze hun collecties van nog altijd overwegend Europese en Noord-Amerikaanse kunst uit. Omdat veruit de meeste internationaal opererende kunstinstellingen zich in West-Europa en de Verenigde Staten bevinden, en niet-westerse kunstinstellingen zichzelf vaak in radicaal andere termen beschouwen, wordt het tijd de institutionele visies op ‘globale’ kunst eens goed tegen het licht te houden, in een context te plaatsen en van kritische kanttekeningen te voorzien.

Het uitgangspunt van deze discussie is een kritische evaluatie van de geschiedenis van de westerse kunstmusea. Wanneer we de institutionele geschiedenis van deze musea onder de loep nemen, valt vaak op dat dit soort musea veel meer te bieden hebben dan vaak wordt verondersteld. Musea bieden doorgaans interessante aanknopingspunten voor de huidige praktijk van curatoren met hun steeds internationalere visie. Tegelijk richt de conferentie zich op vragen als: hoe kunnen we afstand nemen van denkbeelden die berusten op cultureel essentialisme? Hoe kunnen we voorbij het culturele essentialisme geraken? Hoe kunnen musea een mondiaal perspectief verenigen met de plaatselijke culturele diversiteit? Kunnen we de (modernistische) wijze van categoriseren vervangen, waarbij ‘etnografisch’ en ‘modern’ vaak elkaars tegenpolen lijken? Wat kunnen we leren van het werk van kunstenaars? En wat zijn – en waren – de beleidsopvattingen achter de ‘globalistische’ programmering en het desbetreffende aankoopbeleid van musea voor moderne en hedendaagse kunst?

Op 13 maart 2014 geeft Pamela M. Lee ’s avonds de eerste keynote lezing en aansluitend vindt een forumgesprek plaats tussen afgevaardigden van de samenwerkende instellingen – Stedelijk Museum Amsterdam, ASCA/ACGS van de Universiteit van Amsterdam, Moderna Museet Stockholm, Folkwang Museum Essen en het Tropenmuseum Amsterdam.

Op 14 maart volgt een lezing van de befaamde antropoloog James Clifford met daarna een programma van verschillende academische lezingen-sessies. ’s Avonds wordt er een forumgesprek georganiseerd in het Tropenmuseum.

Op 15 maart vindt opnieuw een forumgesprek plaats, gevolgd door de tweede ronde van de academische lezingen-sessies en als laatste een concluderend statement ter afsluiting van de conferentie.

OPENBARE LEZINGEN

13 maart, 19.30-20.30 uur
Pamela M. Lee, hoogleraar Kunst en Kunstgeschiedenis, Stanford University

14 maart, 10.30-11.30 uur
James Clifford, professor emeritus Bewustzijnsgeschiedenis, University of California

15 maart, 10.30-11.30 uur
Annie Cohen-Solal, Universitair docent, algemeen commissaris van Magiciens de la terre 2014, Centre Pompidou, Parijs en Paul Goodwin, curator, docent en voormalig directeur van het Cross Cultural Programme van het Tate Britain.

15 maart, 16.30-18.00 uur
Afsluiting

FORUMGESPREKKEN

13 maart – Global Collaborations
20-30-21.30 uur
Stedelijk Museum Amsterdam

Introductie
Jelle Bouwhuis, hoofdcurator Global Collaborations.

Panelleden
Ann-Sofi Noring, co-directeur Moderna Museet,
Tobia Bezzola, directeur Museum Folkwang,
Wayne Modest, Hoofd onderzoek, Tropenmuseum,
Jeroen de Kloet, ASCA/ACGS.

Moderator
Margriet Schavemaker, Hoofd collecties en onderzoek, Stedelijk Museum Amsterdam

14 maart – Thinking Globally: Museums, Art and Ethnography after the Global Turn
20.00-22.00 uur
Tropenmuseum Amsterdam

Panelleden
Kader Attia, kunstenaar,
James Clifford, professor emeritus Bewustzijnsgeschiedenenis, University of California,
Pamela M. Lee, professor Kunst en Kunstgeschiedenis, Stanford University,
Wendelien van Oldenborgh, kunstenaar,
Jette Sandahl, directeur Museum van Kopenhagen.

Moderator
Leon Wainwright, Open Universiteit en hoofdredacteur Open Arts Journal.

The post Symposium: Collecting Geographies - Global Programming and Museums of Modern Art appeared first on Framer Framed.

Het nieuwe Rijksmuseum wil de wereld onthalen in een mooi gerestaureerd gebouw met parels van kunst. Maar het biedt een naar binnen gericht, jubelend beeld van Nederland en zijn koloniaal verleden. Dat is typisch voor een land en een tijd waarin de behoefte aan nationale zekerheden alles lijkt te overstemmen, en daarom des te verontrustender voor een gezaghebbend instituut met internationale allure.
Het zal niet zo bedoeld zijn, maar het museum heeft het herstel van Cuypers’ architectonisch concept en de integratie van kunst en geschiedenis zo onbezonnen doorgevoerd, dat het zich nu lijkt te wentelen in het culturele nationalisme van Cuypers’ tijd.
De Amerikaanse kunstcriticus Peter Schjeldahl noemde het resultaat onlangs ‘anti-ironic nostalgia’. Zijn steen des aanstoots is de centrale hal met zijn glas-inloodramen en historische muurschilderingen, die toegang biedt tot de eregalerij met schilderkunst van de Gouden Eeuw. En inderdaad, bij afwezigheid van kritische reflectie op deze reconstructie spiegelt het museum de bezoeker hier een 19e-eeuws opgesmukt nationaal verleden voor waarbij alles draait om ‘ontzag’: de geschiedenis van de grote mannen, Rembrandt voorop, en het idee van een natie die alleen maar goed kan doen. Dit onbezonnen nostalgische kader is al zorgwekkend, de vraag is echter ook hoe de integratie van geschiedenis en kunst heeft uitgepakt. Wij bekeken dit voor de koloniale opstellingen, die een belangrijke verbinding zouden moeten vormen met de wereld buiten Nederland.
Tot in de jaren negentig van de vorige eeuw werd kolonialisme veelal als eenrichtingsverkeer – met het moederland als startpunt –beschouwd. Sindsdien gaat het vaker omdewisselwerking tussen kolonie en moederland. Ook is er, in het geval van Nederlands-Indië, meer oog voor inter-Aziatische vormen van uitwisseling, die laten zien dat kolonialisme niet allesbepalend was. De koloniale staten blijken minder scherp begrensd, en lokale maatschappijen dynamischer en complexer dan veel Europeanen destijds waarnamen. Wat zien we hiervan terug?
Het museum heeft duidelijk zijn best gedaan pijnpunten van het Nederlandse kolonialisme zichtbaar te maken. Zo kan het de bezoeker in de 19e-eeuwse opstelling niet ontgaan dat sommige objecten met geweld in Nederlandse handen kwamen (de diamant van Bandjermasin, het Atjehse schild, de Lombokschat) en dat Nederland vuile handel dreef (opium). Maar diezelfde bezoeker krijgt evengoed de blijde boodschap mee dat Nederland een ondernemende natie was, waarin mannen hun ‘vleugels’ uitsloegen in de wijde wereld. Ook ziet hij hoe het succesvol bestuursstructuren ontwikkelde waaraan lokale hoofden zich – na aanvankelijke tegenstand – met grootse giften ‘onderwierpen’ (de lansen voor gouverneur- generaal Baud). Het zijn prachtige objecten, maar zo beperkt van commentaar voorzien als nu het geval is, ongeschikt om andere dan Nederlandse perspectieven op het kolonialisme recht te doen.
De collectie kunst uit Azië, in de fraaie nieuwbouw die al bekend staat als ‘het juwelendoosje’, toont een vergelijkbaar probleem. Indonesië, waarvan de bevolking zeker sinds de zestiende eeuw overwegend islamitisch is, wordt hier tentoongesteld als een Boeddhistisch-Hindoeïstische cultuurmet een oorsprong in India. Meer nadruk op de collectiegeschiedenis zou deze voorstelling van zaken alsook de aanwezigheid van Javaanse tempelfragmenten in Nederland kunnen verduidelijken als een typische exponent van koloniale verhoudingen.
Ronduit bizar is de opstelling over de twintigste eeuw. De enkele dingen die verbonden zijn aan koloniale geschiedenis staan op zichzelf. Zo vormen de gipsen afgietsels van gezichten van inwoners van het eiland Nias een artistieke installatie. Het koloniale kader, de machtsverhoudingen waarbinnen de maskers gemaakt werden, en de consequenties lijken er niet toe te doen. De dekolonisatie zelf wordt wel genoemd, maar iedere visuele of materiële verwijzing ontbreekt. Hier lag bij uitstek een kans om Indonesische perspectieven op dit proces zichtbaar te maken, met revolutionaire kunst, of desnoods met de messteken in het staatsieportret vanWilhelmina, dat, tot 1962, tot de inventaris behoorde van het Hoge Commissariaat in Jakarta.
De collectie schiet duidelijk te kort om de zo ingrijpende dekolonisatie te verbeelden. Niet verbazingwekkend. De beeldtaal van het museum, stammend uit de 19e eeuw, valt stil bij aspecten van het verleden die niet passen in het zelfbeeld van klein land dat de wereld bestormt.
Vaak wordt er gedacht dat een kritische blik op nationale, en vooral koloniale geschiedenis leidt tot het centraal stellen van zwarte bladzijdes, restituties ofmorele zelfkastijding. Wij dagen het Rijksmuseum uit iets anders te doen. Laat zien hoe Nederland nu, en in koloniale tijden, deel uitmaakt van een complexe wereld, die weliswaar de behoefte doet ontstaan aan ‘nationale’ zekerheden maar uiteindelijk vooral baat heeft bij een combinatie van nieuwsgierigheid, zelfreflectie en ruimte voor anderen. Het museum nodigt daar nota bene zelf toe uit, door zijn architectuur, collectie én geschiedenis.

Marieke Bloembergen, Henk Schulte Nordholt (beide KITLV) en Martijn Eickhoff (NIOD) doen in het Sites, Bodies, Stories programma onderzoek naar erfgoedvorming in (post-)koloniaal Indonesië en Nederland.

Dit artikel verscheen eerder in NRC Handelsblad, 15 juni 2013.

The post Artikel: Koloniale nostalgie in het Rijksmuseum appeared first on Framer Framed.

Anthropologists in Art – Amsterdam
With the exhibition Wij en de Wereld:  multiple perspectives in the portrayal of the Surinamese: 1873-2013, Anthropologists in Art delve into the period following the abolition of slavery, roughly from 1873 to the present. AiArt’s point of departure is how Surinamese society has been represented and has reinvented itself as the more recent arrivals of Javanese, Chinese and British-Indians (Hindoestani) negotiated a place for themselves amongst the colony’s earlier inhabitants (Amerindians, Maroons, Creoles, Jews and ethnic Dutch). In what must have been a dramatic social and ethnic shift within the colony, it forms the basis of the independent republic of Suriname today.

November 16th – December 28th 2013
WM Gallery
Elandsgracht 35
Amsterdam

Gallerie SANAA – Utrecht
De expositie Slavery – contemporary arts incorporated? belicht het thema slavernij en de erfenissen daarvan in Nederland vanuit het perspectief van de hedendaagse kunstenaar. Aanleiding is de herdenking van de afschaffing van de slavernij door Nederland 150 jaar geleden. SANAA nodigt 12 kunstenaars uit Nederland, het Caribische gebied en Afrikaanse landen uit om te reflecteren op de betekenis en rol van slavernij nu. In verschillende uitingsvormen – van beeldende kunst, film, literatuur tot performance – en gelaagde beeldtaal krijgt het thema  vorm en wordt er een verbinding gelegd tussen verleden, heden en de toekomst. Naast de expositie is er een randprogramma waarin kunstenaars en gasten met elkaar in gesprek gaan over de rol als kunstenaar in het debat over slavernij. Live perfomances en film leiden de gesprekken in.

31 aug t/m 5 okt
Galerie SANAA
Jansdam 2
Utrecht

Noord-Hollands Archief – Haarlem
Op 1 juli 2013 is het 150 jaar geleden dat Nederland de slavernij afschafte in Suriname en op de voormalig Nederlandse Antillen. De sporen in Amsterdam en Middelburg zijn evident. Maar Haarlem? Daar denkt niet iedereen direct aan. Toch zijn ook in Haarlem sporen te vinden van de geschiedenis van de slavernij. Niet alleen van ‘de West’, ook van ‘de Oost’. Duidelijk wordt in het project hoezeer de slavernij van toen verweven was met de Nederlandse samenleving en dus met de Haarlemse. Slavernij was niet iets van ‘hen’ en ‘daar’, maar van ‘ons’ en ‘hier’: het is een gedeeld verleden. Het project Hoezo Haarlem & Slavernij haalt de geschiedenis van toen en daar naar nu en hier. Met exposities, debatten en een stadroute in het oude stadshart van Haarlem wordt slavernij zichtbaar en herkenbaar.

Op zaterdag 17 augustus is de opening in het Noord-Hollands Archief. Vanaf zaterdag 17 augustus – 30 september 2013 kan iedereen een wandeling maken door de binnenstad van Haarlem, langs Haarlemse herinneringen aan de slavernij. Die herinneringen variëren van gevelstenen, huizen van VOC-dienaren, tot een bijzonder schilderij in het Frans Hals Museum en nooit eerder vertoonde tekeningen in het Teylersmuseum. In het ABC Architectuurcentrum Haarlem wordt op ware grootte een slavenhuisje van Bonaire nagebouwd. Delen van de route en de expo’s blijven na 1 oktober online. Grotere en kleine musea in Haarlem zijn dus ook betrokken bij het project.

17 augustus – 30 september 2013
www.bdkennemerland.nl

Tropenmuseum – Amsterdam
Wie is wit en wie is zwart? Wie bepaalt dat eigenlijk? En wat heeft het slavernijverleden daar dan mee te maken? 150 jaar na de afschaffing van de slavernij confronteert het Tropenmuseum zijn bezoekers met deze en andere vragen in de tentoonstelling Zwart & Wit.

Persoonlijke verhalen, foto’s, video’s, hedendaagse kunst en historische documenten geven een beeld van de manier waarop zwart en wit in Nederland met elkaar leven en naar elkaar kijken. In de tentoonstelling, tijdens evenementen en online kunnen bezoekers hun mening geven over wat het slavernijverleden voor hun eigen identiteit en levensloop betekend heeft.

1 november 2013 t/m 1 juli 2014
Lichthal van het Tropenmuseum
Amsterdam

Slavernijmonument op de Balans – Middelburg
Nederland was geen gidsland waar het gaat om afschaffing van de slavernij. Op Spanje en Portugal na was Nederland op 1 juli 1863 het laatste Europese land dat de slavernij afschafte. Denemarken schafte de slavernij bijvoorbeeld al af in 1803, en Groot-Brittannië in 1833. De slavenhandel was overigens al eerder afgeschaft door Nederland. Als compensatie (voor ‘geleden schade’) kregen slaveneigenaren driehonderd gulden schadevergoeding per slaaf van de overheid.

Op 1 juli 1863 kregen ongeveer 40.000 slaven in Suriname en de Nederlandse Antillen hun vrijheid. In werkelijkheid bleef slavernij nog geruime tijd bestaan. De vrije slaven hadden immers huis noch haard en konden zo gedwongen contractarbeiders worden. 1 juli is een nationale feestdag in Suriname en wordt Keti Koti (ketenen verbroken) genoemd. In Middelburg wordt hier op die dag ook bij stilgestaan bij het slavernijmonument op de Balans.

4 t/m 29 juni 2013
Zeelandpaviljoen
Middelburg

Openbare Bibliotheek – Amsterdam
Ook bij de Openbare Bibliotheek in Amsterdam is een tentoonstelling over de geschiedenis van slavernij te bezichtigen. Jörgen Raymann en zijn dochter Melody Raymann hebben in samenwerking met de Bijzondere Collecties van de UvA een banierententoonstelling voor de OBA gemaakt. De tentoonstelling vertelt op toegankelijke wijze het verhaal van de slavernij van de oudheid tot heden, met nadruk op de zeventiende en achttiende eeuw. Parallel hieraan zijn foto’s van tien objecten uitgelicht en van commentaar voorzien, met daarbij boeken die geleend kunnen worden.

Dit jaar is het 150 jaar geleden dat in Nederland de slavernij werd afgeschaft. Met de tentoonstelling Slavernij verbeeld sluit de Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam aan bij de officiële herdenking van het Nederlands slavernijverleden. Slavernij verbeeld schetst een historisch beeld van het slavernijverleden in de wereld en in het bijzonder in de voormalige Nederlandse kolonie Suriname.

16 juni t/m 26 augustus
Openbare Bibliotheek van Amsterdam, 5e etage
Elke dag van 10.00 – 22.00 uur.

Scheepvaartmuseum – Amsterdam
27 juni 2013 is de expositie De Zwarte Bladzijde, de nieuwe tentoonstelling over de slavenhandel geopend voor publiek. Dit jaar is het 150 jaar geleden dat de slavernij in de Nederlandse koloniën werd afgeschaft. Met de tentoonstelling De Zwarte Bladzijde besteedt Het Scheepvaartmuseum uitgebreid aandacht aan de slavenhandel.

Uitgangspunt van de tentoonstelling is het aangrijpende verhaal van van slavenschip Leusden, dat in 1738 verging in Suriname. Historicus Leo Balai schreef er een boek over. Hij is degene die je uitnodigt om zelf op onderzoek te gaan. Je maakt kennis verschillende mensen aan boord, zowel bovendeks als benedendeks. Gaandeweg leer je over de economische achtergrond van de slavenhandel en ervaar je hoe het leven was aan boord van een slavenschip.

Gedeelde Erfenis ‘Slavernijverleden in de kunst’ – CBK Zuidoost, Amsterdam
Met de tentoonstlling Gedeelde Erfenis ‘Slavernijverleden in de kunst’ herdenkt CBK Zuidoost Amsterdam 150 jaar afschaffing van de slavernij. Twintig kunstenaars tonen met hun werk hun visie op het thema Slavernij. Deelnemende kunstenaars zijn Sara Blokland, Nardo Brudet, Frank Creton, Brian Coutinho, Ken Doorson, Jeannette Ehlers, Antonio Jose Guzman, Remy Jungerman, Patricia Kaersenhout, Iris Kensmil, Renée Koldewijn, Carla Kranendonk, Charl Landvreugd, Runny Margarita, Tirzo Martha, Helen Martina, Henny Overbeek, Hector Raphaela, Brett Russel, George Struikelblok.

De tentoonstelling bij het CBK is te zien t/m 31 augustus.
http://cbkzuidoost.nl/

The post Tentoonstellingen: 150 jaar afschaffing slavernij 1863-2013 appeared first on Framer Framed.

Today the world is changing faster than ever.  With a click of a button we can be in London, Hong-Kong or Dubai. The rise of new economic great powers has led to a shift in the balance of power. No longer is the center of the art world located in Paris or New York. Instead, we are faced with a mosaic of art centers spread around the globe, which do not share a coherent, universal art-historical vision.

A growing number of European art galleries are now taking on the task of creating a more inclusive representation of art and history. The question is how can galleries represent the diversity that globalization has brought to us. This has been a particular challenge for the Arts in western societies since they have a specific legacy of colonialism.

In a one day seminar, We Curate, will look at the changing role that art institutions and cultural memory organizations are faced with today. How can art institutions become more inclusive? How can curators and stakeholders learn to share authority? Does sharing mean devaluating the hard worn experience of the professional? And what role do public institutions have when being a civic space for inclusion and engagement with the Arts.

This seminar is orientated towards outlining and drawing together the insights and concerns of academic research, museum professions and policy makers. The aim of the seminar is that it will provide further reflection and collaboration between these groups.

Location and Date
Palazzo Dona, Venice, Italy, July 1st, 2013

Morning program – 10:00 – 13:00
Post Globalisation
We are confronted with numerous crisis; economic, monetary, ecological, democratic etc. How can we build new networks of solidarity and trust in a period of raising uncertainties. How do artists anticipate on these future perspectives? 8 presentations by artists.

LUNCH 13:00 – 14:30

Afternoon program – 14:30 – 17:00
We Curate – Exploring new forms of inclusion, solidarity and trust

Speakers
Leontine Meijer van Mensch (Reinwardt Academy, Amsterdam, NL),
Mia Ridge (Open University, UK)
Helen Weinstein (Founding Director of IPUP, UK, and historyworkstv)
Shaheen Merali (curator, writer, UK).

Moderator
Wim Manuhutu, art and heritage professional, PHD on colonial history and former director of Museum Maluku a museum of the Moluccan Community in the Netherlands. Wim Manuhutu is professional moderator of discussions and debates.

Host to the We Curate seminar is the Sigmond Foundation.
Attendance at the seminar is free, however places are limited.

The post Seminar: We Curate – Kick off seminar appeared first on Framer Framed.

De bibliotheek van het Koninklijk Instituut voor de Tropen heeft 900 duizend boeken, kaarten, tijdschriften en andere documenten in de aanbieding. Als gevolg van de bezuinigingen wordt een groot deel van de vermaarde collectie ontmanteld; het instituut vraagt andere bibliotheken of er interesse is de stukken over te nemen. Lukt dat niet voor 1 januari, dan gaat wat overblijft van de collectie in de papiercontainer.

Lees het volledige artikel op de website van de Volkskrant:
www.volkskrant.nl 

The post Artikel: Tropeninstituut ontmantelt boekencollectie wegens bezuinigingen appeared first on Framer Framed.

Het KIT wordt ‘een organisatie die uitsluitend gericht is op business-to-business activiteiten’, is in het plan te lezen. Het monumentale gebouw aan de Mauritskade wordt omschreven als een ‘profitcentre’ voor activiteiten die passen binnen de nieuwe missie van het instituut: een ‘resultaatgericht’ kenniscentrum op het gebied van landbouweconomie en gezondheidszorg. ‘Activiteiten waarvoor geen aantoonbare koopkrachtige vraag bestaat worden zo snel mogelijk, maar op verantwoorde wijze afgebouwd.’

Het Tropenmuseum is al ruim honderd jaar het vlaggeschip van het instituut: het krijgt jaarlijks 180 duizend bezoekers, en is internationaal vermaard. Het kindermuseum werd vorig jaar nog uitgeroepen tot beste van de wereld.

Klappen
Dit jaar nog verdwijnen negentig arbeidsplaatsen bij het KIT; de grootste klappen vallen bij het museum en de internationaal vermaarde bibliotheek, die deze zomer al wordt opgeheven.

Mogelijk profijtelijke afdelingen als Biomedical Research (een laboratorium voor onderzoek naar tropische ziekten), Sustainable Economic Development & Gender, en Health and Education blijven echter buiten schot. Zij moeten het ‘merk’ KIT gaan dragen, met als slogan: ‘Today’s knowledge designs tomorrows world’.

De nieuwe strategie van het tropeninstituut heeft onder (oud-) medewerkers tot onrust geleid, omdat ze vinden dat de nieuwe directie niet hard genoeg vecht voor het behoud van het museum.

‘Het is een laf plan’, zegt voormalig directeur Henk Jan Gortzak. ‘Hiermee geef je het museum op. Het leidt tot kennisvernietiging. Natuurlijk moet er bezuinigd worden, en natuurlijk zijn musea soms arrogante instituten. Maar als je zó de handdoek in de ring gooit, laat je het museum uit je vingers glippen.’

In het reorganisatieplan krijgt het museum weinig aandacht: op twee van de 42 pagina’s wordt uiteengezet dat de toekomst onzeker is, en afhankelijk van financiering door het rijk. Het plan gaat uit van 5,5 miljoen euro subsidie om ‘museale basistaken’ uit te voeren, maar het is de vraag of dat geld er ooit komt.

Interimbestuurder Derk Vermeer van het KIT ontkent dat hij het museum aan zijn lot overlaat. ‘Ik vecht voor het museum als een beer voor zijn jongen. Het is niet zo dat het Tropenmuseum het kind van de rekening is, ten koste van andere activiteiten. Maar we hebben gekeken: wat is de realiteit. De subsidies stoppen, en geen museum kan zonder subsidies. De enige reële optie is om het onder te brengen in iets groters.’

Het plan staat een fusie voor met andere volkenkundige musea in Leiden en in Berg en Dal, ‘één volkenkundig museum op drie locaties. Daarvoor zijn plannen op het niveau van een houtskoolschets’. Het museum wordt daarmee losgekoppeld van het KIT, en kan goedkoper werken.

De musea zijn inderdaad ‘in gesprek’, zegt een woordvoerder van het Afrika Museum in Berg en Dal, maar een uitgewerkt plan is er nog niet. Het wachten is op de ministeries van Buitenlandse Zaken en van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, die nog steeds niet hebben laten weten of het Tropenmuseum überhaupt geld krijgt voor volgend jaar.

Reputatie kwijt
‘En ondertussen bloedt het museum dood, en raken we onze grote internationale reputatie kwijt’, zegt een medewerker van het museum, die deze week hoorde dat hij waarschijnlijk zijn baan verliest. ‘Iemand moet zich over ons ontfermen. De leiding van het KIT heeft geen affiniteit met een museum. Dat zijn mensen uit de landbouw en de geneeskunde, wij horen helemaal niet thuis tussen de malariaonderzoekers. Ik krijg elke dag mails uit de hele wereld: wat gebeurt er daar in godsnaam Nederland? Waarom maakt niemand zich druk?’

Het vermaarde museum krijgt jaarlijks 180 duizend bezoekers

Bron: Volkskrant, 18 mei 2013

The post Het Instituut voor de Tropen wil het vlaggeschip, het museum, afstoten appeared first on Framer Framed.

Bij Imagine IC ontmoet u op donderdag 20 juni 2013 in de nieuwe serie ‘Prik’ de vooraanstaande literatuurwetenschapper en archiefcritica Professor Saidiya Hartman (Columbia University, NY). In 1997 publiceerde ze het invloedrijke ‘Scenes of Subjection’, over de geschreven én de niet geschreven verhalen van slavernij. In 2007 volgde het veelgeprezen ‘Lose Your Mother’. In fictie gaat zij hierin op zoek naar verhalen van tot slaaf gemaakten die in archieven ontbreken.

Immaterieel erfgoed met prik
In en vanuit Amsterdam Zuidoost verzamelt Imagine IC met jongeren verhalen van onze tijd als aanvulling op het erfgoed van de stad en het land. In samenwerking met de Reinwardt Academie wordt in ‘Prik’ gezocht naar frisse perspectieven op immaterieel erfgoed. Dit werd in Nederland actueel met de ratificatie in 2012 van het UNESCO-verdrag ter bescherming van immaterieel erfgoed. Met Saidiya Hartman praten we over tradities en de verhalen die zij in zich dragen. We vragen ons af: hoe kunnen zij de geschiedenis van archieven en musea aanvullen? Kunnen zij altijd met iedereen worden gedeeld?

Wat zingt Denise Jannah niet?
In de ‘Prik’ van 20 juni reageert Saidiya Hartman op drie presentaties van oude en nieuwe tradities van herdenking van slavernijverleden in Nederland. Mercedes Zandwijken stelt haar Keti Koti tafels voor. Dr Esther Captain vertelt over de populaire wandelroutes die leiden naar sporen van slavernij op straat. Blue Note-zangeres Denise Jannah brengt ten gehore welke liederen herinneren aan de slavernij en zijn afschaffing. Maar zij zal ook vertellen welke liederen ze níet zingt. En voor wie zijn die bestemd?

Spoken Slavery met een broodje
Vanaf 12.30 u staat een lunchbuffet klaar. Met een broodje in de hand kunt u de expositie ‘Spoken Slavery’ horen en zien. Deze presenteert de raps die leerlingen van het Bindelmeer College in Amsterdam Zuidoost samen met rapper Zanillya maakten in reactie op documenten van slavernijverleden uit het Stadsarchief Amsterdam. Professor Hartman start om 13.30 u.

Door tot de avond met ‘Cultuurlijn 1102’
Spoken Slavery en de middag met Saidiya Hartman zijn deel van ‘Cultuurlijn 1102’. Onder deze naam bieden Imagine IC, CBK Zuidoost en het Bijlmer Parktheater voor publiek van buiten ons postcodegebied (1102), en van dichterbij, eens per jaar samen een middag- en avondvullend programma aan. Juist in Zuidoost verdiep je je in de geschiedenis en actualiteit van slavernij!

Op 20 juni volgt op de middag bij Imagine IC om 17.30 u bij CBK Zuidoost de opening van de tentoonstelling ‘Gedeelde erfenis: slavernijverleden in de kunst’. Uw dagje Bijlmer eindigt met een Surinaams dinerbuffet en een extra voorstelling van ‘Rebelse Vrouwen’ in het Bijlmer Parktheater.

Onder leiding van dagvoorzitter Joseph Jordan gaat Saidiya Hartman bij Imagine IC in op de grote betekenis van niet vertelde verhalen. Imagine IC is gevestigd in Gebouw ZOMIXED, Frankemaheerd 2, Amsterdam Zuidoost. ‘Prik’ is een, deels Engelstalig, middagprogramma á € 5 / € 10, verkrijgbaar via imagineic.nl

Kaarten voor ‘Cultuurlijn 1102’ zijn vanaf € 18,50 te koop via het Bijlmer Parktheater. Het arrangement geeft korting op het programma in Imagine IC en op de voorstelling ‘Rebelse Vrouwen’.

The post 150 jaar na de afschaffing van de slavernij appeared first on Framer Framed.

Arahmaiani is een maatschappelijk geëngageerde, feministische kunstenaar, internationaal bekend om haar multidisciplinaire werk waarin geloof, geweld en globalisering centrale thema’s zijn. Zij zal op deze avond het werk dat ze speciaal voor Suspended Histories ontwikkelt toelichten. Voor haar bijdrage aan de tentoonstelling verdiept zij zich in de slavernij in voormalig Nederlands-Indië. Conservatoren van het Tropenmuseum Anke Bangma en Pim Westerkamp zullen met Arahmaiani in gesprek gaan over haar werk, Indonesië en de bredere (kunst)historische context.

Inleiding van Arahmaiani:

Panel discussie over het werk van Arahmaiani:

The post Presentatie: Arahmaiani in Museum Van Loon appeared first on Framer Framed.

After its outstanding debut last year, this new edition of the series “Black Europe Body Politics” is expanding with live performances and an all-day screening commemorating Malcolm X’s birthday. “Decolonizing the ‘Cold’ War” is the first Afropean performance showcase, accompanied by roundtable discussions on the aesthetic legacy of the Black Power movement in the radical imagination of Diaspora artists. Parallel to this, its influence in liberation and decolonization struggles in the Global South during the so-called ‘Cold’ War will be approached from the continuities of coloniality. According to Enrique Dussel, a liberation philosopher and decolonial thinker, this war was never ‘cold’ in the Global South.

This event is curated by Alanna Lockward, for full program see attached pdf.

The post BE.BOP 2013 appeared first on Framer Framed.

Sprekers
Paul Spies, Valentijn Bijvanck, Jaap Huisman, Koen Kleijn, Joost Ramaer en Joost de Vries.

Hoe past de oude glorie van bouwmeester Cuypers daarbij? Daarover spreken Valentijn Bijvanck (cultuurcriticus en voormalig directeur van het Nationaal Historisch Museum), Jaap Huisman (auteur van Het nieuwe Rijsmuseum), Koen Kleijn (kunstcriticus) en Paul Spies (directeur van het Amsterdam Museum) onder leiding van Groene-redacteur Joost de Vries. Joost Ramaer (redacteur van De Groene) spreekt een column uit.

Lees verder
Koloniale nostalgie in Rijksmuseum, van Marieke Bloembergen, Henk Schulte Nordholt (beide KITLV) en Martijn Eickhoff (NIOD) NRC Handelsblad, 15 juni 2013 (zie onderaan deze pagina).

The post Welk verhaal vertelt het vernieuwde Rijksmuseum? appeared first on Framer Framed.

Wordt dit gedaan vanuit een nostalgische behoefte? Komt het voort vanuit een historisch bewustzijn of is het slechts uiterlijk vertoon zonder enige betekenis? Met foto’s, interviews en onderzoek proberen fotograaf Anoek Steketee en schrijver Arnold van Bruggen antwoord te geven op deze vragen.

The post Tentoonstelling 'Vroeger is een ver land' appeared first on Framer Framed.

Volgens de Franse socioloog en mediawetenschapper Jean Baudrillard leven we in een samenleving waarin een culturele obsessie bestaat voor authenticiteit juist omdat die zou zijn verdwenen onder een niet-aflatend bombardement van mediabeelden, reclameboodschappen en ‘hyperrealiteiten’ die geen echte werkelijkheid meer representeren. De Canadese filosoof Charles Taylor noemt onze westerse cultuur een ‘authenticiteitscultuur’. De massamedia spelen handig in op deze hang naar authenticiteit door middel van televisieprogramma’s als Groeten uit de Rimboe, Tribe, Last Man Standing of Arctic Circle with Bruce Parry. Ook glossy modetijdschriften, reisgidsen en fotoboeken gaan op zoek naar beelden van authentieke, traditionele samenlevingen.

Vanavond gaan we aan de hand van twee filmprojecten verder in op de problematiek van de authenticiteitsindustrie. Authenticized van Marijn Kraak, Reimer van Tuinen en Karel Poortman, nu in de eindmontage, wil laten zien hoe zoiets schijnbaar vanzelfsprekends als authenticiteit tot stand komt. De makers gaan terug naar de Ovahimba, bekend van het programma Groeten uit de Rimboe uit 2005. Authenticized bekijkt op welke manier de Ovahimba inspelen op het primitieve beeld dat van hen verwacht wordt, en in hoeverre zij controle hebben over hun eigen representatie. Framing the Other van Ilja Kok en Willem Timmers toont de confrontatie van toeristen met de Mursi in Ethiopië. De foto’s van vroedvrouw Nel en haar Mursi vrouwen sieren nog steeds de covers van een grote reisorganisatie. Maar de Mursi hebben hun eigen agenda. Wie houdt wiens beeld in stand?

Te gast zijn
Marijn Kraak, cultureel antropoloog, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Auteur van Groeten uit de Rimboe? Een onderzoek naar de realitysoaps Groeten uit de Rimboe en Groeten Terug.

Reimer van Tuinen, filmmaker. Na zijn studie Film- en Televisiewetenschap werkte hij als programmamaker bij politiek-cultureel centrum De Balie. Werkt bij Zuis Film.

Karel Poortman, filmmaker. Richtte in 2001 het productiebedrijf Zuis Film op, samen met Neeltje van der Haak. Werkte als videospecialist voor Canon Europa.

Willem Timmers, regisseur en editor bij I CAMERA YOU productions. Voormalig toeristengids in Ethiopië, onder andere bij de Mursi.

Discussieleider is Matthijs van de Port, hoogleraar populaire religiositeit aan de VU in Amsterdam en universitair docent bij de afdeling Antropologie aan de Universiteit van Amsterdam, verbonden aan de onderzoeksgroep Religie en Maatschappij.

Lokatie
Soeterijn Café, Koninklijk Instituut voor de Tropen Linnaeusstraat 2 te Amsterdam

Tijd
18.00-19.30 uur diner à € 17,50 inclusief drankje
19.30-22.00 uur programma, toegang gratis, reserveren niet nodig
22.00-23.00 uur borrel

The post Scripted Authenticity appeared first on Framer Framed.

Why should you attend?
*You’re a museum/culture professional who wants to learn about the latest projects driving openness, innovation and community involvement in my field
*You’re a cultural researcher or student interested in impact that digital is having on my field of study
*You’re looking for new ideas to inspire change at the institution where I work
*You want to understand how digital technology is changing the way we think about and experience cultural places
*You want to exchange with leaders and experts in the field of museums
*You’re institution wants to change its online strategy but we don’t know where to start
*You’reinstitution has a digital project but we don’t know how to move forward
*You want to understand how digital is reshaping the way cultural institutions work

Speakers
Marc Sands (UK) is the Director of Audiences and Media at Tate.
His mission is to make Tate thrive online across media and new media. He builds social networks for his institution while strengthening the social relationship between Tate and their audiences. He has revamped and relaunched Tate’s website.

Neil Bates (NL) Europeana, Marketing Specialist.
His vision: Opening up digitised cultural heritage facilitates new and innovative re-use by developers and end-users alike – ultimately these are the people who create new and meaningful ways to share and engage with culture online.

Loic Tallon (UK) PocketProof strategy and design company specialised in mobile, Director.
His vision: a content platform where curators and visitors can engage, narrate and play, onside & online. Loic Tallon is Director of Pocket Proof, a strategy and design consultancy specialised in mobile. Loic helps cultural institutions think strategically about the opportunities presented by mobile technologies. Clients include the MFA Boston, the Whitney Museum of American Art, National Gallery UK, the National Museum of Qatar and the Espace Culture Louis Vuitton.

Samuel Bausson (FR) Museum of Toulouse, Webmaster – Founder member of Museomix.
His vision: a museum of experiences where you can touch, relax, remix contents, make you own science and art projects, share ideas, co-create new types of museum experiences and exhibitions. A museum that has become an open platform, online and onsite, for creative communities of users.

Martijn Pronk (NL) Rijksmuseum (NL), Rijksstudio Publisher.
His vision: a museum that offers truly free contents to establish a new intimacy with art and add a daily dose of museums in the vistors’lives. Martijn Pronk is Rijksstudio Publisher at the Rijksmuseum. He initiated the groundbreaking Rijksstudio project, which lets its users create and share their own products thank to making high resolution reproductions of masterpieces available online.

Paco Link (US) Metropolitan Museum of Art, Senior Mgr of Creative Development, Senior Media Produce.
His vision: Rather than simply stand in awe of others’ artworks, digital media will empower museum visitors to create their own works of art, and understand creativity by being creative themselves. Museums should invite visitors to engage art and art-making through interpretive media, intuition, and play. As a Senior Manager of Creative Development at The Metropolitan Museum of Art, Paco Link leads the design and production of interpretive media for in-gallery, online, and mobile platforms. As projects such as the « Faking It » application suggests, he approaches technology as a way to bring the public closer to art in a playful and empowering manner.

Jenna Brinning (DE) Tumblr, Director of International Development.
She is an International Development Director at Tumblr, one of the fastest-growing networks today. A media science scholar with an established localisation and editorial background, Jenna has been with Tumblr since 2009 and has scaled the platform internationally while staying true to its commitment to exceptional user experience, aesthetics, and creativity.

Sarah Hromack (US) Whitney Museum of American Art, Head of Digital Media.
Sarah Hromack is a digital strategist, writer, and longtime blogger with interests in independent publishing, critical museum studies, and contemporary art. She is currently Head of Digital Media at the Whitney Museum of American Art, where she leads the creative development and implementation of institutional initiatives in the digital space.

Julien Dorra (FR) Designer of creative events / Founder member of Museomix.
His vision: Inspired by Internet, museums will enter our lives as tools for creatives, educators and researchers. Forget about museums as a media: they will be open platforms akin to web communities. Julien Dorra is a freelance designer of creative events with the concept of collective creativity as his main vision. Julien constantly launches communities of interest gathering people with different types of skills and passion at the crossing of technology and creativity to connect people and make things changing. Along with Samuel Bausson, he is one of the founders of Museomix.

Carolyn Royston (UK) Imperial War Museum, Head of Digital Media.
Carolyn Royston is Head of Digital Media at Imperial War Museums. She has transformed the museum’s approach to digital engagement so that it is now central to organisational thinking and planning. Carolyn will share her experience of developing a digital strategy at IWM and then how to move from theory to practice to really embed digital at the heart of the organisation.

Laurent Gaveau (FR) Château de Versailles, Deputy Director of Communication.
His vision: the prestige of a place lies in its ability to reinvent itself by being made accessible for its audiences. Deputy Director of Communication, in charge of Marketing, New Media and Partnership at the Château de Versailles. Working in a centuries-old prestigious institution, he ensures that it has the capacity to keep in touch with its contemporary audiences and engage them through strong projects such as « Versailles Intime », multiple photo contests, and teaming with Wikipedia or Google to create and disseminate content.

Ineta Zelca Simansone (LV) Creative Museum
Her vision: museums of the 21st century will increasingly become a hub of knowledge transfer, creativity and innovation. They will act as agents of social change, tolerance and intercultural dialogue.

Donatas Saulevicius (LT) Lithuanian Museums Centre for Information, Digitisation and LIMIS, Head of IT Department.
His vision: Digitisation is about both preserving our memory and sharing with people today. Donatas Saulevicius heads the IT Department of the Lithuanian Centre for Information, Digitisation and LIMIS. He applies his long term computer science engineering professional experience to the cultural sector and scientific research. Donatas is currently involved in the national scheme for the preservation of heritage through digitisation.

Voor meer informatie:
We Are Museums

The post Symposium: We Are Museums appeared first on Framer Framed.

Much of the current political debate about culture and society revolves around the question who does and who does not belong ‘here’. Underlying this debate is a logic that assumes that there is a ‘Dutch’ space characterized by ‘Dutchness’, a ‘Moroccan’ space characterized by ‘Moroccanness’, etc. The spatial image that thus emerges is that of a discontinuous, ruptured landscape, where cultures are envisioned to occupy their own separate territories. This is the legacy of a 19th century worldview that also has its echoes in the ethnographic museum and its tradition of regional displays.

Migration and mobility have challenged this geography of autonomous cultures located in distinct, often national territories. We need new spatial imaginaries to come to a better understanding of the dynamics of culture, of the multiple lifeworlds that intersect within specific places, and of the ways in which communities take shape and lay claims to space within an interconnected world. Anthropologists, cultural theorists and geographers have therefore increasingly focused on mobility. So too have artists who have developed the visual language to make these issues tangible.

This symposium is therefore as much about topical questions about place and the spatialisation of belonging, as it is about artistic imagination.

Presenters are artists Sophie Ernst, Anna Okrasko, and Maria Iorio & Raphaël Cuomo. Moderated by Anke Bangma.

What is the place of home in your world?’, is a recurrent question in the work of Sophie Ernst. She has explored this question through conversations with people who were displaced from their homes during turbulent processes of nation formation, like the Partition of South Asia into India and Pakistan. Using her installation Home as a thought-exercise, Ernst will look at the ways in which home is imagined on the level of nations, communities and individuals.

Anna Okrasko stages fictional documentaries with the actual inhabitants of real urban settings, as a means to address how people negotiate a shared space. She will discuss her film Sobota (Saturday). It presents an image of the Dutch urban landscape, seen through the experience of Polish migrant workers. By appropriating visual elements and soundtracks from 1950s films, Okrasko brings in references to visions of society that seem forgotten and out of place today.

Maria Iorio & Raphaël Cuomo will talk about a series of video works that reimagine North-South connections in the Mediterranean area. They have engaged with places like the Tunisian city M’saken, also known as ‘Little France’, and with Lampedusa, which is both a holiday island and Europe’s main frontier. Iorio & Cuomo chart parallel worlds and histories, visualizing for example how the movements of migrants and tourists intersect but are simultaneously carefully kept apart.

This symposium is held in conjunction with the exhibition Imagined Places, with work by Claudia Cristovão, Bouchra Khalili, Adrian Paci, Ho-Yeol Ryu and Zineb Sedira (on view until April 14, 2013).

The post Alternative Spatial Imaginaries appeared first on Framer Framed.

Sprekers

Prof. dr. Ena Jansen
Ena Jansen is bijzonder hoogleraar Zuid-Afrikaanse letterkunde (vanwege de Stichting tot bevordering van de studie van taal, letterkunde, cultuur en geschiedenis van Zuid-Afrika). Titel van haar lezing is ‘Ek, Philida van die Caab. Ek wat slaaf was. Ek wat mens is. Ek wat eintlik alles is.’ Vertellers in Zuid-Afrikaanse slavernijromans.

Prof. dr. Michiel van Kempen
Michiel van Kempen is bijzonder hoogleraar West-Indische letteren (vanwege de Stichting Instituut ter Bevordering van de Surinamistiek IBS). Zijn lezing heeft de titel ‘Laat uw bannanen zwarter roosten/ten teken dat gij niet zijt te troosten!’ Literatuur in tijden van slavernij.

Prof. dr. Pamela Pattynama
Pamela Pattynama is bijzonder hoogleraar Koloniale en postkoloniale literatuur- en cultuurgeschiedenis (vanwege de Stichting Indisch Herinneringscentrum Het Indisch Huis). De titel van haar lezing is Slavin of oermoeder? De figuur van de njai in de Indisch-Nederlandse literatuur.

The post Gouden tijden, Zwarte bladzijden appeared first on Framer Framed.

Fenneke Sysling, recent gepromoveerd aan de Vrije Universiteit Amsterdam, bespreekt in haar promotieonderzoek The archipelago of difference. Physical anthropology in the Netherlands East Indies, ca. 1890-1960’ de geschiedenis van de fysische antropologie in Nederlands-Indië. Nederlandse antropologen bestudeerden in de Nederlandse kolonie de lichamelijke kenmerken van de verschillende volken, om te ontdekken welke rassen er te vinden waren, een zoektocht die nooit tot een bevredigend resultaat leidde. De centrale leidraad in het proefschrift is de vraag naar de relatie tussen fysische antropologie als wetenschap en de Nederlandse aanwezigheid in Indië. Sysling kijkt daarvoor in de eerste plaats naar de manier waarop antropologen hun data verzamelden. Hoe werkte de dagelijkse praktijk van het metingen doen, foto’s maken en schedels en botten verzamelen? Vervolgens gaat ze in op de ideeën die de antropologen op basis van deze data formeerden en het nut daarvan voor de Nederlanders. Het slot van het proefschrift richt zich op de erfenis van deze discipline: wat betekent het vandaag de dag nog dat de schedels en botten en foto’s uit Indië nog in onze musea liggen?

Fysisch antropologen waren een eeuw geleden in Nederlands-Indië op zoek naar de rassenkenmerken van de inheemse bevolking. Fenneke Sysling analyseerde deze poging om de menselijke diversiteit in de Indonesische archipel te categoriseren. Ze ontdekte hoe generatie na generatie antropologen naar Indië vertrok om daar schedels en skeletten te verzamelen, levende mensen op te meten en te fotograferen.

Door te kijken naar de dagelijkse praktijk van antropologen in plaats van hun intellectuele resultaten, laat Sysling zien dat hun onderzoek alleen gedaan kon worden dankzij de Nederlandse koloniale aanwezigheid daar en het geweld dat daar inherent aan was. Een groot deel van het menselijk materiaal dat nu nog in musea ligt, is er dankzij de doodstraf in Indië, Nederlandse expedities en de Nederlandse poging om een einde te maken aan het koppensnellen.

Achter deze meet- en verzamelwoede lagen grote antropologische vragen: hoeveel verschillende rassen waren er in de archipel? Waar lag de scheidslijn tussen Maleiers in het westen en Papua’s in het oosten? Waren de bewoners van centraal Nieuw-Guinea pygmeeën? Sysling laat zien dat antropologen deze vragen probeerden te beantwoorden met hun nieuwe meettechnieken maar ook met hun medische blik waarmee ze na jaren ervaring meenden een bepaald fysiek type in één oogopslag te herkennen. Omdat meestal bleek dat de lokale situatie veel complexer was dan de aannames van de antropologen, beargumenteert Sysling dat ideeën over ras zowel gemaakt als ondermijnd werden in de koloniën.

The post Fysische antropologie in Nederlands-Indië, ca. 1890-1960 appeared first on Framer Framed.

Maar horen schaamte en trots wel bij geschiedschrijving? Kun je moreel oordelen over een tijd waarin andere normen en wetten golden?

Hierover gaan onder anderen Chris van der Heijden (auteur van Grijs verleden en Dat nooit meer), Maria Grever (hoogleraar theorie en methodologie van de geschiedenis, Erasmus Universiteit) en Gert Oostindie (directeur van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde) met elkaar in debat. De avond staat onder leiding van Groene-redacteur Casper Thomas.

Lees meer:
https://www.groene.nl/artikel/de-zwarte-canon

The post De zwarte canon appeared first on Framer Framed.

Het programma voor de herdenking in 2013 wordt opgehangen aan een aantal hoogtepunten waarin uitdrukkelijk stil wordt gestaan bij de herdenking en bij activiteiten waarmee een duidelijke samenhang bestaat.

Voorlopige programmering

Start Herdenkingsjaar – KIT, Amsterdam
19 januari, Amsterdam, Koninklijk Instituut voor de Tropen
– Aftrap herdenkingsjaar in Amsterdam.

Debatreeks: februari, De Balie, Amsterdam
– In februari of begin maart start het eerste debat in een reeks van drie in De Balie. De debatten worden ingeleid in de media en zullen betrekking hebben op gezamenlijk verleden als het gaat om slavernij, de situatie zoals die nu is en de vraag hoe we samen in Nederland verder gaan.

Boekenweekgeschenk: 16 tot en met 24 maart
– Kees van Kooten schrijft op verzoek van de Stichting CPNB het Boekenweekgeschenk 2013. Van Kooten is een veelzijdig auteur, columnist en programmamaker. De 78ste Boekenweek draait met het thema Gouden Tijden, Zwarte Bladzijden om ons bewogen en roemrijke verleden. Om de zon – en schaduwzijde van ons verleden draait het in de Boekenweek. Om de nuances en de dilemma’s. In het kader van het ge schenk zal uitvoerig aandacht worden besteed aan het slavernijverleden en zal worden gekeken of eerder uitgegeven boeken met het thema slavernij opnieuw worden gepubliceerd.

Collegedag, Historisch Nieuwsblad: 19 april, KIT, Amsterdam
Historisch Nieuwsblad organiseert in samenwerking met de Feniks Academie van educatieve uitgeverij ThiemeMeulenhoff een unieke collegedag. Deze vindt plaats op vrijdag 19 april a.s. in het Koninklijk Instituut voor de Tropen te Amsterdam. Honderdvijftig jaar geleden, in 1863, schafte Nederland de slavernij af in Suriname en op de Antillen. Dat wordt dit jaar uitgebreid herdacht. Op vrijdag 19 april 2013 nemen vier tophistorici u mee naar de tijd van de slavernij.
http://www.historischnieuwsblad.nl

Nationale Herdenkingsmaand: juni, diverse locaties
– Zie pdf (rechts) voor activiteiten en locaties.

Nationale herdenking: 1 juli, Oosterpark, Stadschouwburg, Amsterdam
– Zie pdf voor activiteiten en locaties.

Moderne Slavernij: 15 juni – 1 augustus, expositie in de buitenruimte van Amsterdam
– Slavernij is niet alleen iets uit een ver verleden of iets dat in verre, arme landen gebeurt. Slavernij is dichterbij dan je denkt. Recht onder onze ogen werken nog steeds duizenden mensen als slaven, al zul je ze niet gemakkelijk herkennen. Ze werken in de horeca, glas – en tuinbouw en menig huishouden. Moderne slavernij. In Nederland. De realiteit. Anno nu. Door middel van een expositie in de buitenruimte worden twintig verhalen van slachtoffers van slavernij van vroeger én nu in beeld gebracht.

Tula Herdenking onderdeel van Grachtenfestival: 17 augustus
– Jaarlijks vindt op 17 augustus de Tula herdenking plaats. Dit is de nationale herdenking van de grote slavenopstand die plaatsvond in 1795 Curaçao o.l.v. vrijheidsstrijder Tula. Via een speciaal concert zal in het kader van het grach tenfestival aandacht worden besteed aan deze herdenking. Gedacht wordt aan een optreden van het Leerorkest van kinderen tussen 12 en 18 uit Amsterdam Zuid Oost in combinatie met een toonaangevende zangeres.

Open monumentendagen: 14 en 15 september, grachtengordel, Amsterdam
– De Heritage Days Amsterdam zal met het thema ‘400 jaar grachten’ de rijkdom van de grachten zichtbaar maken. De schoonheid en de rijke geschiedenis van Amsterdam worden getoond in al haar facetten voor jong en oud, nationaal en internationaal. Be zoekers maken kennis met de schatkamers van Amsterdamse particulieren door de eeuwen heen. Opmerkelijke monumentale interieurs en tuinen worden via exclusieve rondleidingen getoond. Een breed publiek maakt kennis met de verhalen achter de gevels van de mon umenten en hun bewoners. In dit kader zal aandacht worden besteed aan het slavernijverleden; hoe is de rijkdom van de grachtengordel tot stand gekomen, waar woonden prominente slavenhandelaren etc. Dit wordt gekoppeld aan het kaartenproject van Dienke Hondius.

Tentoonstelling, Emancipatie in Zwart-Wit: 17 oktober – augustus 2014, Tropenmuseum, Amsterdam
– In Amsterdam zal het Tropenmuseum een prominente rol in de herdenkingsactiviteiten gaan spelen. Het museum wil dat op een geheel eigen wijze doen door het stellen v an een heel belangrijke en eigentijdse vraag: hoe dicht zijn zwart en wit in Nederland elkaar in de 150 jaar na de afschaffing van de slavernij genaderd; anders gezegd: zijn zwart en wit in Nederland in anderhalve eeuw een gezamenlijke ‘wij’ geworden? Ema ncipatie in Zwart – Wit (werktitel) is nadrukkelijk een project, niet alleen een tentoonstelling. Het is een onderzoek aan de hand van een vraag en niet een verhaal waarvan we het eind al kennen. Er zullen ongetwijfeld meerdere antwoorden op de vraag komen e n heel verschillende verhalen worden verteld. Daaraan wil het Tropenmuseum juist ruimte geven, omdat we niet de waarheid in pacht hebben en evenmin in een eenzijdige schuld & boete of dader/slachtoffer – constructie terecht willen komen. Het is geen exclusief, maar een inclusief project.

Film- en documentaire festival, de ketenen verbroken: 24 en 25 november
– Samen met IDFA en Rialto zal aandacht worden besteed aan het slavernijverleden en de erfenis daarvan door middel van het gebundeld vertonen van nieuwe en reeds vertoonde films en documentaires over het onderwerp. Het festival wordt voorafgegaan door een lezing en een debat met een prominente filmmaker zoals Spike Lee of de beroemde Black panter activiste en nu hoogleraar Angela Davis. Gedurende het filmfestival wordt in een talkshow gesproken over de diverse thema’s die in de films aan bod komen. Bij dit evenement vindt een randprogrammering plats uit het van activiteiten in het kader van de herdenking van het slavernijverleden.

Internationale dag voor de afschaffing van de slavernij: 2 december
– De Algemene Vergadering van de VN heeft 2 december aangewezen tot de Internationale Dag voor de Afschaffing van de Slavernij. Deze dag wordt aangegrepen om terug te blikken op 150 jaar afschaf fing slavernij en voor uit te blikken naar de toekomst. De jongeren zullen centraal staan, zij zijn immers de toekomst. De bedoeling is om een multimediale bijeenkomst te creëren waarbij hedendaagse muzikanten een bijdrage leveren. Deze dag vormt de afslui ting van het gehele herdenkingsjaar en tevens het overdrachtsmoment naar Zeeland voor de herdenking van de afschaffing van slavernij in 2014.

Totale programmering
In de PDF (rechts) staat in het volledige overzicht per categorie geformuleerd de initiatieven waaraan de Stichting Herdenking Slavernijverleden 2013 subsidie gaat verstrekken. Exacte data voor uitvoering van deze initiatieven worden bekend gemaakt op de website. Een en ander is nog onder voorbehoud omdat verschillende initiatiefnemers hun plannen nog verder aan het uitwerken zijn.

The post Herdenking Slavernijverleden appeared first on Framer Framed.

De manier waarop migranten in beeld worden gebracht lijkt aan verandering onderhevig. Waar foto’s in kranten, zoals van Poolse aspergestekers, tot nu toe doorgaans het beeld vormden van migranten in Nederland, worden steeds vaker de gezichten achter deze journalistieke foto’s opgezocht. Bij het zoeken naar deze gezichten vormt privé-fotografie een rijke bron voor zowel beeldmateriaal als de verhalen bij de beelden.

Vanavond kijken we aan de hand van het boek Honderd jaar heimwee: de geschiedenis van Polen in Nederland naar het belang van niet-journalistieke fotografie voor de vorming en bevestiging van identiteit. In Honderd jaar heimwee wordt aan de hand van verzamelde privé-foto’s en interviews, gearchiveerd in het Historisch Beeldarchief Migranten, een beeld geschetst van het leven, de geschiedenis en de cultuur van deze groep migranten.

Kan privé-fotografie een rol spelen in de nuancering en bijstelling van bestaande beeldvorming van migranten? Kan het verzamelen van dit beeldmateriaal een bijdrage leveren aan het vormen van cultureel erfgoed? En hoe verhouden privé-beelden zich tot officiële, professionele beelden?

Gastsprekers
Wim Willems, schrijver, hoogleraar Sociale Geschiedenis en hoofd van het Centre for Modern Urban Studies (Campus Den Haag/Universiteit Leiden). Hij heeft een groot aantal boeken geschreven en samengesteld over migranten.

Hanneke Verbeek, als historicus verbonden aan de Campus Den Haag/Universiteit Leiden en houdt zich bezig met migrantenerfgoed. Ze schreef samen met Wim Willems het boek Honderd jaar heimwee. De geschiedenis van Polen in Nederland (uitgeverij Boom).

Ludka Lyskawa, dochter van de Poolse sergeant Franciszek Lyskawa, wiens levensverhaal staat opgetekend in het boek Honderd jaar heimwee. De geschiedenis van Polen in Nederland.

Ben Krewinkel, richt zich als documentair fotograaf op onderwerpen die zich niet gemakkelijk laten vertalen in de geijkte documentaire/journalistieke publicaties, met A Possible Life. Conversations with Gualbert als meest recente project.

The post Framing identity appeared first on Framer Framed.

Zestig jaar al neemt Nederland afscheid van zijn koloniën. Met de opheffing van de Nederlandse Antillen op 10/10/2010 kwam er nog geen einde aan. John Jansen van Galen beschrijft de dekolonisaties in de Oost en de West met al hun onderlinge tegenstrijdigheden, goede voornemens en faliekante gevolgen. Zijn dit ‘zwarte bladzijden’ of deed Nederland het per saldo ‘zo gek nog niet’?

Bij de presentatie wordt John Jansen van Galen geïnterviewd door Hans Goedkoop. Van Galen is journalist en werkte bij de Haagse Post en voor de VPRO en tegenwoordig voor Het Parool en het radioprogramma Met het oog op morgen van de NOS. Hij schreef boeken over Suriname, Nieuw-Guinea, de jaren zeventig en een aantal biografieën.

Hans Goedkoop is historicus, biograaf en literatuurcriticus en presentator van Andere Tijden, het historische televisieprogramma van NTR en VPRO. Vorig jaar verscheen van hem De laatste man over zijn grootvader die vanaf 1948 als officier en later bevelhebber diende in Indië.

Afscheid van de koloniën verschijnt bij Atlas-Contact, paperback, 608 blz.

Bron: Villamedia

The post Boekpresentatie: Afscheid van de koloniën van John Jansen van Galen appeared first on Framer Framed.

The video archive can be found here

Speakers
Rutvica Andreijasevic
Kevin Bales
Elazar Barkan
Rosi Braidotti
Esther Captain
Jolle Demmers
Paulla Ebron
Philomena Essed
Patrick Eyres
Paul Gilroy
Catherine Hall
Achille Mbembe
Wijnandt Mijnhardt
Geert Oostindie
Maarten Prak
Ann Rigney
Michael Rothberg
Francoise Vergés

The post The Colonial Legacy Conference appeared first on Framer Framed.

The conference is chaired by Mariam Said and will be opened by Maestro Daniel Barenboim, co-founder of the Barenboim-Said foundation which enables intercultural dialogue between young musicians from Israel and Palestine.

This programme is brought to you in collaboration with Utrecht Province, Treaty of Utrecht Foundation and the Lutfia Rabbani Foundation.

Speakers
Lila Abu-Lughod
Udi Aloni
Ariella Azoulay
Etienne Balibar
Daniel Barenboim
Akeel Bilgrami
Rosi Braidotti
Judith Butler
Paul Gilroy
Stathis Gourgouris
Bettany Hughes
Engin Isin
Saree Makdisi
Jamila Mascat
Aamir Mufti
Ankhi Mukherjee
Robert Nixon
Sandra Ponzanesi
Mariam C. Said
Gayatri Chakravorty Spivak
Peter van der Veer
Marina Warner
Robert JC Young

The post Edward Said Memorial Conference appeared first on Framer Framed.

The Future of Ethnographic Museums conference will mark the completion of the five-year RIME project funded by the European Union, and involving ten major European ethnography museums. RIME’s (Réseau International de Musées d’Ethnographie) stated aim has been to encourage ethnographic museums to ‘redefine their priorities’ in response to ‘an ever more globalizing and multicultural world’. Since then workshops, exhibitions and symposia have been held at the RIME participating museums. Underpinning much of the discussion at these events has been the fundamental question: what is the future of ethnographic museums? In order to address this question more fully, an international cast of distinguished scholars will speak at the Oxford 2013 conference and responses will be made by representatives of the RIME museums. This conference aims to move the debate about the purpose of ethnographic museums in the post- colonial period forward and to envision new ways of thinking and working in those museums in the future.

Keynote Speakers

James Clifford (University of California at Santa Cruz)
Ruth Phillips (Carleton University),
Wayne Modest (Tropenmuseum, Amsterdam),
Corinne Kratz (Emory University),
Sharon Macdonald (University of Manchester),
Annie Coombes (Birkbeck College, University of London),
Kavita Singh (Jawaharlal Nehru University, New Delhi),
Nick Thomas (Museum of Archaeology and Anthropology, University of Cambridge) and
Barbara Kirshenblatt-Gimblett (New York University).

Papers will be followed by responses from representatives of the museums participating in the RIME project.

The post Symposium: The Future of Ethnographic Museums appeared first on Framer Framed.

The project explores how the understanding and formation of sustainable community for the Caribbean and its global diaspora may be supported by art practice, curating and museums. It fosters networks of exchange and collaboration among academics, artists, curators and policymakers from the UK and the Netherlands, as well as various countries in the English and Dutch-speaking Caribbean and their diaspora.

Our theme
Issues of sustainable community have come to have a growing relevance across the English-Dutch linguistic divide in the Caribbean. Bridging the boundary between these typically separate contexts, this project combines the common interests of a range of academic and non-academic stakeholders in a set of collaborative activities. Our approach is to establish how researchers, art practitioners, policymakers and curators of Caribbean art may contribute to building a sustainable community for the transnational and diasporic Caribbean. The project traces the similarities and distinctions between Dutch and English-speaking contexts of the Caribbean and its global diaspora, in search of strategic ways to support its rich cultural heritage. It assesses how the Caribbean region has constituted global communities and how these may undergo a positive and dynamic transformation through focused activities of networking and exchange in the field of visual art.

Confirmed speakers include
Roshini Kempadoo,
Tirzo Martha,
Marlon Griffith,
Nicholas Morris,
Wayne Modest,
Anke Bangma,
Alex van Stipriaan,
Tessa Jackson,
Erica James,
Siebe Thissen,
Petrina Dacres,
Rosemarijn Höfte,
Kitty Zijlmans,
Leon Wainwright.

The Sustainable Art Communities project is a collaboration between The Open University and the University of Leiden, and in partnership with the Tropenmuseum, Amsterdam and Iniva, the Institute of International Visual Arts, London. The project will generate audio-visual material to be made available through the Open Arts Archive and published as a special issue of the Open Arts Journal.

Committee members
Dr Leon Wainwright (The Open University), Professor Dr Kitty Zijlmans (Leiden University), Dr Rosemarijn Höfte (KITLV, Royal Netherlands Institute of Southeast Asian and Caribbean Studies, Leiden), Dr Wayne Modest (Tropenmuseum, Amsterdam), Tessa Jackson OBE (Iniva, Institute of International Visual Arts, London).

Sustainable Art Communities: Creativity and Policy in the Transnational Caribbean is a Research Networking and Exchange Project funded by the Arts and Humanities Research Council (AHRC) and the Netherlands Organisation for Scientific Research (NWO).

Program Februari 5
8.45am-9.15am Registration
9.15am Opening remarks

Panel One
9.30am-12.00pm
SUSTAINABILITY AND COMMUNITY
Chair: Leon Wainwright
Tirzo Martha, Captain Caribbean vs. Anansi colonialism
Kitty Zijlmans, Art’s agency on contemporary Curaçao: Tirzo Martha’s “Blijf maar plakken” and the Instituto Buena Bista
Alex van Stipriaan, Remy’s and Marcel’s community/ties

LUNCH BREAK, 12.00pm-1.30pm

Workshop One
1.30pm-2.30pm
What is the basis for a Caribbean community and what role may art play?
Questions and discussion with audience participation

Panel Two
2.30-3.30pm
A COMMUNITY FOR CONTEMPORARY ART?
Chair: Kitty Zijlmans
Erica M. James, Dreams of utopia
Wouter Welling, The Afrika Museum, (Berg en Dal, the Netherlands) and Caribbean art: Collecting and presenting contemporary art from the Dutch Antilles, Haiti, Cuba and beyond

Break

Roundtable
4pm-5.30pm
Chair: Tessa Jackson

Program 6th February
8.45am-9.15am Registration

Panel Three
9.30am-12.00pm
CONTOURS OF A CARIBBEAN ART COMMUNITY
Chair: Wayne Modest
Nicholas Morris, Randnotizen: Notes from the edge
Siebe Thissen, A view from Rotterdam
Petrina Dacres, Caribbean art in the present
Roshini Kempadoo, State of play: Technologies, diaspora and Caribbean visual culture

LUNCH BREAK, 12.00-1.30pm

Workshop Two
1.30pm-2.30pm
Networks and infrastructure
Questions and discussion with audience participation

Panel Four
2.30-3.30pm
CREATIVITY AND POLICY
Chair: Rosemarijn Hoefte
Tessa Jackson, The Institute of International Visual Arts (Iniva, UK)
Marlon Griffith

Break

Roundtable
pm-5.30pm
Chair: Leon Wainwright

The post Symposium: Sustainable Art Communities - Creativity and Policy in the Transnational Caribbean appeared first on Framer Framed.

Mondiale samenwerking en uitwisseling
Zoals de titel Global Collaborations al aangeeft, is het project gebaseerd op samenwerking en uitwisseling, zowel met personen als met instituten in allerlei delen van de wereld. Naarmate het project vordert, zal het zich ontvouwen in veelzijdige benaderingen van de mondiale kunst. Het stelt het museum in staat om te leren van dit proces en om de uitkomsten ervan te delen met het publiek, zowel in Amsterdam als in het buitenland.

Het Stedelijk Museum besteedde in het verleden in een aantal tentoonstellingen aandacht aan niet-Westerse kunst, met name in de jaren vijftig, het tijdperk van de dekolonisatie, en rond 1990, als een reactie op het verdwijnen van het IJzeren Gordijn. Terwijl deze geïsoleerde gevallen weinig invloed hadden op het algehele aankoop- en programmeringbeleid van het museum, geeft Global Collaborations de aanzet voor een blijvende betrokkenheid. Stedelijk Museum-directeur Ann Goldstein: “De kunstwereld is niet hetzelfde als twintig jaar geleden. De geografische uitbreiding die we nu zien, is een grote belofte voor de kunst en een uitdaging voor een museum als het onze. Nu het Stedelijk heropend is, ligt voor ons de weg open om het veranderde speelveld te onderzoeken. Global Collaborations is daar een heel goed middel voor. Met de ervaringen die we met het project opdoen, zullen we beter geoutilleerd zijn om een helder beleid voor de langere termijn te formuleren dat gericht is op de ontwikkelingen in de kunst wereldwijd.”

Project-in-progress
Global Collaborations is een project-in-progress. Omdat het gebaseerd is op onderzoek, zal het zich met geleidelijkheid manifesteren in het programma van het Stedelijk Museum en van SMBA. De kern van het project wordt gevormd door tentoonstellingen en evenementen die in samenwerking met partners tot stand komen, zowel in Amsterdam als in het buitenland. Global Collaborations duurt tot eind 2015.

Global Collaborations is geïnitieerd door Jelle Bouwhuis, curator SMBA, en assistent-curator Kerstin Winking. De afgelopen jaren deed SMBA enige ervaring op met soortgelijk onderzoek en samenwerkingen specifiek in West-Afrika. Een van de uitkomsten is de tentoonstelling Time, Trade & Travel, het resultaat van een inhoudelijke uitwisseling tussen SMBA en de Nubuke Foundation in Accra, Ghana, met kunstenaars uit Nederland en Ghana. Deze tentoonstelling was afgelopen najaar in SMBA en is nu tot begin februari nog te zien in de Nubuke Foundation. Een andere tentoonstelling is Hollandaise, samengesteld door gastcurator Koyo Kouoh. Deze tentoonstelling is zojuist gesloten in SMBA maar zal vanaf april dit jaar ook op tournee gaan door West-Afrika.

Exposities
In het kader van Global Collaborations zijn twee tentoonstellingen te bezichtigen. De tentoonstelling How Far How Near is van 19 september 2014 tot 1 februari 2015 te zien in het Stedelijk Museum. De tentoonstelling This is the Time. This is the Record of the Time is van 13 september tot 9 november 2014 te bezichtigen in het Stedelijk Museum Bureau Amsterdam.

Voor meer informatie zie de website van het stedelijk.

The post Project: Global Collaborations - Stedelijk Museum Amsterdam appeared first on Framer Framed.

Op het vasteland van Europa is er tot nog toe nauwelijks sprake van een Afro-Europese kunstkritiek en -discours, die een context kan leveren voor het beoordelen van werk gemaakt door Zwarte kunstenaars. Wanneer het beeldend werk van deze groep Europeanen wordt beoordeeld kan enkel worden gerefereerd aan het Brits-Amerikaanse, Afrikaanse en Caribische model, naast het algemeen dominante kunstdiscours in het betreffende Europese land.

Het gebrek aan een Europese kunstkritiek en theorievorming – noodzakelijk voor het duiden van het werk van Zwarte kunstenaars – is het uitgangspunt voor het debat Am I Black (24 januari 2013) in Stedelijk Museum Bureau Amsterdam (SMBA). Tijdens de bijeenkomst staat de vraag centraal of het zinvol is om langs raciale en etnische lijnen te denken over de hedendaagse beeldende kunst in Nederland, en of het nuttig kan zijn om een eigen Afro-Nederlands en Afro-Europees kunstdiscours te ontwikkelen.

Is er ruimte in Nederland, en op het Europese vasteland in het algemeen, om lokale etnische issues onderdeel te maken van het lokale kunstdiscours op basis van de issues die uit de zwarte gemeenschap voortkomen? En, op die manier een Afro-Europees denken over kunst tot stand te brengen dat onderdeel kan worden van het kunstbeleid?

Sprekers

Charl Landvreugd, kunstenaar en initiatiefnemer,
Remy Jungerman, kunstenaar,
Sara Blokland, kunstenaar,
Rob Perrée, kunst criticus
Macha Roesink, directeur Museum de Paviljoens,
Annet Zondervan, directeur CBK Zuidoost.

De discussie staat onder leiding van Dr. Aspha Bijnaar.

The post Debat: Am I Black appeared first on Framer Framed.

For many contemporary artists, addressing the legacies of the past has become increasingly urgent: investigations into colonial histories haunting the present, a fascination with the technologies and institutions of modernity, a capturing of lost moments of the lives of the disappeared. These engagements with the past and its survivals in the present range from the playful to the disquieting, and move from spectral hauntings to archival investigations. They resurface in the mapping of new identities and in the exploration of historical trajectories.

Cultural historians are similarly concerned with the forms and discourses through which the past can be narrated, performed, reassembled, and challenged. While art history’s long-standing interests in afterlives can be traced through Aby Warburg’s writings on “Nachleben,“ this notion can also be approached in a broader way to encompass the question of art’s own survival in a period in which its materials are increasingly fragile, its media at risk of obsolescence.

This symposium brings together artists, curators, cultural, and art historians to discuss the ways in which the past disturbs, erupts, and intervenes in the present. Together, they explore the ways in which contemporary artistic practice and cultural studies attempt to come to terms with the inheritances of the past for the future.

The theme of afterlives has preoccupied the teaching and research of Deborah Cherry in her years in Amsterdam, and it forms the subject of her forthcoming collection for South Asian Studies on “The Afterlives of Monuments.” Organized at the end of her tenure as professor of modern and contemporary art at the University of Amsterdam, as she goes to London to take up the position of associate dean of research at the London College of Communication, this interdisciplinary symposium brings together some of her interests in contemporary art, art history, curating, and conservation.

Speakers include
Sven Augustijnen,
Deborah Cherry,
Galit Eilat,
Natasha Ginwala,
Wendelien van Oldenborgh,
Bram van Oostveldt,
Tatja Scholte, and others.

Image
The work La Javanaise (2012) that Wendelien van Oldenborgh made for the exhibition ‘Hollandaise’ in SMBA. La Javanaise was filmed in the Royal Tropical Institute and explores the inextricable ties between colonialism and globalization, authenticity, imagination and performance, in the context of Dutch Wax and its origins.

The post Symposium: Living with the Past in the Present appeared first on Framer Framed.

The morning session will focus on ‘authenticity’ as a concept and as a theoretical issue. What does authenticity mean in the context of an ethnological museum and within the study of anthropology? Does this concept of ‘authenticity’ differs from the way the concept is used in art history and art museums? And does the concept of ‘authenticity’ have any value when we speak of ‘intangible heritage’? Prof. Rosemary Joyce (UC Berkeley), Prof. Sally Price (College of William and Mary) and Dr. Wim van Zanten (Leiden University/UNESCO) will discuss these and other questions in their lectures. 

The afternoon session will focus more on case studies. Prof. Oliver Watson (University of Oxford) will talk about two iconic medieval Islamic objects, Dr. Cristiana Panella (KMMA, Tervuren) will discuss the concept of authenticity in the context of international trade in Malinese terracotta’s, Drs. Francien Brinkgreve (RMV) will give a lecture on the authentication problem of some pieces from the Liefkes collection of the RMV and Martin Berger MPhil (RMV) will present recent research on the Mixteca-Puebla decorated skulls from the collection of the RMV.

Program
10.00 – 10.05: Welcome by Stijn Schoonderwoerd (Director, National Museum of Ethnology, Leiden)

Theory session
10.05 – 10.15: Introduction by Dr. Alexander Geurds (Leiden University)
10.15 – 10.45: Dr. Wim van Zanten (Leiden University/UNESCO)
“Living Culture and the concept of authenticity in UNESCO world heritage conventions”
10.45 – 11.15: Prof. Dr. Sally Price (College of William and Mary)
“Alternative Authenticities”

11.15 – 11.30: Coffee

11.30 – 12.00: Prof. Dr. Rosemary Joyce (University of California, Berkeley)
“When is authentic? Situating authenticity in the itineraries of objects”
12.00 – 12.30: Discussion

12.30 – 14.00: Lunch

Case studies session
14.00 – 14.10: Introduction by Dr. Laura van Broekhoven (NME/Leiden University)
14.10 – 14.35: Prof. Dr. Oliver Watson (University of Oxford)
“Real to Fake and Back: differing fates of two Islamic objects.”
14.35 – 15.00: Dr. Cristiana Panella (Royal Museum of Central Africa, Tervuren)
“The social life of (plundered) things. Opacity and transparency of museums’ policies.”

15.00 – 15.10: Coffee

15.10 – 15.35: Drs. Francien Brinkgreve (NME, Leiden)
“Studying the authenticity of Indonesian pieces: the Fritz Liefkes collection at the National Museum of Ethnology.”
15.35 – 15.55: Martin Berger MPhil (NME, Leiden)
“Is it real until proven fake or vice versa? Studying the authenticity of Mixteca-Puebla decorated skulls.”
16.00 – 17.00: Panel discussion, led by Dr. Mariana Françozo (NME, Leiden)

The post Symposium: What is Authenticity? appeared first on Framer Framed.

Belangrijke, universele thema’s die door Hill en Geczy’s werk lopen zijn onder andere extreem nationalisme, de relatie tussen onderdrukkers en onderdrukten en de effecten van het koloniale verleden die ook in Australië nog altijd zichtbaar en voelbaar zijn. De ondertekenaars van de Vrede van Utrecht in 1713 vochten in de achttiende eeuw immers elders in de wereld koloniale oorlogen uit met verstrekkende gevolgen voor de oorspronkelijke bevolkingen.

Adam Hill en Adam Geczy maken in hun uitgesproken werk gebruik van video, fotografie, schilderijen, muurschilderingen, installaties en performance. Veel van de kunstwerken voor BOMB zullen ter plekke gemaakt worden. De tentoonstelling opent op donderdag 20 juni 2013 in aanwezigheid van beide kunstenaars.

Adam Geczy is kunstenaar en schrijver en is tevens docent aan het Sydney College of the Arts, onderdeel van de University of Sydney.

Trailer voor de BOMB expositie in het AAMU:

The post Lezing: hedendaagse kunst en effecten van het koloniale verleden in Australië appeared first on Framer Framed.

What new paradigms are being established and whose voices can be heard in the stories being told by museums at the beginning of the twenty-first century? In the last decade, new museum-types have flourished, establishing ‘migration’, ‘world cultures’, ’transnational’ and ‘memory’ as key words, whilst developing a discourse that abounds in references to diversity and dialogue. The museum is no longer an “attic full of facts”, to adopt Lucien Febvre’s expression, or the presentation of what Pierre Nora famously termed as the ‘roman national’ that is a “history that can be seen with the eyes” (Jules Michelet), but rather it has become a clinic for acts of memory (Marie-Claire Lavabre) and first and foremost those memories that are felt as most traumatic, related to issues under public discussion – post-colonial, post cold-war and post-national etc.

These are by their very nature contested and may be considered from a wide range of perspectives. The museum however provides an authoritative voice that speaks for the state or other official organisation. This greatly reinforces its capacity to establish a narrative that can be felt by the visitor to be representative of the collective, in as much as it is anonymous. Opening up the museum to narratives that are inclusive of multicultural communities and contested or traumatic pasts remains difficult. Contributions should focus on strategies related to the plurality of the museum’s voice or discourse.

This one-day event follows on from a series of conferences devoted to the notion of great narratives in national museums across Europe, from the nineteenth century up until today, and the representation of contested histories. The focus here will be on new museums and displays of the last two decades, in order to examine a new generation of establishments more set on provoking memory than on providing a kind of unified narrative.

Please send abstracts in French or English of no more than 300 words to Felicity Bodenstein, eunamus3@gmail.com by the 25th of October 2012. Presentations may be given in either language.

http://hicsa.univ-paris1.fr

The post Symposium: Museum Narratives for the Twenty-first Century appeared first on Framer Framed.

Programma
13.30 – ONTVANGST
14.00 – Introductie: Paul van Hoeve
14.10 – John Tholen: Woutertje Pieterse niet gewenst. Uitgeven in de jonge Indonesische republiek
14.30 – Farabi Fakih: Dutch professors in Indonesian universities, 1950-­‐1962
14.50 – Angelie Sens: Back to business as usual? Joop Wormser (1907-­‐1999), dagbladuitgever en drukker in Indonesië

15.10 – PAUZE

15.30 – Helena Spanjaard: De kunstacademies van Bandung en Yogyakarta: westers modernisme en Indonesisch nationalisme
15.50 – Marieke Bloembergen en Martijn Eickhof: Van steentijd tot nieuwe natie: archeologen tussen Indië en Indonesië
16.10 – commentaar: Henk Schulte Nordholt
16.20 – forumdiscussie o.l.v. Lisa Kuitert. Deelnemers: Marieke Bloembergen, Henk Schulte Nordholt, Angelie Sens, Helena Spanjaard, Remco Raben

17.00 – AFSLUITING EN BORREL

The post Studiemiddag: Indië voorbij - De culturele dekolonisatie van Indonesië appeared first on Framer Framed.

Ian McLean is een groot kenner van het werk van Gordon Bennett. Hij is Research Professor Australische kunst aan de University of Wollongong, gespecialiseerd in Aboriginal kunst. Hij publiceerde o.a. het boek How Aborigines invented the idea of contemporary art.

The post Lezing: Ian McLean over Gordon Bennett en de veranderde kunstwereld appeared first on Framer Framed.

Stichting AIDA Nederland heeft zich vanaf 1980 ingezet voor kunstenaars die vanwege hun artistieke werk moesten vluchten en nu in Nederland leven. AIDA heeft 33 jaar lang met veel inzet en plezier honderden kunstenaars individueel geholpen en actie gevoerd voor collega’s die onder druk stonden of gevangen zaten. AIDA vervulde een brugfunctie tussen kunstenaars en de Nederlandse cultuursector. AIDA was bemiddelaar, adviseur en wegwijzer. AIDA maakte multidisciplinaire programma’s over thema’s als: kunst en censuur, vernietiging van cultureel erfgoed en niet westerse kunst.

AIDA stopt noodgedwongen met het werk. Al in 2010 werd de organisatie geconfronteerd met de beslissing van het Ministerie van OCW om geen subsidie meer te verstrekken. Dit ondanks het positieve advies van de Raad voor Cultuur in 2008: “De Raad vindt dat AIDA een belangrijke en onmisbare bijdrage levert aan de bewustwording van de kwetsbaarheid van kunstenaars in situaties waarin vrijheid van meningsuiting onder druk komt te staan. De Raad is positief over het werk van Stichting AIDA Nederland. De Raad adviseert met klem voor AIDA subsidiëring ter hoogte van het huidige subsidiebedrag te realiseren.” De Nederlandse regering besloot anders. AIDA werd onderdeel van de eerste bezuinigingsronde, een vermindering van 18 miljoen op het totaal aan uitgaven voor kunst en cultuur.

Niettemin heeft AIDA haar activiteiten nog twee jaar kunnen voortzetten dankzij de bij AIDA aangesloten kunstenaars en de steun van verschillende culturele organisaties. Gedwongen door de huidige financiële situatie heeft het bestuur van Stichting AIDA moeten besluiten om de activiteiten van AIDA stop te zetten en de arbeidsovereenkomst van Herman Divendal en Judit Grotenhuis per 1 januari 2013 te ontbinden.

Het bestuur heeft echter ook besloten dat Stichting AIDA Nederland als rechtspersoon zal blijven bestaan. Sinds 2009 is AIDA namelijk initiatiefnemer van het Platform voor Cultuur en Mensenrechten. Hierin wil AIDA verschillende organisaties bundelen die steun verlenen aan gevluchte kunstenaars, journalisten en intellectuelen. Het AIDA bestuur wil zich blijven inspannen om dat Platform te realiseren.

The post Persbericht: AIDA Nederland stop activiteiten appeared first on Framer Framed.

Presentaties en debat
De deelnemers aan het debat zullen eerst een zelfgekozen foto uit de collectie bespreken: Hans Aarsman, ‘fotodetective’ en schrijver, Edy Seriese, directeur van het Indisch Wetenschappelijk Instituut, Fridus Steijlen, onderzoeker en stafmedewerker bijzondere projecten bij het KITLV en Wim Manuhutu, historicus en erfgoeddeskundige. Daarna gaan ze in discussie met elkaar onder leiding van Chris Keuleman, artistiek directeur van cultureel centrum de Tolhuistuin in Amsterdam. De term ‘koloniale fotografie’ zal ter discussie staan. Wat bedoelen we hiermee? Wordt slechts gerefereerd aan de periode waarin de foto’s zijn gemaakt of vertelt het iets over de beelden zelf? Wat betekent het gebruik van de naam ‘koloniale fotografie’ voor de interpretatie en waardering van het materiaal? Ontnemen we onszelf niet de mogelijkheid om de beelden een andere rol te geven, in het onderzoek naar het verleden en in het heden?

De bijeenkomst is de derde uit een reeks terugkerende symposia georganiseerd door het Tropenmuseum, eerdere bijeenkomsten waren: Colonial Nostalgia en Popular Imagination: fiction with a message.

Sprekers
Koos van Brakel,Tropenmuseum, Hoofd Collecties
Hans Aarsman, ‘Fotodetective’ en schrijver
Edy Seriese,  Directeur van het Indisch Wetenschappelijk Instituut
Fridus Steijlen, Onderzoeker en stafmedewerker bij het KITLV
Wim Manuhutu, Historicus en erfgoeddeskundige

Voertaal: Nederlands

The post Boekpresentatie: Wat is koloniaal aan koloniale fotografie? appeared first on Framer Framed.

Niet alleen Amsterdam en Middelburg kunnen vanwege hun havens met de geschiedenis van slavernij worden verbonden, maar ook in een stad als Utrecht zijn sporen van slavernij terug te vinden. Het Centre for the Humanities van de Universiteit Utrecht presenteert de tweetalige Wandelgids sporen van slavernij in Utrecht.

In de wandelgids wordt aan de hand van straten in de historische binnenstad van Utrecht beschreven in welke huizen VOC-dienaren, plantagehouders, voormalige slaven en vrijgelatenen uit zowel De Oost als De West en voorvechters voor de afschaffing van slavernij hebben gewoond. Aan de hand van een geïllustreerde plattegrond kan de Utrechtse inwoner en bezoeker op eigen gelegenheid wandelen langs de koloniale en slavernijgeschiedenis van de stad.

In 2013 wordt de 300e verjaardag van het ondertekenen van de Vrede van Utrecht gevierd. In het verdrag uit 1713 dat een einde maakte aan bijna twee eeuwen (godsdienst-)oorlogen en conflicten zijn ook afspraken terug te vinden over slavenhandel. Naast 300 jaar Vrede van Utrecht heeft het Centre for the Humanities samen met de Stichting Vrede van Utrecht en Kosmopolis Utrecht in het kader van de Leerstoel van de Vrede van Utrecht deze kant van het verdrag onder de aandacht willen brengen.

Het project Sporen van de Slavernij is ontstaan uit de behoefte aandacht te besteden aan verrassende slavernijplekken in de Utrechtste binnenstad. Dr. Esther Captain heeft met haar onderzoek naar deze Utrechtse lieux de mémoire vooral hun relatie met de koloniale geschiedenis van Nederlands-Indië, Suriname en de Nederlandse Antillen/ Aruba belicht. Aan de hand van geïllustreerde routekaarten kan de Utrechtse inwoner en bezoeker op eigen gelegenheid wandelen langs lokaties met betrekking tot de koloniale geschiedenis van de stad.

Het zal niemand ontgaan zijn dat in 2013 de driehonderdste verjaardag van het ondertekenen van de Vrede van Utrecht wordt gevierd. Het verdrag van 1713 maakte niet alleen een einde aan bijna twee eeuwen (godsdienst-)oorlogen en conflicten. Het maakte door middel van het asiento ook afspraken over de transatlantische slavenhandel. Naast 300 jaar Vrede van Utrecht heeft het Centre for the Humanities, samen met de Stichting Vrede van Utrecht en Kosmopolis Utrecht in het kader van de Vredeleerstoel de afgelopen jaren ook deze donkere kant van het verdrag onder de aandacht willen brengen.

De wandelgids is tweetalig (Nederlands en Engels) en is voor particulieren verkrijgbaar bij boekhandels in Utrecht en via uitgeverij Veerhuis.

The post Wandelgids: Sporen van slavernij in Utrecht appeared first on Framer Framed.

De essaybundel Changing Perspectives: Dealing with Globalisation in the Presentation and Collection of Contemporary Art (KIT Publishers, 2012) geeft onder redactie van Mariska ter Horst het huidige debat over ‘global art’ weer vanuit meerdere perspectieven: museaal, academisch en kunst- en maatschappijkritisch. De institutionele zelfreflectie wordt geschetst: hoe gaan verschillende musea en kunstinstellingen om met ontwikkelingen als globalisering in de kunst, als gevolg van de opkomst van het internet en de toegenomen reismogelijkheden? Hoe vertaalt dit zich naar tentoonstellingen en naar collectiebeleid? Processen van in- en uitsluiting en mechanismen van (re)presentatie worden belicht.

Bijdragen van
Richard Appignanesi, Cas Bool, Jelle Bouwhuis, Derrick Chong, Wilfried van Damme, Paul Faber, Paul Goodwin, Mariska ter Horst, Edwin Jacobs, Meta Knol, Arjen Kok, Simon Njami, George Petitjean, Josien Pieterse, Tineke Reijnders, Janwillem Schrofer, Steven ten Thije, Wouter Welling, Leon Wainwright, Mirjam Westen en Kitty Zijlmans plaatsen de discussie in een bredere, internationale context.

The post Publicatie: Changing Perspective appeared first on Framer Framed.

Op 1 juli 1863 werd slavernij in Nederland illegaal verklaard, op 1 juli 2012, om 10.00 uur klonk de eerste paukeslag bij het Nationaal Monument op de Dam. Op initiatief van dichters en kunstenaars Kno´Ledge Cesare en Quinsy Gario verzamelden zich een tiental mensen op de Dam in Amsterdam om de tot slaaf gemaakten te herdenken. Gedurende 10 minuten werd er in stilte herdacht. Om 12 uur sloot de groep zich aan bij de herdenking bij het Nationaal monument slavernijverleden in het Oosterpark in Amsterdam.

De Dam, gebouwd met rijkdom verkregen tijdens Nederlands koloniaal en slavernijverleden, is vaak het toneel voor herdenkingen. Dit jaar is daar een belangrijk onderdeel van de Nederlandse geschiedenis aan toegevoegd. Door stil te staan bij de gewelddadige gebeurtenissen tijdens en na de Gouden Eeuw krijgen ook de slachtoffers van het slavernijverleden een rol in ons historisch besef.

Dit jaar is het 149 jaar sinds het illegaal verklaren van de slavernij. Door het hele land zijn gedurende de maand juni verschillende evenementen georganiseerd waarbij men stil stond bij ons gedeelde geschiedenis. Het Nationaal Monument op de Dam was getuigen van een nieuwe traditie in wording. Vrijheid is niet vanzelfsprekend.

Bron: The Soul Rebel Movement

The post 1 Juli, Kranslegging op De Dam appeared first on Framer Framed.

Gastsprekers tijdens deze Engelstalige conferentie zijn onder anderen:
dr. Mary Bouquet (Universiteit Utrecht),
Amareswar Galla & Lynne Teather (International Institute for the Inclusive Museum) en
Paula Assuncao dos Santos (Master of Museology, Reinwardt Academie).

De conferentie wordt georganiseerd door ICOM, het International Counsel for Museums, en ICTOP, het International Committee for the Training of Personnel.

The post Symposium: Bridges and Boundaries: Reframing Professional Education for Museums and Heritage appeared first on Framer Framed.

Van outsider naar insider
Zijn gemengde achtergrond maakt Gordon Bennett tot een outsider tijdens zijn opleiding en in zijn eerste banen, maar zijn kunstpraktijk trekt al snel de aandacht van kunstmedia, galeries en musea. Een van zijn vroege werken, het monumentale Outsider (1988) waarin hij schilderijen van Van Gogh citeert, wordt een van de meest gereproduceerde kunstwerken in Australië. Zijn eerste solotentoonstelling plaatst hem in de voorhoede van de hedendaagse Australische kunst.

Confrontatie
Gordon Bennetts persoonlijke zoektocht naar identiteit en confrontatie met openlijk racisme vormen de basis voor internationale thema’s in zijn oeuvre. Deze lopen als een rode draad door zijn werk. Hij geeft commentaar op vraagstukken als culturele identiteit, kolonialisme, racisme, vrijheid en de dominantie van de westerse (kunst)geschiedenis. Hij eigent zich wereldberoemde beelden uit de kunstgeschiedenis toe en citeert onder meer Mondriaan, Van Gogh, Basquiat en Pollock. Hij heeft een diepe bewondering voor deze kunstenaars, gaat een dialoog aan met hun werk en confronteert het publiek met een andere, indringende en vaak ironische visie op de westerse (kunst)geschiedenis.

Een internationale context
In de Home Décor serie hergebruikt hij de gestileerde, Aboriginal figuurtjes van de modernistische kunstenares Margaret Preston en plaatst ze in het rechtlijnige Mondriaan-raster. Hiermee veroordeelt hij het kitscherige gebruik van de Aboriginal beeldtaal en geeft hard commentaar op de geschiedenis van de raciale verhoudingen zowel in Australië als in het Westen. Hij voelt zich nauw verwant met de Amerikaanse kunstenaar Jean-Michel Basquiat en zoekt in de Notes to Basquiat serie een internationale context voor zijn vraagstukken. Deze serie gaat door de gebeurtenissen op 11 september 2001 over in de 911 serie.

In zijn meest recente kunstwerken focust hij zich op abstractie. De motieven die Margaret Preston zich toe-eigende, hergebruikt hij opnieuw maar ontdoet ze nu van alle betekenis. In de Abstraction serie grijpt hij terug op de graffiti-stijl van Basquiat en verwerkt hij in de dubbelportretten lijntekeningen van willekeurige beroemdheden als Taylor Swift en Kate Moss.

Tentoonstellingscatalogus
Voor deze expositie wordt een Engelstalige catalogus uitgegeven. Deze bevat naast beeldmateriaal van alle werken in de expositie, essays van Prof. Dr. Ian McLean, Prof. Dr. Kitty Zijlmans en Dr. Georges Petitjean, conservator van het AAMU (€19,95, ISBN 978-94-6161-056-0, Uitgeverij Snoeck).

Outsider / Insider, The art of Gordon Bennett – AAMU, Snoeck

The post Expositie: Outsider / Insider. The art of Gordon Bennett appeared first on Framer Framed.

In de publicatie en expositie staan Nederlandse Papoea’s als zelfbewuste bewoners van de 21e eeuw en in al hun diversiteit centraal. De foto’s zijn gemaakt door fotografe Bodil Anaïs die als kunstenaar betrokken was bij het erfgoed-project Linken Leggen Lombok (2009), een initiatief van Stichting Papua Cultureel Erfgoed, Museum Maluku en Kosmopolis Utrecht. Anaïs werd geraakt door de geschiedenis van de Papoea’s en hun onzichtbaarheid en wilde hen letterlijk een gezicht geven. Ze plaatste een oproep via social media en vroeg Papoea’s om mee te werken aan haar fotoproject. Ze maakte 15 portretten en plaatste deze op een openbare en symbolische plek: de Laan van Nieuw Guinea in Utrecht. Getroffen hierdoor verzochten diverse mensen uit de Papoeagemeenschap om een vervolg. Anaïs maakte er in 2011 een aantal nieuwe portretten bij. Een selectie van de twee fotoseries is te zien in deze expositie. Het gelijknamige fotoboek Paradijsvogels in de Polder (2012, KIT Publishers & Kosmopolis Utrecht) laat alle 35 portretten zien, aangevuld met 10 interviews van journaliste Eva Prins. Het boek is samengesteld door Nancy Jouwe.

The post Publicatie: Paradijsvogels in de Polder appeared first on Framer Framed.

Het bestuur van het Museum Maluku in Utrecht heeft, gelet op de financiële situatie van het museum, helaas het besluit moeten nemen om het personeel van het museum met ingang van 1 oktober 2012 te ontslaan en de activiteiten van het museum in Utrecht te staken. Omwille van een verantwoorde afwikkeling ten opzichte van het personeel was uitstel geen optie. De middelen van het museum laten verder uitstel niet toe.

Het museumbestuur is zich terdege bewust van het pijnlijke en ingrijpende karakter van het besluit voor de Molukse gemeenschap. Het museum is in 1986 als ‘levend monument’ ontstaan in het kader van het gemeenschappelijke akkoord tussen de Nederlandse regering en de Badan Persatuan en heeft sinds de opening in 1990 een belangrijke rol gespeeld binnen de Molukse gemeenschap in Nederland. Met tal van exposities, lezingen en theatervoorstellingen en de activiteiten van het kenniscentrum is het verhaal van Molukkers ook in bredere kring zichtbaar geworden.

Het bestuur heeft echter moeten constateren dat de kosten van het gebouw en het personeel niet dekkend zijn te maken.

Daarom is in de afgelopen maanden ook gesproken met partners om het Molukse erfgoed op een verantwoordelijke wijze te borgen en voor publiek toegankelijk te houden. Het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde in Leiden is in principe bereid gevonden om de unieke archiefcollectie van het museum over te nemen en te beheren. Het doet ons plezier dat het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem mogelijkheden ziet om objecten uit de collectie op te nemen voor presentatie in de Molukse Barak en de nog te ontwikkelen Canon van Nederland. Daarnaast zal het bestuur de komende maanden andere mogelijkheden onderzoeken om – ook zonder gebouw en organisatie – de missie van het museum levend te houden.

Op 9 juni zal het museumbestuur nadere toelichting geven op de nu ontstane situatie en zijn besluit. Nadere details inzake deze bijeenkomst zullen spoedig bekend worden gemaakt.

The post Persverklaring: Sluiting Museum Maluku appeared first on Framer Framed.

Er is in onze herinneringscultuur een sterke behoefte de geschiedenis te verdelen in wit en zwart, in heiligen en schurken, Anne Frank versus Anton Mussert, Multatuli versus Van Heutsz. Maar zo eenduidig is geschiedenis nooit, ook koloniale geschiedenis niet, ook Van Heutsz niet. Als in 1903 de onderwerping van Atjeh aan het Nederlandse gezag wordt geproclameerd haalt Nederland generaal Joannes Benedictus van Heutsz, de bedwinger van dit opstandige gewest, als nationale held in. Is het de conservatieve burgerij die hem bejubelt? Ook het sociaaldemocratische Kamerlid H. H. van Kol, onvermoeibaar voorvechter van sociale vooruitgang in de koloniën, zwaait Van Heutsz lof toe als ‘pacificator’, de vredestichter, in het opstandige Atjeh.

Onder Van Heutsz’ leiding is dan na drie decennia de Atjehoorlog met succes beëindigd, die tweeduizend Nederlandse militairen, tienduizend Javaanse dwangarbeiders en 35.000 Atjehers het leven heeft gekost, alsmede een bedrag van vijfhonderd miljoen gulden. Uiteraard dient die oorlog het ‘openleggen’ van het gewest voor koloniale exploitatie maar ook het afbakenen van de grenzen van het Nederlandse rijk in Azië. En dat dient het ‘ethisch’ koloniaal beleid, twee jaar eerder door minister-president Abraham Kuyper tot ‘roeping’ van Nederland verklaard, en dat sociaaldemocraten uit het hart is gegrepen. Want daarin klinkt de echo van Multatuli: de ‘opheffing van den inlander’ als ideaal.

Van Heutsz’ militaire succes maakte dat beleid mede mogelijk. Volksopvoeding, gezondheidszorg en welvaartsontwikkeling in de kolonie kunnen immers alleen bevorderd worden als de overheid haar onderdanen met haar maatregelen daadwerkelijk bereikt, dus pas als de gehele Indische archipel ‘onder bestuur’ gebracht is. Ethisch imperialisme kun je het noemen; het klinkt ons als een innerlijke tegenstelling in de oren, maar zijn tijdgenoten niet. Het in 1935 onthulde monument op het Olympiaplein stelt dan ook geen krijger te paard voor, maar een rijzige vrouw als symbool van het weldadig Nederlandse gezag, door Van Heutsz in de Nederlands-Indische eenheidsstaat gegrondvest.

Ook in Indonesië kijkt men zo tegen hem aan. Toen ik te Jakarta in het Nationaal Museum, gelegen op het vroegere Koningsplein, nu Merdekaplein, eens aan Indonesische studenten vroeg of ze wisten wie Van Heutsz was, antwoordden ze tot mijn verbazing prompt: ,,Ja, dat is de man die van ons land een eenheidsstaat gemaakt heeft.’’ En zo is het. Of; zo is het óók.

Dat is moeilijk te aanvaarden voor wie in hem de bad boy bij uitstek van onze koloniale geschiedenis wil blijven zien, de wrede onderdrukker, de koloniale houwdegen. Dat was hij, in zekere zin. Van Heutsz voerde in Atjeh een contraguerrilla door het ‘rusteloos achtervolgen van de vijand’ maar hij deed dat in samenwerking met de eminente Islamkenner Snouck Hurgronje, een vooruitstrevend en verdraagzaam man, die met zijn inzicht in de volkscultuur de inheemse adel voor Nederland probeerde te winnen.

Én: Van Heutsz deed bij zijn militaire campagnes zowel de ‘rode haan’ als de ‘blauwe leugens’ in de ban. Als eerste gezagsdrager verbood hij ‘onder welke omstandigheden ook kampongs, moskeeën of woonhuizen te verbranden’: ,,Zelfs bij militaire excursies in streken die in verzet zijn, mogen alleen verblijven buiten de kampong van bendehoofden en hunne benden verbrand worden.’ En hij hief de vertrouwelijkheid op van de blauw gekafte officiële rapporten over het verloop van de oorlog, die vol leugens stonden.

Door de onderwerping van het gewest vestigden zich er Europese ondernemers maar Van Heutsz toont zich allerminst hun knecht. Als de Koninklijke Petroleum Maatschappij de olie die in Atjeh gewonnen wordt via een 128 kilometer lange pijpleiding in Oost-Sumatra wil laten raffineren, is het Van Heutsz die weigert daarvoor toestemming te geven. Hij eist dat in Atjeh zelf een raffinaderij wordt gebouwd voor de ontwikkeling van het gebied. ,,Daartoe dienen Europeesche nijverheid en landbouw in het land gehaald,’’ schrijft hij. ,,Het gaat toch niet aan, dat de ontwikkeling van het gewest Atjeh opgeofferd zou worden ten bate van een maatschappij, die nu eens bijzonder voordeelig exploiteren wil.’’ Het is een modern, links standpunt: exploitatie van natuurlijke rijkdommen moet ten goede komen aan de bevolking van het gebied waar ze gewonnen worden.

Maar het koloniale gouvernement in Batavia geeft toch vergunning voor die pijpleiding aan te leggen. Van Heutsz hield er een levenslange wrok tegen de oliemaatschappij aan over. Volgens hem moet ‘de Regeering en niet particuliere slampampers de winst opstrijken’. Hij wil Atjeh tot welvaart brengen en ziet woedend hoe de Koninklijke ‘de rijkdommen wegpompt’. Hij is dan ook een van de weinige hoge koloniale gezagsdragers die later geen hoge functie krijgt bij Shell. En in Atjeh geniet hij nu nog ‘groot aanzien’, als bestuurder die meer van de bodemschatten aan het gebied zelf ten goede wilde laten komen dan het onafhankelijke Indonesië later ooit zou doen. En dat wisten die studenten in Jakarta ook, toen ik hen naar Van Heutsz vroeg.

Onderdrukking en vooruitgang, exploitatie en ontwikkeling: ze gaan altijd samen in de koloniale geschiedenis en zijn niet te ontwarren, hangen vaak zelfs met elkaar samen.

Na zijn onderwerping van Atjeh wordt Van Heutsz benoemd tot gouverneur-generaal van Nederlands-Indië en voert op grote schaal desa-scholen in voor eenvoudig onderwijs aan de boerenbevolking. Hij schaft de hormat af, het ‘overdreven kruiperig eerbetoon’ aan Europese bestuurders, die door ‘pajongzwaaiers’ tegen de zon beschermd werden. Hij ijvert voor opneming van inheemsen en Indo-Europeanen in het dan nog exclusief Europese bestuursapparaat. Hij verleent vrijdom van port en een renteloze lening aan het eerste nationalistische blad, Bintang Hindia, de Ster van Indië, laat er overheidsvoorlichting in opnemen en sommeert alle bestuursambtenaren propaganda voor het blad te maken. Dat laatste geeft een storm van protest over aantasting van de persvrijheid en hij moet zijn circulaire weer intrekken, maar de intentie is duidelijk: een ethisch koloniaal beleid.

Maar in Nederland wordt hij lange tijd vooral geëerd als de koloniale krachpatser. Het monument alhier wordt (in aanwezigheid van koningin Wilhelmina en kroonprinses Juliana) onthuld twee jaar nadat in 1933 eerder de muiterij op de Zeven Provinciën de natie heeft opgeschrikt en de plechtigheid staat dan ook in het teken van vastberaden koloniaal behoud. Premier Colijn vergelijkt Van Heutsz bij die gelegenheid met Hannibal, Caesar en Alexander de Grote. ,,De les die Colijn de aanwezigen las,’’ meldt een aanwezige, ,,was: bewaar de koloniën ‘met Godes hulp tot in den dood getrouw.’

Na de Tweede Wereldoorlog, tijdens de golf van dekolonisaties kantelt ons beeld van Van Heutsz. In de jaren zestig wordt zijn monument doelwit van aanslagen en ‘ludieke acties’. Bij zijn standbeeld in Coevorden plaatsen provo’s – van wie de jonge Relus ter Beek het nog tot minister van Defensie zal brengen – een bord met de tekst: ‘Ontslapen onder het hakenkruis; gesneuveld bij het uitmoorden van het 39^ste Atjehse dorp; bij het verkrachten van de 79^ste Atjehse vrouw om het geschokte vertrouwen van het Nederl. Indische bestuur opnieuw te funderen.’ Dat wordt het algemene beeld: de koloniale roverhoofdman. In Amsterdam wordt de plaquette met Van Heutsz’ beeltenis van het monument gesloopt, de haken waarmee deze bevestigd was blijven verroest ter nagedachtenis uit het gesteente steken en later verdwijnt zelfs zijn naam.

Het stadsdeel had recht kunnen doen aan de gecompliceerde koloniale geschiedenis het monument te herstellen en voortaan beide zijden van Van Heutsz en daarmee van ons koloniale verleden te laten zien, maar het kiest ervoor het te herdopen tot Monument Indië-Nederland, waaraan niemand zich een buil aan kan vallen. Er komt een zuiltje bij met de tekst: ,,Innig Nederlands Indië,’ en de jaartallen: 1596, 1935, 1945, 1949, 2001, 2007. Daarmee worden alle kolen en geiten gespaard en het besluit van het stadsdeel uit 2001 het monument te renoveren op één lijn gesteld met het uitroepen van de Indonesische onafhankelijkheid in 1945. Waarin een stadsdeel groot kan zijn!

Toen iemand op een inspraakbijeenkomst over de toekomst van het monument bepleitte daarin ook aandacht te schenken aan de ‘positieve aspecten’ van de Nederlandse koloniale aanwezigheid in Indonesië, werd hij weggehoond en werd hem toegeroepen of de ‘geweldige Hitler’ aan wie wij de Duitse autosnelwegen te danken hebben, dan soms ook een standbeeld moest krijgen.

Er is nu eenmaal een sterke behoefte om de geschiedenis in een contrast van zwart en wit te zien. Verering van absoluut goeden (Willem van Oranje, Anne Frank) zowel als verkettering van absoluut slechten (Jan Pieterszoon Coen, Van Heutsz) geeft ons blijkbaar een goed gevoel over ons zelf. Nuances bederven dat effect, maar die bepalen wel de historische werkelijkheid.

In Hoorn wilde een burgerinitiatief het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen volledig uit het straatbeeld verwijderen: het ging niet aan nietsvermoedende voorbijgangers te confronteren met een figuur die op de Banda-eilanden opdracht gaf tot massamoord teneinde de nootmuskaatoogst veilig te stellen voor de VOC! Maar het Hoornse gemeentebestuur vond het onjuist om zo de historie wit te wassen. Het liet het per ongeluk vernielde beeld herstellen en herplaatsen, met op de sokkel een toelichting, die zowel Coens ‘agressieve beleid, zijn harde handelspolitiek en zijn strafexpedities’ vermeldt als zijn vroegere status van nationale held en ook het feit dat hij een ‘krachtdadig en visionair bestuurder’ was die in plaats van het uitbaten van de kolonie ten bate van het moederland de ontplooiing van een inter-Aziatisch handelsnetwerk voorstond.

Zo’n evenwichtige opvatting van de koloniale geschiedenis zal helaas wel een uitzondering blijven. ,,Wanneer het verleden opspeelt en het nationaal geheugen uiterst zwak is, gebeuren er rare dingen,’’ schrijft historicus Joop de Jong. ,,Er is een steeds sterker wordende tendens om brokken verleden volstrekt geïsoleerd en los van hun oorspronkelijke context te duiden. Het verleden wordt door de mal van het heden gedraaid. Het wordt gemoraliseerd. Een huidige generatie treedt als rechter op en plaatst een vorige generatie in de beklaagdenbank.’’

Achtergrond
Deze lezing was onderdeel van een bijeenkomst Hacking History – Een open brainstorm over de relatie tussen Nederland en Indië en haar representatie in de openbare ruimte, die Framed Framed en het Amsterdams 4 en 5 mei comité op 5 mei 2012 organiseerden bij het Monument Indië Nederland aan de Apollolaan in Amsterdam. Hacking History is onderdeel van de stedelijke programmering op Bevrijdingsdag 2012.

John Jansen van Galen,
is als onderzoeker verbonden aan het Instituut voor Migratie en Etnische Studies (IMES), waar hij werkt aan een project over de dekolonisatieprocessen bij de verschillende Nederlandse koloniën.

The post Speech: Van Heutsz door de mal van het heden, door John Jansen van Galen appeared first on Framer Framed.

Dit symposium gaat op zoek naar antwoorden op deze uitdaging. Het presenteert een aantal institutionele praktijken en wetenschappelijke inzichten om een specifiek aspect van de institutionele omgang met kunst te belichten: de tentoonstelling, en de strategieën achter de tentoonstelling.

De huidige culturele en politieke situatie in Nederland doet vermoeden dat postkoloniale geschiedenis een gesloten boek is, nog voordat het is geschreven. Pas recentelijk verschijnen in Nederland diepgaander reflecties op het koloniale verleden. Ook kunstinstituten met hun strategieën van classificatie, waardebepaling en ontsluiting hebben tot op heden weinig oog gehad voor het postkoloniale discours. Veel instellingen vermijden een serieuze omgang met wat voorheen als ‘etnografisch’ werd bestempeld. Door bezuinigingen op cultuur en doorwerkingen van een populistisch cultuurbeleid, worden de kunstinstituten ook niet bepaald aangemoedigd om een dialoog aan te gaan met gebieden die voorheen als perifeer werden beschouwd. Tegelijkertijd zullen zij zich meer moeten oriënteren op het paradigma van een mondiaal kunstklimaat, wat hen ook dwingt positie te bepalen ten opzichte van de erfenis van het koloniale tijdperk.

Dit symposium gaat op zoek naar antwoorden op deze uitdaging. Het presenteert een aantal institutionele praktijken en wetenschappelijke inzichten om een specifiek aspect van de institutionele omgang met kunst te belichten: de tentoonstelling, en de strategieën achter de tentoonstelling.

Het programma schetst in aanvang een geschiedenis van tentoonstellingen in het Stedelijk Museum waarin kolonialiteit een rol speelt, uit de periode van Nederlands kolonialisme. Ook recentere voorbeelden van Stedelijk-exposities buiten de Westerse kaders komen aan de orde. De gerenommeerde antropoloog Johannes Fabian zal vervolgens zijn baanbrekende boek Time and the Other (1983) introduceren en uitleg geven over het historische moment waarop het modernistische Westen in een ander tijdsvak terecht kwam dan dat van de ‘Ander’. In een aansluitend interview wordt ingegaan op de betekenis van deze splitsing voor de praktijk van hedendaagse kunsttentoonstellingen.

De Nederlandse kunstenaar Wendelien van Oldenborgh geeft een presentatie van haar werk, waarin het koloniale verleden en de erfenis daarvan in de huidige samenleving naar voren komt.

Het symposium geeft vervolgens ruim baan aan instellingen die de kritische instrumenten van het postkoloniale tijdperk een plek proberen te geven. Hun strategieën gaan uit van recente verschuivingen in geschiedschrijving en geopolitieke inzichten, en reflecteren op de onevenwichtige ontwikkelingen van moderniteit in de wereld om deze onevenwichtigheden via de kunst van andere geluiden te voorzien.

In de afsluitende lezing bevraagt Irit Rogoff, Professor ‘Visual Culture’ aan Goldsmiths in Londen, de mogelijkheid van periodisering van het kolonialisme en bespreekt zij de beweeglijkheid van het concept ‘kolonialisme’. Is het postkoloniale een model dat in verschillende culturen gebruikt kan worden? Is het de taak van een ‘postkoloniaal museum’ om voorbij te gaan aan kwesties zoals compensatie en herstel?

De voornaamste ambitie van het symposium is om het hoofd te bieden aan de belangrijkste kwesties waarmee kunstinstituten worden geconfronteerd nu er een nieuwe cartografie van de kunstwereld is ontstaan. Hoe kunnen musea het bewustzijn van een nieuwe geografische werkelijkheid vertalen naar tentoonstellingsbeleid? Welke geschiedenissen kwamen terecht in tentoonstellingen en welke nieuwe verhalen worden geconstrueerd? En wat is uiteindelijk een ‘postkoloniale tentoonstelling’?

Sprekers en programma

Stedelijk Museum en SMBA, 26 juni 2012

10:00 uur Welkomstwoord
Ann Goldstein, directeur Stedelijk Museum Amsterdam

10:10 uur Het veld in kaart gebracht
Elena Sorokina, kunsthistoricus en freelance curator: introductie in tentoonstellen van het ‘postkoloniale’,
Jelle Bouwhuis, curator van SMBA: korte lezing over mondiale kunstgeschiedenis in het Stedelijk Museum,
Johannes Fabian, antropoloog: introductie van Time and the Other, gevolgd door een publiek interview.

11:30 uur Posities 1
Wendelien van Oldenborgh, kunstenaar, Amsterdam,
Chris Dercon, directeur Tate Modern, Londen,
Kofi Setordji, Nubuke Foundation, Accra.

13:30 uur Lunchpauze

14:30 uur Posities 2
What, How and for Whom (WHW), curatorencollectief,
Abdellah Karroum, L’Appartement 22, Rabat, co-curator van Intense Proximity in Palais de Tokyo, Parijs 2012,
Jesús María Carrillo Castillo, hoofd Culturele Programma’s, Museo Reina Sofia, Madrid.

16:15 uur Theepauze

16:30 uur Conclusie
Irit Rogoff, Professor of Visual Culture, Goldsmiths College, London

17:30 uur Afsluitende opmerkingen en borrel

The post Symposium: What is a Post-colonial Exhibition? appeared first on Framer Framed.

Un Regard
De reeks Un Regard van Kiripi Katembo bestaat uit 19 foto’s genomen in de straten van Kinshasa. De beelden zijn reflecties in waterplassen waardoor een weerspiegelde stad ontstaat, waarin mensen, gebouwen, auto’s, muggen, vuil en afval samenleven. Zo creëert Katembo een bevreemdende, poëtische wereld.

Pêcheurs de nuit
De 25 foto’s, Pêcheurs de nuit, van Abdoulaye Barry zijn portretten van vissers rond het Tsjaad-meer. Barry maakte nachtopnames van gezichten en activiteiten, waardoor deze een mysterieus en wazig aspect krijgen. De foto’s zijn stille getuigen van het fragiele bestaan van de vissers en de bedreiging van hun leefmilieu.

Van 14 juni tot 26 augustus 2012
Gratis met toegangskaartje museum: 4 € / 3 € / 1,5 €
In het kader van de Summer of Photography 2012, een initiatief van BOZAR.

Rondleiding
Op 22 juli zal Kiripi Katembo de bezoekers rondleiden in de tentoonstelling.
Vanaf 15u00, gratis (+ toegangskaartje museum)
Rondleiding in het Frans

The post Expositie: Bamako Ontmoetingen. Kiripi Katembo & Abdoulaye Barry appeared first on Framer Framed.

Call for papers
You are invited to submit a title and 100 word abstract for twenty minute papers to be presented within the following sessions. Further sessions may be announced and related events in Winchester and Liverpool will be integrated into the conference’s proceedings.

Organisers
Jonathan Harris, Winchester Schoool of Art (WSA)
August Davis, WSA
Jean-Marc Poinsot, University of Rennes Archives of Art Criticism
Lindsey Fryer, Tate Liverpool

Contact
Dr August Davis, Senior Research Fellow, WSA
email: A.J.Davis@soton.ac.uk

Day 1 (10 Sept) Globalization and Art in the Twentieth Century
How have recognisably ‘global’ and ‘globalizing’ processes and forces shaped art & criticism in the twentieth century? Is the term of analytic value or historical validity in examining practices in art and criticism from before the 1970s? Papers are invited on art practices and critical writing in any country, and may focus on artists, artworks, critics or the place of specific institutions or other mediating organizations. Proposals, however, should clearly differentiate notions of the ‘global’ and ‘globalization’ from antecedent but related terms such as ‘modern,’ ‘international’ and ‘cosmopolitan.’

Day 2 (11 Sept) Globalization and Contemporary Art
Contemporary art, in recent critical studies by, e.g., Terry Smith and James Elkins, has been identified closely with notions of the ‘global’and ‘globalization’. Papers are invited for this session which will investigate the connections but also disconnections that characterise contemporary art production and its critical reception around the world. How might ‘local’ and ‘provincial’, or ’traditional’ practices and values have been maintained within contemporary art – or transformed by the networks of the global art market and its relationship to ‘gate-keeper’ institutions such at Tate and The Museum of Modern Art, New York? Proposals dealing with north-south cultural and artistic relations are particularly welcome.

Day 3 (12 Sept) Globalization and Asian Art
Contemporary Asian art has been a mainstay of the global art market for more than a decade now. How have Asian artists and their works achieved this success and prominence? What visibility do these marketed artists have in countries such as China, South Korea and Taiwan? This session also welcomes papers on contemporary Asian art criticism – its forms, locations, and means of dissemination. Papers are also welcome that deal with the politics of contemporary Chinese art education: its openness to western models, and resistances in terms of practices and values.

Days 4 /5 Panel at Tate Liverpool (13/14 Sept) The Artist as Critic / The Critic as Artist
Congruent with holding the last day and a half of our conference at Tate Liverpool, a globally successful venue for modern and contemporary art and its critical understanding, this session invites papers by artists talking about their own work, or the work of others, or artists talking about critics and critical writing on art. Though the twentieth century has thrown up many examples of highly articulate artists – e.g., Robert Smithson and Robert Morris in the US – this session particularly invites papers from artists outside Europe and North America.

Venues
Winchester School of Art – University of Southampton and Tate Liverpool

The post Symposium: Art, Criticism and the Forces of Globalization appeared first on Framer Framed.

The post Photographs, Colonial Legacy and Museums in Contemporary European Culture appeared first on Framer Framed.

Deelnemende kunstenaars
Ryan Oduber,Joscelyn Gardner, Sheena Rose, Oswaldo Macia, Edgar León, Alexandre Arreachea, Carlos Garaicoa, Yaima Carrazana, Ana Mendieta, David Bade, Tirzo Martha, Tony Monsanto, Marcos Lora Read, Jorge Pineda, Limber Vilorio, Bruno Pedurand, Hew Locke, Mario Benjamin, Jean-Ulrick Désert, Edouard Duval Carrié, Marvin Bartley, Renée Cox, Ebony G. Patterson, Jean Francois Boclé, David Damoison, Jhafis Quintero Gonzales, Jonathan Harker/ Donna Conlon, Pepón Osorio, Jennifer Allora & Guillermo Calzadilla, Michael McMillan, Remy Jungerman, Charl Landvreugd, Marcel Pinas, Wendel McShine.

Nancy Hoffmann: “Met deze tentoonstelling laten we voor de eerste keer in Nederland het brede palet aan hedendaagse Caribische kunst en kunstenaars zien. De tentoonstelling focust op een gedeelde identiteit, geschiedenis, economische en sociale condities; een combinatie van factoren die tot een bepaalde surrealistische manier van communiceren leidt, in woord en beeld. Of, zoals de Dominicaans-Amerikaanse auteur en Pulitzer Prize winnaar Junot Diaz het zo welbespraakt formuleert: ‘It might have been a consequence of being Antillean. Who more sci-fi than us?'”

Movt nr. 5 by Charl Landvreugd. Photo credit: Mike Bink fotografie

Who More Sci-Fi Than Us? vertelt een discursief verhaal over het Caribisch gebied waarin een soort overeenkomstige cultuur naar voren komt, die alle eilanden met elkaar delen. Daarnaast laten we zien hoe complex en veelzijdig het gebied is. In feite bestaat er misschien wel niet eens zoiets als ’Het Caribisch Gebied’. We willen de kunstenaars niet ‘framen’ in een geografische context, maar het verhaal over de regio de hoofdrol laten spelen. De tentoonstelling vertelt onder andere het verhaal over een gedeelde historie, politieke omstandigheden, de rol van religie en het dagelijks leven van de gemiddelde bewoner’.

De relevantie van het Caribisch gebied voor Nederland is evident, met o.a. de grote Antilliaanse, Arubaanse en Surinaamse gemeenschappen in ons land. Op kunstgebied is in Nederland tot nu toe slechts spaarzaam aandacht besteed aan deze ‘bloedgroepen’. KAdE zet ze, voor het eerst in Nederland, in het kader van het grotere Caribische gebied.

Close Encounters of the Caribbean Kind
In de context van de expositie organiseerde Framer Famed twee bijeenkomsten Close Encounters of the Caribbean Kind met artist talks, lezingen en performances. Zie bijvoorbeeld onderstaand videoregistratie van de lezing van Alanna Lockward.

Catalogus
De catalogus, die bij de tentoonstelling verschijnt, laat nog een extra realiteit zien. Het gebied is gedeeld door verschillende talen en dus taalbarrières. De cultuurverschillen zijn vooral te herleiden naar de relatie met het (voormalige) moederland: Spanje, Frankrijk, Engeland en Nederland. De catalogus is daarom verdeeld in vier katernen, die allen ingeleid worden met een algemene tekst van een auteur uit elk taalgebied: Leon Wainwright (UK), Giscard Bouchotte (FR/ Haïti), Charl Landvreugd (NL/ SU) en Blanca Victoria López Rodríguez (Cuba).

De catalogus is online te bestellen.

The post Expositie: Who More Sci-Fi Than Us appeared first on Framer Framed.

Five significant volumes will be launched at the Fifth International Conference on the Inclusive Museum in Bridgetown, Barbados:
1. Deborah Tranter, Museums and Communities: Changing Dynamics. An analysis of the Cobb+Co Museum in Toowoomba, Queensland 1987–2010, Chicago & Melbourne: Onmuseums Series, Common Ground Publishing, 2012;
2. Rae Sheridan, International Heritage Instruments and Climate Change. A Comparative Study of the UNESCO 1972 World Heritage Convention and the UNESCO 2003 Convention on Safeguarding Intangible Heritage , Chicago & Melbourne: Onmuseums Series, Common Ground Publishing, 2012;
3. Alissandra Cummins, Kevin Farmer and Roslyn Russell (eds.) Plantation to Nation: Caribbean Museums and National Identity, Chicago & Melbourne: Onmuseums Series, Common Ground Publishing, 2012;
4. Rick West Jr., Shifting the Paradigm: The Making of the National Museum of the American Indian, Smithsonian Institution, Chicago & Melbourne: Onmuseums Series, Common Ground Publishing, 2012;
5. David A. Bailey, Alissandra Cummins, Axel Lapp, and Allison Thompson (eds.), Curating in the Caribbean, Berlin, Germany: The Green Box, 2012. (With generous support from the Prince Claus Fund for Culture and Development)

The Inclusive Museum Conference is held annually in different locations around the world. The inaugural Conference was held at the National Museum of Ethnology, Leiden, the Netherlands in 2008, the Second International Conference on the Inclusive Museum was held at the University of Queensland, Brisbane, Australia in 2009, the 2010 Conference was held at Yildiz Technical University in Istanbul, Turkey, and the 2011 Conference was held at the University of Witwatersrand in Johannesburg, South Africa.

We look forward to hosting you for another stimulating and case study driven conference along with a fun filled festival in 2012 in Bridgetown.

Mrs. Allison Callender, President, ICOM Barbados
Curator, Barbados Museum and Historical Society
Saint Ann’s Garrison, Bridgetown, BB14038 Barbados

Prof. Amareswar Galla, PhD, Executive Director
International Institute for the Inclusive Museum
P.O.Box – 803, Copenhagen Øst 2100, Denmark

The post 5th International Conference on the Inclusive Museum appeared first on Framer Framed.

Today’s global processes and the tensions accompanying new migrations force the museum to enter the social and political arena as a protagonist. Specific tools for an operational interpretation of such contemporary landscape – where “second encounters” between multicultural publics and ethnography museums pair the more “traditional” ones with “source communities” – are still to be designed. Moreover, such important challenges find museums in times of a general cultural and economic crisis.

This international colloquium is based on an analytical reassessment of the “first encounters” phase of ethnographic museography, and it aims at sharing reflections on its legacy for the contemporary politics of museum representation, in the light of the global crisis that our institutions face today.

Half a century ago, William Sturtevant asked himself: “Does anthropology need museums?” Starting with an open debate on the current perspectives on ethnographic museography and on the significance of our institutions’ recent routes – which, in many cases, respond to the various instances of contemporary society – we wish to ask ourselves: Do ethnographic museums need ethnography?

• Museums Facing Contemporary Challenges
• Session 1 – Ethnography Museums: New Missions and Work in Progress
• Session 2 – Between Past and Present: Museums, Collections, Representations
• Session 3 – Issues and Problems for the 21st Century. Do Ethnographic Museums Need Ethnography?

International Colloquium
Museo Nazionale Preistorico Etnografico
Rome Italy, April 18-20, 2012

The post Beyond Modernity. Do Ethnography Museums Need Ethnography? appeared first on Framer Framed.

In 2008 reisde Rabinovich naar zijn geboorteplaats Chisinau om de museale opstellingen en representaties in de nationale musea te fotograferen. Daarbij kwam hij een vreemd proces op het spoor. Moldavië werd in 1940 ingelijfd door de toenmalige USSR en stond tot 1991 onder Russisch-communistische heerschappij. Deze periode wordt echter in de museale presentaties weggelaten of verdraaid: ieder op eigen wijze ontwikkelden de musea een strategie om het bestaan en de continuïteit van de Moldavische staat te recontextualiseren.

In Rabinovich’ foto’s zijn de tentoongestelde artefacten te zien te midden van wonderlijke schilderingen op de muren van de musea, maquettes en vitrines – als betrof het geen objectieve representatie van de geschiedenis – maar een nieuwe mythologische wereld. Maar hoe kan een nationale identiteit worden gevormd als elk museum een ander historisch verhaal presenteert? Wat betekent het als musea in plaats van bewaarplaats van historische informatie en artefacten, een instantie wordt die actief bijdraagt aan het vormen van een nieuwe, culturele identiteit?

De politieke kaart van Europa is de laatste twee decennia ingrijpend veranderd. Er is sprake van een nieuwe dynamiek van culturele uitwisselingen, maar met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en Joegoslavië zijn de gewijzigde scheidslijnen binnen Europa ook op pijnlijke wijze geaccentueerd. ‘Nieuwe’ nationale staten zoals Litouwen en Moldavië worstelen met hun nationale en culturele bewustzijn.

Met Museutopia, probeert Ilya Rabinovich deze ambivalenties in beeld te brengen. Door de lens te plaatsen op de musea van toen en nu in Moldavië en door archiefmateriaal en huidige tentoonstellingen in fotocollages te vermengen, laat Rabinovich zien hoe een land in crisis zich een nieuwe geschiedenis aanmeet. De musea zijn daarbij de plaats bij uitstek waar conflicten over deze nieuwe, nationale identiteit worden beslecht.

Bogdan Ghiu’s essay sluit Museutopia af met een intrigerende, actuele vraag die terugverwijst naar de titel van het boek: is het voorbeeld van de museumcultuur in Chisinau te schouwen als een exotisch, marginaal verschijnsel of werpt deze casestudy een bijzonder licht op de wijze waarop musea in onze huidige beeld- en mediamaatschappij als ‘identiteitsmachines’ zullen gaan functioneren?

Ilya Rabinovich (1965) werd geboren in Chisinau, Moldavië (voormalig USSR) en emigreerde in 1973 met zijn familie naar Israël. Van 1998 tot 2000 volgde hij de Rijksakademie in Amsterdam, sindsdien woont en werkt hij in Amsterdam.

The post Boekpresentatie: Museutopia appeared first on Framer Framed.

This meeting aims to re-investigate processes of cultural knowledge production on ‘Asia’ and on ‘the West’, as they have interactively developed over the past two centuries. Starting out from Edward Said’s classic interpretation of Orientalism – as a state and western-centred hegemonic power structure – and from the critical studies he inspired, we seek to go beyond the analytical framework of imperial projects and national states. We will focus on the dynamics of Asia-related knowledge production in the multiple contexts of wider Asia (including the Levant, the Middle East and Russia), of Europe and of the United States. We engage with recent trends in history and the social sciences emphasizing transnational flows and interstitial connections. What does Orientalism become in these frameworks? For whom does it matter?

With the aim to develop new research lines a small group of scholars from Asia, Europe and the US will gather and seek, during a two-days interactive meeting, to understand processes of cultural knowledge production on Asia from more open, local, international and inter-Asian perspectives and to follow flows of ideas that go/think beyond national borders, and their effects on knowledge production, processes of inclusion and exclusion.

Convenors
Philippe Peycam (IIAS)
Marieke Bloembergen (KITLV)
Henk Schulte Nordholt (KITLV)

Location
Snouck Hurgronjehuis, Rapenburg 61, Leiden

Seating is limited – Pre-registration is required.
For more information, please see www.iias.nl

The post Orientalism revisited: Cultural knowledge production on Asia across orders and borders appeared first on Framer Framed.

De tentoonstelling Six Yards is een hommage aan Vlisco stoffen: meer dan honderd jaar oud, geboren in Indonesië, ontworpen in Nederland, geliefd in West- en Centraal Afrika en begeerd in het Westen. Rijk aan geschiedenis en betekenislagen vinden de stoffen hun weg naar de modeshows van Parijs, de markten van Ghana en de galeries van Londen en New York.

Kunst, vormgeving en mode
De tentoonstelling samengesteld door het collectief Suze May Sho gaat in op de geschiedenis van de fabriek en de verhalen rondom de stoffen, schuwt de Nederlandse (post) koloniale geschiedenis niet en werpt een blik op de verschillen en overeenkomsten tussen westerse en niet – westerse culturen.

Deelnemend kunstenaars
Yinka Shonibare, Kara Walker, Ellen Gallagher, Wangechi Mutu, Fatimah Tuggar, Viviane Sassen, Lucy Orta, Hans Eijkelboom, Seydou Keïta, Andrea Spotorno, Meschac Gaba, Bodys Isek Kingelez, Collectie Arnhem, Harvey Bouterse, Acne, Marga Weimans, Querijn Maurits Ver Huell,  Dries van Noten, PETROUManen en Vlisco designers.

Winkel
Een deel van de collectie Vlisco stoffen is tijdens de tentoonstelling per six yards te koop in het museum.

Publicaties
Bij de expositie Six Yards verschijnt een uitgebreide tentoonstellingskrant, plus het rijk geïllustreerde boek Vlisco Fabrics (voertaal Engels), met tekst van Anja Aronowsky Cronberg, uitgegeven door ArtEZ Press. In de reeks monografieën van Nederlandse modeontwerpers verschijnt een publicatie over Vlisco onder redactie van José Teunissen, uitgegeven door uitgeverij WBOOKS, Modelectoraat ArtEZ en ArtEZ Press.

Museum voor Moderne Kunst Arnhem, van 29.01 t/m 07.05, 2012

The post Expositie: Six Yards Guaranteed Dutch Design appeared first on Framer Framed.

Who is it for?
The roundtable involves everyone working, guiding, tutoring, interning, volunteering, in museums, the arts, culture and heritage sector and any of the associated cultural industries. Anyone interested and involved in this area is welcome to attend.

What is it about?
The roundtable will bring together key figures to address major topics, including what will museums and museum practioners of the future be like, and which innovations might there be in the public role of the cultural instituions in the context of audience, enterprise and public programming. This will provide an opportunity to continue the dialogue, opened by the symposium Future Forecasting: The challenges facing museums and cultural institutions (November 2011), and extended through livestreaming. Proceedings of the symposium and roundtable will be published in 2012.

Program

10.00 Welcome: Dr Olive Braiden, Chair, National Gallery of Ireland
10.10 Welcome from the Learning Museum Network Project
Margherita Sani, Istituto Beni Culturali, Italy, LEM Project Coordinator

10.15 Key Trends in Museums of the Future
Dr Marie Bourke, National Gallery of Ireland

10.30 What will the Museum of the Future be like?
Guest Speaker: David Anderson, Director General,
National Museum Wales

11.05 Coffee Break

11.30 Innovative Public Programming of the Future
Guest Speaker: Peggy Fogelman
Frederick P. and Sandra P. Rose Chairman of Education
Metropolitan Museum of Art, New York

12.05 Museums as Cultural Institutions in the Context of Audience and Enterprise
Guest Speaker: Sarah Glennie, Director, Irish Film Institute
Incoming Director, Irish Museum of Modern Art

12.40 Panel Discussion
Chair: Professor Kathleen James Chakraborty,
School of Art History and Cultural Policy, University College Dublin

Contact
Marie Bourke

Held in association with: LEM/The Learning Museum Network Project www.lemproject.eu under the auspices of ICOM CECA Committee for Education and Cultural Action.

The post Symposium: The Challenges facing Museums on-site and online in the 21st Century appeared first on Framer Framed.

Programma
• To disrupt or to be disrupted, that is the question Inleiding verzorgd door Arnoud Odding.
• De digitale presentatie van een erfgoedinstelling is belangrijker dan de fysieke collectie.
 Arjen Kok (RCE) versus Jasper Visser (NHM)
• Het museum hoort een culturele onderneming te zijn, geen wetenschappelijk instituut.
 Giep Hagoort versus Steph Scholten (Bijzondere Collecties UvA).
• Musea zijn qua aanbod overgepopulariseerd
Willem Bijleveld (Scheepvaartmuseum) versus Marlies van der Riet (historica en tentoonstellingsmaker).

Het debat wordt geleid door Charlotte van Rappard-Boon

Stelling 1: De digitale presentatie van een erfgoedinstelling is belangrijker dan de fysieke collect
Arjen Kok (RCE) versus Jasper Visser (NHM)

Voor musea heeft de mogelijkheid tot het digitaliseren van collecties ervoor gezorgd dat er online catalogi en uitgebreide websites zijn ontwikkeld. De reikwijdte van het medium internet is bijzonder groot, en verwante museale collecties kunnen op eenzelfde webpagina geraadpleegd worden. De nadruk op het grote verhaal in exposities, en het almaar toenemen van digitale versies van musea en andere erfgoedinstellingen, doet de vraag rijzen of de fysieke collectie nog wel dezelfde waarde heeft. Er zijn bovendien talloze voorbeelden van online musea die geen fysieke tegenhanger hebben in een voor bezoekers toegankelijk gebouw.
Kan en zal ‘de bezoeker’ genoegen nemen met het bekijken en ‘beleven’ van musea in hun online variant? Hoeft de bezoeker de fysieke objecten niet meer te zien? Zijn de mogelijkheden op het web uitgebreider dan deze van het museum en heeft het traditionele museuminstituut daardoor afgedaan? Met andere woorden, is het digitale museum het museum van de toekomst?

Stelling 2: Het museum hoort een culturele onderneming te zijn, geen wetenschappelijk instituut
Giep Hagoort (HKU) versus Steph Scholten (Bijzondere Collectes UvA)

Geld en het publiek zijn twee kernwoorden voor musea sinds de bezuinigingen van Kabinet Rutte worden doorgevoerd. Musea moeten van het kabinet zelf meer inkomsten verwerven; zo’n 17,5 procent per jaar. Indien dit niet lukt, krijgen ze enkel subsidie voor het behoud en beheer van hun collectie en niet meer voor de publieksfuncties. Onlangs maakte de Nederlandse Museumvereniging bekend dat minstens 17 musea vrezen voor sluiting in de komende jaren. Heroverweging van de taken van het museum zijn noodzakelijk. Moet het museum anno 2012 nog wetenschappelijke ambities hebben? Is het museum nog wel in de positie om als autoritair instituut kennis en waarheden over te dragen, of moet het museum in dialoog met het publiek kennis produceren?

Stelling 3: Musea zijn qua aanbod overgepopulariseerd.
Willem Bijleveld (Scheepvaartmuseum) versus Marlies van der Riet (historica en tentoonstellingsmaker).

Een aantal Nederlandse musea heeft qua inrichting de afgelopen jaren een ingrijpende gedaanteverwisseling ondergaan. Zo kwamen het Scheepvaartmuseum, het Amsterdam Museum en het Tropenmuseum dankzij een ingrijpende herinrichting in het nieuws. Beleving, emotie, interactiviteit en spektakel lijken leidende begrippen te zijn bij het ontwikkelen van deze nieuwe museale presentaties. Vermaak is een essentieel onderdeel geworden, maar is dit wenselijk? Brengen musea exposities voort waarin voor ieder wat wils is, maar voor niemand iets bijzonder, met als gevolg dat bezoekers het na een keer ‘wel gezien hebben’? Of verleidt het museum juist een divers en breed publiek waarmee het zijn maatschappelijke positie versterkt?

Locatie:
Spui 25-27
1012 WX Amsterdam

Datum:
Maandag 20 februari 2012, 20:00 – 22:00 uur

The post Ouwe meuk?! Nieuwe koersen in de museale sector kritisch bekeken appeared first on Framer Framed.

The post Publicatie: UNFIXED - Photography and Postcolonial Perspectives in Contemporary Art appeared first on Framer Framed.

Future Museums (8 maart 2012, Oude Lutherse Kerk, Amsterdam) is de vijfde bijeenkomst van de lezingenserie Facing Forward georganiseerd door het Stedelijk Museum, Universiteit van Amsterdam, de Appel arts centre, W139, Stedelijk Museum Bureau Amsterdam en Metropolis M.

—

The position, function, scope, and character of the modern and contemporary art museum was defined in a drastically new way by the critical practices of conceptual artists in the 1960s and 1970s. The institutional criticisms which emerged in the 1980s also raised questions which made the future of the museum as an institution increasingly uncertain. Where will art belong in the future? Will it still have a place in the museum? And where will the museum belong, considering the public and context? Or is the utopian art institute a museum that is truly global and public, so that we can no longer talk in terms of a sense of “belonging”?

The future is not always rosy. In the Netherlands and other parts of Europe, museums and contemporary art institutes are currently facing drastic spending cuts which will force them — in the most ideal case, if they do not disappear altogether — to think of new institutional strategies and methods. If the museum of the future will soon be organized completely differently, if the four walls of the “white cube” are broken down and museums begin to function extra muros, what will the new theory of the art institute look like? What institutional, futuristic concepts do we need to deal with these sorts of changes?

The speakers of this evening are art historian Hans Belting (DE), who will be interviewed by the moderator, and curator Iwona Blazwick (UK). Following the two presentations, there will be a debate with experts and the public, moderated by Rein Wolfs (DE), Director of Kunsthalle Fridericianum in Kassel. Natasha Ginwala (IN/NL), Amsterdam-based curator and critic, will provide an introduction statement.

The post Debat: Future Museums appeared first on Framer Framed.

Deze publicatie is het resultaat van een ‘expert meeting’ gehouden in november 2007, in het Nationaal Museum voor Volkenkunde (NME) in Leiden, Nederland. Sindsdien zijn diverse projecten onder de noemer Sharing Knowledge & Cultural Heritage, First Nations of the Americas verder ontwikkeld. De NME uitgenodigd toonaangevende inheemse en niet-inheemse experts uit om case studies te bespreken op basis van veldwerk, het verzamelen van materiële cultuur en / of directe ervaring met inheemse gemeenschappen in Groenland, het Canadese Noordpoolgebied, Noord-Amerika en Midden-en Zuid-Amerika.

The post Sharing Knowledge & Cultural Heritage, First Nations of the Americas appeared first on Framer Framed.

To address these questions related to museums and communities, the Erasmus University Rotterdam organises an international conference in Rotterdam in November 2012. The conference features two keynote speakers. Richard Sandell will explore what happens when museums move away from the impartial narrative and adopt a more activist approach. Kevin Moore will present a paper on the complex relationship between museums and sports and its potential role in community building. In addition, several international experts from the field of museum studies will present fresh insights and

Location
NAi Netherlands Architecture Institute
Rotterdam, The Netherlands

Organised by
Erasmus University Rotterdam
Erasmus School of History, Culture and Communication

Conference Program

9th of November
Chair Prof. dr. Paul van de Laar
9:00 – 9:30 Registration & Coffee
9:30 – 09:45 Welcome by Prof. Dr. Dick Douwes, Dean of ESHCC and Prof. dr. Marlite Halbertsma

Session 1: The heritage of belonging
09:45 – 10:45 Hélène Verreyke – Public participation in the museum. When practice creates meaning
10:45 – 11:15 Luciana Aenasoaie – Let the Walls of History Speak: Constructing European Heritage through the Restoration of Neamt Fortress, Romania
11:15 – 11:30 Coffee
11:30 – 12:00 Louise Anne D. Marcelino – Making a Shoe Last: Reprogramming the Marikina Shoe Museum and the Historic House of Don Laureano Guevara
12:00 – 12:30 An Lombaerts & Nadia Babazia – The Red Star Line connecting past and present
12:30 – 13:30 Lunch

Session 2: Questioning belonging
13:30 – 14:00 Susan Hogervorst – Musealization of memory. Survivor communities, camp sites and the re- negotiation of the past
14:00 – 14:30 Robin Ostow – Museums as entrepreneurs in community building. Warsaw’s New Jewish Museum: Building a new history and a twenty-first century democracy
14:30 – 15:00 Maloe Sniekers and Stijn Reijnders – In the Grip of Dutroux. Heritage that Doesn’t Want to Belong
15:00 – 15:15 Coffee
15:15 – 16:15 Keynote lecture:
Richard Sandell – Activism and the museum
16:15 – 16:45 General discussion

10th of November
Chair dr. Stijn Reijnders
9:00 – 9:30 Registration & Coffee

Session 3: New heritage communities & New media
9:30 – 10:30 Dorus Hoebink – The museum and the performance of community
10:30 – 11:00 Jennifer A. Scott & Elissa Blount Moorhead – Building a Community Museum: Using Social Media to Engage Communities at Weeksville Heritage Center in New York
11:00 – 11:15 Coffee
11:15 – 11:45 Marie Van Cranenbroeck – Social network websites, museums and audiences. From ‘passive’ visitor to ‘active’ co-creator of cultural heritage?

Session 4: How public heritage participation changes the museum
11:45 – 12:15 Jacqueline van Leeuwen & Hildegarde Van Genechten – “Tell me, what did you gain?” How to assess the creation of value in co- creative museum projects
12:15 – 13:00 Lunch
13:00 – 13:30 Susan Ashley – A Museum of our own. Immigrant museum- making in Canada
13:30 – 14:00 Ciara Canning – Out in the Open or Out of our Depth? A case study of a museum project working with homeless people
14:00 – 15:00 Keynote lecture
Kevin Moore – Museums and sport: the heritage of belonging?
15:00 – 15:30 General discussion and concluding remarks

The post Symposium: Museums and Communities. The Heritage of Belonging appeared first on Framer Framed.

It can be considered that this wide range of ecomuseological and community-based museological initiatives demonstrates an international interest in alternative heritage management approaches. For this reason, the Ecomuseums 2012 conference seeks to bring together scholars, researchers, architects and heritage professionals to discuss the commonalities, differences and future of safeguarding practices that are holistic and community oriented in scope. Papers may discuss issues pertaining to the following sub-themes:

1. Community-based museological approaches: challenges, opportunities, practice;
2. The evolution and geographical diaspora of ecomuseum practices;
3. Beyond ecomuseums – Sociomuseology, its theory and practice;
4. Place, communities and heritage – relationships and ecomuseological interventions;
5. Nature, culture and communities – making connections through ecomuseology;
6. The economuseum movement – conserving traditional crafts;
7. Tourism, environment and sustainability – ecomuseological approaches;
8. Working with ethnic minorities – community museology and indigenous curation;
9. Intangible cultural heritage – its significance to local communities and how museums/ecomuseums can assist in safeguarding;
10. Architecture and spatial planning – ecomuseological and inclusive approaches;
11. Urban ecomuseums: conceptual issues, challenges and opportunities;
12. Industrial communities – inclusive approaches to conservation and interpretation of industrial heritage.

Early Stage Researchers willing to share the results of their recent work have the opportunity to submit papers to a special chapter dedicated to post-graduation projects and doctoral projects among others.

The post Symposium: Ecomuseums 2012 appeared first on Framer Framed.

Global Art – Wish or Reality?
For art, globalisation means first of all the end of western hegemony and the beginning of a world trade market. With globalisation, more and more artists enter the global art market, followed by galleries and collectors from a variety of cultures and regions. The influence of globalisation is beginning to emerge clearly in the themes of the artworks.

When can we speak about global art? Does global art refer generally to art created no longer from the standpoint of western cultural superiority, but from the experience of globality and under the conditions of globalisation? Is global art a collective term for works that trace the history of images and their worldwide dissemination—or does it refer to those works, which manage to overcome the long outdated geo-political division of the world into western/non-western?

Is global art the wish for and the promise of a multicentric perception of the world, in which local and global are expressly linked, traditions and current developments juxtaposed, and boundaries of cultural hegemony open to discussion? These issues will be debated by theorists and artists to clarify the term and the concepts involved in ‘global art’.

Participants
Nancy Adajania, Hans Belting, Bassam El Baroni, Peter Friedl, Samuel Herzog, Monica Juneja, Jitish Kallat, Maria Lind, Gerardo Mosquera, Senam Okudzeto, Simone Wille.

On video a lecture by Hans Belting held at the Global Art Symposium by the AICA (Austrian and Swiss sections) and the Salzburg International Summer Academy of Fine Arts, 2011.

Date
29–30 July 2011

Location
Künstlerhaus, Salzburg, Austria

Language
English

Concept
Sabine B. Vogel,
Hildegund Amanshauser

The post Videoregistratie: World art and global art. A new challenge to art history by Hans Belting appeared first on Framer Framed.

In de afgelopen maanden heeft Arnoud Odding een groot aantal museumdirecteuren en medewerkers gesproken. Hij heeft ze gevraagd hoe zij omgaan met de grote veranderingen in de maatschappij; wat voor consequenties die veranderingen hebben voor hun museum en hoe hun ideale museum eruitziet. Als je naar de antwoorden kijkt dan lijkt het er op dat internet niet alleen regeringen omverwerpt maar ook de traditionele musea ondermijnt. Arnoud Odding:

“Mijn kijk op de Nederlandse museumsector is radicaal gewijzigd. Ik zie musea in beweging komen. Zeven jaar geleden, ten tijde van het uitkomen van het boek Het Gedroomde Museum dat ik samen met Tiziana Nespoli schreef, zag ik nog overal stagnatie. Toen sloten musea zich nog op in hun eigen vakgebied en toen beleden ze wel in woorden dat ze zich tot de samenleving wilden verhouden, maar de bijbehorende daden waren meestal ver te zoeken. Dat is aan het veranderen.”

Want wat is er aan de hand? Onze wereld verandert razendsnel en ook de museumsector ontkomt niet aan de hevige verstoringen, ofwel disrupties, die daarvan het gevolg zijn. Die verstoringen zien we overal; zowel in het bedrijfsleven als in de politiek, in de rechtspraak, het bankwezen en noem maar op. Nieuwe technieken geven mensen mogelijkheden die voorheen ondenkbaar waren en dat heeft gevolgen voor ons wereldbeeld en voor wat we belangrijk vinden. Maar dat heeft lang niet iedereen door en daarom zien veel cultuurliefhebbers de aangekondigde bezuinigingen als een aanslag op de beschaving. Veel musea raken verstoord, disrupted en ze reageren door te zeggen dat ze wél waardevol en wél relevant zijn. ‘Kijk maar hoeveel bezoekers we trekken!’ Maar al die blockbusters en experiences zijn niet meer dan symptoombestrijding omdat ze de werkelijke veranderingen bij mensen negeren. Het blijft eenrichtingsverkeer in een tijd waarin mensen zich willen verbinden met wat ze echt belangrijk vinden. Het is een onpersoonlijke aanpak terwijl mensen schreeuwen om betekenis.

Geleidelijk aan dringt dit besef door bij steeds meer instellingen. Ze beginnen te snappen dat ze een nieuw antwoord moeten verzinnen op de vraag naar hun bestaansrecht, naar hun relevantie en naar hun draagvlak. Overal zijn musea zich geleidelijk of vrij abrupt aan het omvormen tot wat Odding ‘netwerkmusea’ noemt. Het netwerkmuseum is het logische antwoord op de netwerksamenleving zoals die in de afgelopen twintig jaar is ontstaan.

In zijn boek Het Disruptieve Museum betoogt Arnoud Odding dat het traditionele museum het verstoorde of het disrupted museum is. Het museum dat niet begrijpt dat haar bestaansrecht ten diepste ter discussie staat. Het netwerkmuseum daarentegen is het verstorende of het disruptieve museum. Het disruptieve museum geeft een radicaal antwoord op de vraag naar het bestaansrecht. En dat antwoord heeft verstrekkende gevolgen. Want het disruptieve museum gaat niet meer over het verleden maar over het heden. Het gaat niet meer over de waarheid maar over betekenis; niet over tijdloze kwaliteit maar over tijdelijke waarden; is niet objectief maar subjectief. Het denkt niet in doelgroepen maar in gemeenschappen. Het disruptieve museum is per definitie een ondernemend museum. En overal in Nederland zijn grote en kleine musea zich aan het omvormen tot deze nieuwe soort.

The post Boekpresentatie: Het Disruptieve Museum appeared first on Framer Framed.

Er is de afgelopen tien jaar veel aandacht geweest voor hedendaagse Iraanse kunst, maar ook veel kritiek op het oriëntalistisch karakter ervan. Waarom lijken Iraanse kunstenaars zo gebonden aan hun eigen culturele context, en is dit inderdaad een zwakte? Iran is een kunstenaarsland bij uitstek. Er kan uit een rijke eigen traditie geput worden, vakmanschap wordt nog alom gewaardeerd en de culturele elite is goed op de hoogte van ontwikkelingen in het buitenland. Bovenal heeft de Iraanse kunstenaar een maatschappelijke positie die, hoewel onderhevig aan afkalving, nog steeds hoog gewaardeerd wordt. Dit zijn essentiële ingrediënten voor een levendige, interessante kunstscene. Goede voorbeelden hiervan zijn Parviz Tanavoli en Monir Farmanfarmaian. De beeldhouwer Tanavoli was een van de grondleggers van de Saqqakhaneh beweging die in de jaren zestig van de vorige eeuw op zoek ging naar aansluitingen tussen internationale kunststromingen en Iraanse thema’s, zoals soefisme of religieuze volkskunst, en vormen bijvoorbeeld kalligrafie en metaalbewerking. Tanavoli werd in eigen land en later internationaal bekend met een reeks ‘Hietsj’ sculpturen waarin de Arabische letters van dit woord, dat ‘niets’ betekent – een mystiek concept – de lucht in lijken te vliegen.

Farmanfarmaian is een kunstenares van zeer goeden huize die evenals Tanavoli vóór de Iraanse revolutie al succesvol was. In de afgelopen jaren heeft zij zich toegelegd op grote, complexe werken waarin duizenden stukjes spiegel in geometrische vormen worden gelegd. Hierbij laat zij zich inspireren door de islamitische bouwkunst. Evenals het werk van Tanavoli is haar kunst onmiddellijk betekenisvol voor Iraanse toeschouwers, die er hun cultuureel erfgoed, traditie van meesterlijke vakmanschap en gewaagde esthetische vernieuwing in herkennen.

Het werk van beide kunstenaars wordt daarom gretig verzameld door Iraanse en andere Midden-Oosterse kunstliefhebbers, die er honderdduizenden dollars voor over hebben. Toch is dat minder dan de prijzen die het werk van bijvoorbeeld Farhad Moshiri, Shirin Neshat en enkele andere jongere kunstenaars op veilingen opbrengen. Dat komt omdat de grootste verzamelaars Westers zijn, en omdat de Westerse kunstkritiek nog steeds het monopolie bezit op de beoordeling van kunst.

Daarbij komt dat vaak criteria worden gehanteerd die van politieke aard zijn. Van Iraanse kunstenaars wordt verwacht dat ze zich afzetten tegen hun islamitische achtergrond, die immers als ‘anti-modern’ wordt beschouwd, en dat ze het politieke bewind dat sinds 1979 in Iran heerst veroordelen. Het boegbeeld van deze golf kunstenaars is de in New York wonende Shirin Neshat. Haar iconische foto’s van gesluierde vrouwen met wapens, handen beschilderd met henna en met teksten beschreven gezicht werden na 2001 wereldberoemd. Ging haar werk immers niet over de politieke en religieuze onderdrukking van de moslima? Neshat werd het toonbeeld van de moedige, geëmancipeerde moslima, niet uit eigen beweging maar omdat de Westerse opinie dat blijkbaar nodig heeft.

Neshat’s kritische en commerciële succes spoorde andere Iraanse kunstenaars aan om de succesformule vrouw + hoofddoek + tekens van verzet = $$$$$$ toe te passen, ieder met een eigen lading en met afwisselend talent. Shirin Aliabadi maakte bijvoorbeeld de ‘Miss Hybrid’ fotoserie van mooie jonge Iraanse vrouwen die naast hun hoofddoekje allerlei tekenen van westerse cultuur tonen, van cosmetische chirurgie tot merkkleding, en die met hun mobiele telefoontjes en ijsjes vulgaire poses aannemen. In het Westen wordt dit werk gezien als een moedig verzet tegen de stereotypes van de Iraanse vrouw; in Teheran beschouwt men het als een nieuwe stereotypering, bestemd voor de Westerse markt.

Interessanter is het werk van Aliabadi’s partner Farhad Moshiri. Deze kunstenaar verliet in 2003 Los Angeles om zich in Teheran te vestigen toen de stad na zes jaar betrekkelijk liberaal beleid van Khatami een bloeiende kunstscene kende. Zijn werk mengt kitsch met pop, van plaatjes uit Amerikaanse jongensboeken uit de jaren vijftig tot opschriften van Iraanse vrachtwagenchauffeurs, die hij aanbrengt op zorgvuldig geschilderde antieke potten. Een recent schilderij met het woord ‘Eshgh’ (liefde) in Swarovski- kristallen en paillettes op een zwarte achtergrond bracht meer dan een miljoen dollar op tijdens een veiling in Dubai. Moshiri voldoet aan westerse verwachtingen maar blijft ze ook altijd een stapje voor. Dat stelt de markt op prijs.

Net als veel andere succesvolle Iraanse kunstenaars wonen Moshiri en Aliabadi nog altijd in Teheran, maar brengen ze steeds meer tijd door in Dubai, dat het portaal is geworden waarlangs Iraanse kunstenaars, geweerd uit het Westen door het restrictieve visabeleid, de internationale kunstwereld betreden. De kunstmarkt in Dubai is grotendeels door Iraniërs opgezet, van de galeries (zoals de Third Line Gallery) en de kunstbeurs Art Dubai tot de veilinghuizen (Christie’s en Bonhams). Hier vinden Iraanse kunstenaars niet alleen aansluiting met de rest van de wereld maar ook meer vrijheid om kritiek uit te oefenen op het Iraanse regime en zijn stokpaardjes, zeker nu de sfeer binnen Iran verhardt. Omdat Teheran voor hen minder toegankelijk is komen Westerse galeriehouders en verzamelaars hier op ‘talentenjacht’.

Het soort Iraanse kunst die in de Westerse markt in trek is – kunst die spitsvondig de eigen cultuur en samenleving bekritiseert – wordt niet door alle kunstcritici gewaardeerd. Zij beschuldigen de kunstenaars van ‘self-orientalization’ en wijzen erop dat deze houding de morele en intellectuele superioriteit van het Westen – en daarmee ook van de kunstenaar zelf – bevestigt, en daarom zo geliefd is. Vooral galeries en curatoren in New York doen hier aan mee – neem bijvoorbeeld de in miniatuur en goudblad beschilderde olievaten van Shiva Ahmadi.

Tegen deze vorm van zelforiëntaliserende kunst is een intellectuele reactie onstaan die aangevoerd wordt door waarnemers en curatoren die in het Midden-Oosten wonen of werken, zoals de makers van het blad Bidoun. Zij zijn van mening dat het spelen met negatieve Westerse stereotypes over het Midden-Oosten geen recht doet aan de werkelijke ontwikkelingen in hun regio. Zij zoeken in de hybride kunstbeoefeningen ver van de internationale kunstmarkt – zoals underground rock, design, literatuur, strips, internet kunst e.d. – de uitdrukking van een complexe, gelaagde nieuwe culturele identiteit. Een kunstenaar wiens werk hierbij goed aansluit is Shahram Entekhabi, die in 2009 een flashmob organiseerde in Rusland met 72 gesluierde ‘maagden’.

Sommige critici gaan verder – waarbij zij naar mijn mening het kind met het badwater weggooien – door te stellen dat iedere verwijzing naar lokale context aan de autonomie van de kunstenaar afbraak doet. Er zijn echter niet veel Iraanse kunstenaars die zo geheel willen of kunnen ontsnappen aan hun eigen achtergrond en situatie.

The post De lastige positie van de Iraanse kunstenaar appeared first on Framer Framed.

The goal of the project is to analyze how globalization has affected the situation of art museums, the art market, and the field of art criticism. Besides case studies of individual artists and scenes, Global Studies outlines the histories of regional art practices, exhibitions, and ‘contemporary’ ideologies. Numerous essays by international scholars create a foundation for a discussion of interdisciplinary social sciences, humanities, and history. In addition, the richly illustrated volume contains brief analyses of selected art institutions from around the world.

Global Studies: Mapping Contemporary Art and Culture
Hans Belting, Jacob Birken, Andrea Buddensieg, Peter Weibel (eds.)
456 pages, 96 illustrations, with 22 in color

Publisher
Hatje Cantz Verlag
ISBN: 978-3-7757-3202-4

The post Publicatie: Global Studies. Mapping Contemporary Art and Culture appeared first on Framer Framed.